
Zaloguj się lub zarejestruj konto Włącz wersję mobilną

Przypominamy, że na stronie Fakturowo.pl dostępna jest nowa wersja serwisu Efaktury.org, serwis Efaktury.org będzie działał cały czas równolegle z serwisem Fakturowo.pl, więcej informacji na stronie Fakturowo.pl! W serwisie Fakturowo.pl dostępna jest integracja z systemem KSeF - system KSeF będzie wkrótce obowiązkowy dla wszystkich podatników. Zachęcamy do rejestracji konta - rejestracja konta w Fakturowo.pl jest bezpłatna i do niczego nie zobowiązuje!

CIT - w zakresie skutków podatkowych zastosowania opisanego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej schematu księgowego

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 09.03.2009 r. (data wpływu 11.03.2009 r.) do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę indywidualnej pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 20.02.2009 r. Nr IPPB5/423-262/08-2/AJ, złożone na podstawie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów wyjaśnia, co następuje.

W wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, znaleziono podstawy do częściowej zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, w zakresie dotyczącym naruszenia art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych poprzez uznanie, że Spółka nie ma prawa zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatków zaksięgowanych na podstawie faktur jako wykorzystanie rezerw na koncie bilansowym rezerw.

Treść zarzutów zawartych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa.

Strona wniosła o zmianę interpretacji indywidualnej w części jakiej narusza ona prawo i uznanie stanowiska zawartego w przedmiotowym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej za prawidłowe.

Spółka stwierdziła, iż nie zgadza się z zawartym w Interpretacji stanowiskiem Dyrektora w zakresie kwalifikacji kosztów wypłacanych wynagrodzeń i premii pieniężnych, momentu rozpoznania przychodu z tytułu świadczonych usług marketingowych oraz momentu ujmowania w koszty uzyskania przychodów faktur otrzymanych po zakończeniu roku podatkowego.

Strona zarzuciła, iż stanowisko wyrażone w przedmiotowej interpretacji narusza:art. 15 ust. 4 w związku z art. 15 ust. 4b - 4c updop poprzez stwierdzenie, że premie pieniężne oraz wynagrodzenia za usługi marketingowe kalkulowane jako procent od obrotu należy zakwalifikować do kosztów pośrednio związanych z przychodami; art. 15 ust. 4e updop poprzez uznanie, że Spółka nie ma prawa zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatków zaksięgowanych na podstawie faktur jako wykorzystanie rezerw na koncie bilansowym rezerw; art. 15 ust. 4c oraz art. 15 ust. 4d updop poprzez uznanie, że w sytuacji otrzymania faktury po zakończeniu danego roku podatkowego koszty związane z wypłatą wynagrodzeń za usługi marketingowe oraz premii pieniężnych są potrącane w dacie ich poniesienia, pomimo, iż koszty te, jako bezpośrednie koszty uzyskania przychodów, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku podatkowym, którego przychodów bezpośrednio dotyczą oraz są ujmowane poprzez korektę zeznania rocznego; art. 14b § 1 w związku z art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa poprzez uznanie, że pytanie Spółki dotyczące określenia daty poniesienia kosztów z tytułu wypłat premii pieniężnych oraz wynagrodzeń za usługi marketingowe w związku z przyjętym przez Spółkę schematem księgowania, nie mieści się w zakresie przedmiotowym przepisów prawa podatkowego; art. 14c § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej poprzez dokonanie niepełnej oceny prawnej stanowiska Skarżącej oraz niedostateczne uzasadnienie prawne tej oceny i stanowiska Dyrektora.W uzasadnieniu swojego stanowiska Strona podniosła, iż:

Ad. 1

Zdaniem Spółki, wbrew twierdzeniom Dyrektora, opisane narzędzia promocyjne, marketingowe i reklamowe, a w szczególności wynagrodzenie za możliwość dostarczania towarów Spółki do Magazynu Centralnego (bonus logistyczny), budżet promocyjny (bonus promocyjny), wynagrodzenie asortymentowe stanowią w pełni koszty bezpośrednio związane z uzyskanym przychodem. Spółka podkreśla, iż zawiera z kontrahentami umowy lub inne pisemne ustalenia, w których określa ogólnie skalę premiowania mającą wpływ na wysokość wypłacanych wynagrodzeń i bonusów (uzależnionych od wartości obrotów towarami Spółki dokonywanych przez odbiorcę w danym okresie rozliczeniowym). Spółka podkreśla, iż premia pieniężna (tzw. bonus) przyznawana jest za określone działania podejmowane przez nabywcę. W ocenie Spółki, poniesienie wydatku w postaci premii jest racjonalnie i gospodarczo uzasadnione, dlatego w opisanym stanie faktycznym wypłacone premie pieniężna stanowią, stosownie do art. 15 ust. 1 updop koszt uzyskania przychodów, gdyż są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Zdaniem Spółki, koszty premii zakwalifikować należy do kosztów bezpośrednich, ponieważ wydatek z tytułu premii jest ściśle i bezpośrednio związany z konkretnymi przychodami jakie osiąga Spółka. Za klasyfikacją tych wydatków jako kosztów bezpośrednich przemawia fakt, że wysokość płaconego wynagrodzenia, jak również fakt świadczenia usług jest ściśle i bezpośrednio powiązany z poziomem obrotu, a zatem i przychodu, generowanym w związku ze sprzedażą towarów do kontrahenta świadczącego daną usługę. Zdaniem Spółki, wynagrodzenia i premie pieniężne, których wysokość jest uzależniona od obrotu, wywierają bezpośredni wpływ na decyzje w obszarze poziomu zakupów realizowanych przez odbiorców. W konsekwencji, przedmiotowe wynagrodzenia i premie, zdaniem Spółki, należy zakwalifikować do kosztów bezpośrednio związanych z przychodami ze względu na powiązanie ze sprzedażą na rzecz danego kontrahenta i konkretną określoną wysokością osiągniętego przychodu. Na poparcie swojego stanowiska Spółka przywołała interpretację indywidualną z dnia 30 września 2008 r. Nr IBPB3/423-574/08/AM wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.

Nadto Strona przytoczyła cytat z Komentarza do art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (M. Chudzik, Lex 2007):

(.) znaczenie pojęć koszty bezpośrednio związane z przychodami oraz koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami można ustalić, posługując się ich językowym znaczeniem. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie określonego przychodu. Przykładowo, kosztami takimi są koszty zakupu towarów lub usług, które to towary lub usługi następnie zbyto, uzyskując określony przychód. kosztem bezpośrednio związanym z przychodami nie może być koszt poniesiony w celu uzyskania przychodu, którego nie osiągnięto. Bowiem bezpośrednie powiązanie kosztu z przychodem może wystąpić tylko wtedy, gdy zostanie osiągnięty przychód, o czym świadczy sformułowanie art. 15 ust. 4 u.p.d.o.p., nakazującego rozpoznać koszt bezpośrednio związany z przychodami w tym roku podatkowym, w którym osiągnięty został odpowiadający jemu przychód.

Spółka wskazuje, że dane do ustalenia ostatecznej wysokości poszczególnych płatności są znane Spółce po zakończeniu danego okresu rozliczeniowego, który w zależności od ustaleń wynosi miesiąc, kwartał lub rok. Spółka zna dokładną wartość obciążenia jeszcze przed otrzymaniem faktury od odbiorcy. Mając to na uwadze, w ocenie Spółki, koszty związane z wypłatą przedmiotowych wynagrodzeń i bonusów są kosztami bezpośrednimi uzyskania przychodów, gdyż są one ściśle i bezpośrednio skorelowane z wielkością osiągniętych przez Spółkę przychodów w danym okresie rozliczeniowym. Wysokość przychodów wprost determinuje poziom tych kosztów.

Powyższe stanowisko nie jest odosobnione i znajduje poparcie w wielu pismach organów skarbowych. Tytułem przykładu Spółka wskazuje na tezy wynikające z innych pism Dyrektora:

Koszty premii zakwalifikować należy do kosztów bezpośrednich, ponieważ wydatek z tytułu premii będzie ściśle związany z konkretnymi przychodami jakie osiągnie Spółka (.) koszt podatkowy powstaje zatem w dniu faktycznego zaksięgowania kosztu w księgach rachunkowych (.) Jeżeli więc kwotę premii zaksięgowano przed dniem sporządzenia sprawozdania finansowego istnieje możliwość przyporządkowania odpowiedniej części premii przychodom poprzedniego roku podatkowego, w związku z czym należy odpowiednią część premii zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów poprzedniego roku podatkowego. Jeżeli zaś, zgodnie z przepisami o rachunkowości, kwotę premii zaksięgowano już po upływie ww. terminu, to wówczas nie istnieje możliwość uznania odpowiedniej części premii za koszty poniesione i zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów poprzedniego roku podatkowego, w związku z czym premia w pełnej wysokości stanowić będzie koszt uzyskania przychodów bieżącego roku podatkowego

Nadto Strona przywołała cytat z interpretacji indywidualnych:z dnia 9 listopada 2007 r., IP-PB3-423-71/07-2/KB oraz z dnia 7 stycznia 2008 r., IP-PB3-423-381/07-4/KB):Bezspornym jest, że wydatki bonusowe ponoszone przez Spółkę są ściśle powiązane z osiągniętym w danym roku przychodem. Fakt, że klient wywiązując się z przyjętych na siebie zobowiązań umownych przyczynił się do powstania po stronie Spółki określonego przychodu, z drugiej jednak strony ten sam klient z chwilą spełnienia swojego zobowiązania wobec Spółki (tj. nabycia w wyznaczonym w umowie okresie czasu określonej ilości towarów) nabywa roszczenie do wypłaty premii pieniężnej. Tym samym po stronie Spółki powstaje zobowiązanie do jej uregulowania oraz koszt i niewątpliwie jest to koszt bezpośredni, o którym mowa w art. 15 ust. 4 w/w ustawy.

Dodatkowo, Spółka powołuje się na argumentację przedstawioną przez Dyrektora w interpretacji indywidualnej z dnia 8 października 2008 r. Nr IPPB3/423-1035/08-2/AJ, w której wskazano, iż:

(.) wypłacane przez Spółkę premie pieniężne, których wysokość uzależniona jest od obrotu, pozostają w bezpośrednim związku z przychodami ze sprzedaży towarów, gdyż wywierają bezpośredni wpływ na decyzje w obszarze poziomu zakupów realizowanych przez klientów (m.in. z uwagi na korelację pomiędzy poziomem obrotów przedmiotowymi produktami a poziomem realizowanej marży przez bezpośredniego odbiorcę, kształtującym pozycję Spółki wobec podmiotów konkurencyjnych), jak również zachęca bezpośrednich klientów do podjęcia działań intensyfikujących sprzedaż produktów Wnioskodawcy, utrzymywania odpowiedniego asortymentu i poziomu zapasów w poszczególnych punktach sprzedaży (.). W konsekwencji przedmiotowe premie (wynagrodzenia, prowizje) należy zakwalifikować do kosztów bezpośrednio związanych z przychodami, gdyż dotyczą sprzedaży na rzecz danego kontrahenta i zasadniczo konkretnej, określonej wysokości osiągniętego przychodu

Mając powyższe na względzie, zdaniem Spółki, wydanie w analogicznym stanie faktycznym i prawnym odmiennej Interpretacji przez ten sam organ powoduje wątpliwości Spółki, co do prawidłowości działania organu przy jej wydaniu. W szczególności Spółka uważa, iż takie działanie narusza zasadę pogłębiania zaufania do organów podatkowych, wyrażoną w art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej.

W ocenie Spółki, w rozpatrywanej sprawie zachodzą przesłanki uzasadniające twierdzenie, iż wypłacane przez nią premie pieniężne oraz opłaty za usługi kalkulowane jako procent od obrotu stanowią koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami.

Ad. 2

Spółka wskazała, iż w ocenie Organu podatkowego, księgowanie wydatków na koncie rezerw powoduje, że wydatki te nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Dopiero rozwiązanie rezerw i zaksięgowanie kosztów rzeczywiście poniesionych może stanowić koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 4e ww. updop.

We wniosku Spółka wskazała, iż rozliczanie kosztów rzeczywiście poniesionych odbywa się w następujący sposób:na koniec miesiąca, na podstawie zamówień, Spółka ujmuje w swoich księgach daną pozycję na odpowiednim koncie bilansowym rezerw jako utworzenie rezerwy w korespondencji z właściwym kontem kosztowym; rezerwa taka wyłączana jest w kalkulacji podatku dochodowego jako koszt nie stanowiący kosztów uzyskania przychodu; następniepo otrzymaniu faktury VAT dokumentującej faktyczne poniesienie wydatku, na który została utworzona rezerwa, Spółka księguje fakturę dokumentująca faktycznie poniesiony koszt po stronie Wn na koncie bilansowym rezerw w korespondencji z kontem rozrachunkowym.Faktura VAT jako taka nigdy nie jest księgowana na koncie kosztowym. Jednocześnie, w dacie ujęcia faktury VAT w księgach Spółka rozpoznaje wydatek jako koszt podatkowy na zasadach ogólnych. Mając na względzie taki sposób rozliczania rezerw Spółka zwróciła się do Dyrektora o potwierdzenie, iż w sytuacji, gdy faktury VAT dokumentujące poszczególne koszty księgowane są na kontach bilansowych rezerw jako wykorzystanie rezerw (i nigdy nie są ujęte w rachunku wyników), należy uznać, iż przedmiotowe koszty zostały poniesione w rozumieniu updop w momencie zaksięgowania faktury.

Spółka podniosła, iż rozlicza wcześniej utworzone rezerwy z konta bilansowego w korespondencji z kontem rozrachunkowym po otrzymaniu faktury VAT dokumentującej faktyczne poniesienie wydatku. Jednakże, faktury te nie są ujmowane w księgach Spółki jako pozycje kosztowe ujawnione w rachunku wyników, co jest zgodne z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

W ocenie Spółki, za koszt podatkowy poniesiony w określonej dacie może zostać uznany wydatek dokumentowany fakturą, która jest ujęta w księgach (bez znaczenia pozostaje tu fakt czy księgowanie powyższe jest na koncie wynikowym czy na koncie bilansowym, o ile przepisy podatkowe nie przewidują obowiązku kapitalizacji i rozpoznawania kosztu w czasie).

Zdaniem Spółki, istotną kwestią, która decyduje o momencie rozpoznawania wydatku jako kosztu podatkowego jest prawidłowe zinterpretowanie pojęcia data poniesienia kosztu. Kwestie dotyczące dnia poniesienia kosztu rozstrzyga art. 15 ust. 4e updop, zgodnie z którym: Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zdaniem Spółki, z powyższego przepisu wynika, iż aby dany wydatek mógł zostać uznany za koszt podatkowy powinny zostać spełnione dwa warunki - koszt powinien być (i) ujęty w księgach rachunkowych oraz (ii) podatnik powinien posiadać fakturę (rachunek) dokumentujący ten koszt. Dodatkowo, podstawą ujęcia kosztu nie może być rezerwa ani bierne rozliczenie międzyokresowe kosztów.

Zatem, jeżeli dany wydatek jest udokumentowany fakturą i faktura ta została ujęta w księgach, to zdaniem Spółki, bez znaczenia pozostaje fakt, czy księgowanie jest na koncie wynikowym, czy na koncie bilansowym. Interpretacja przeciwna, zdaniem Spółki, byłaby niezgodna z intencją wprowadzenia art. 15 ust. 4e updop, tj. z zamiarem uporządkowania zasad ujmowania kosztów na przełomie roku, a nie ograniczaniem prawa podatników do wyboru metody księgowania wydatków. W ocenie Spółki, przeciwna interpretacja prowadziłaby do paradoksalnych wniosków, iż podatnik dokonując prawidłowego z punktu widzenia ustawy o rachunkowości księgowania pozycji kosztowych nie ma prawa do rozpoznania poniesionych wydatków jako kosztów uzyskania przychodów ze względu właśnie na przyjęty sposób księgowania. Co więcej, podatnik, w celu obrony klasyfikacji podatkowej kosztów zmuszony byłby do rezygnacji z prawidłowego rachunkowego ujmowania wykorzystania rezerw. Według Strony powyższe wnioski znajdują również odzwierciedlenie w uzasadnieniu do ustawy o zmianie updop, zgodnie z którym:

W miejsce dotychczasowych przepisów dotyczących tzw. rozliczenia wydatków w czasie, w celu uniknięcia kontrowersji z nimi związanych, dokonano podziału kosztów na bezpośrednie i pośrednie, przy czym zasadą jest rozliczenie kosztów bezpośrednich w roku, w którym zostaną osiągnięte związane z nimi przychody, zaś koszty pośrednie byłyby rozliczone w roku ich poniesienia. Ponadto Spółka podkreśla, iż sposób i moment kalkulowania wszystkich obciążeń I kosztów związanych z prowadzona działalnością promocyjną marketingową i reklamową dowodzą bezsprzecznie, że w momencie ujęcia ich w księgach są one zobowiązaniem, którego to termin wymagalności i kwota są pewne. Definicja rezerwy w ustawie o rachunkowości stanowi natomiast rezerwy - rozumie się przez to zobowiązania, których termin wymagalności lub kwota nie są pewne. Zdaniem Spółki, ustawodawca wyłączył możliwość dokumentowania kosztów podatkowych poprzez rezerwy albo rozliczenia międzyokresowe bierne jedynie w odniesieniu do takich właśnie niepewnych jeszcze zobowiązań. W przypadku zaś Spółki, stan faktyczny potwierdza, iż w momencie ujęcia tych wydatków w księgach handlowych na podstawie faktury są one zobowiązaniem, którego termin wymagalności i kwota są znane i w konsekwencji brak jest podstaw do uznania, iż operacja ma charakter rezerwy. Ponadto, Spółka rozpoznaje przedmiotowe wydatki jako koszty uzyskania przychodów dopiero wtedy, gdy w jej posiadaniu znajdują się odpowiednie faktury i są one ujęte w księgach, zatem dopełniony zostaje drugi z przewidzianych w updop warunków uznania kosztu za poniesiony.

Ad. 3

W ocenie Spółki, w sytuacji, gdy faktury dotyczące zapłaty płatności związanych z wypłatą premii pieniężnych i wynagrodzeń za usługi marketingowe, liczonych jako procent od obrotu, wpłynęły do Spółki i zostały ujęte w księgach po zakończeniu roku podatkowego następującego po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie, koszty związane z wypłatą przedmiotowych premii i wynagrodzeń stanowią koszt uzyskania przychodów Spółki w roku następującym po roku podatkowym, którego przychodów bezpośrednio dotyczą oraz ujmowane są poprzez korektę zeznania rocznego za ten rok (tj. rok podatkowy następujący po roku, za który składane jest zeznanie podatkowe).

Jak wskazała Spółka w punkcie 3 podpunkt a) niniejszego wezwania do usunięcia naruszenia prawa, opisane narzędzia promocyjne, marketingowe i reklamowe, a w szczególności wynagrodzenie za możliwość dostarczania towarów Spółki do Magazynu Centralnego (bonus logistyczny), budżet promocyjny (bonus promocyjny), wynagrodzenie asortymentowe stanowią w pełni koszty bezpośrednio związane z uzyskanym przychodem.

Spółka wskazuje, iż właściwy moment zaliczania tego rodzaju wydatków do kosztów uzyskania przychodów reguluje przepis art. 15 ust. 4 updop. Zgodnie z jego treścią koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c, które odnoszą się do sytuacji, gdy poniesienie kosztów uzyskania przychodów nastąpi później niż powstanie przychodów, których dotyczą.

Zgodnie z art. 15 ust. 4b updop:

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego- są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody. Zgodnie zaś z art. 15 ust. 4c updop:

koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Natomiast, zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W ocenie Spółki, intencją ustawodawcy było stworzenie możliwości uznania poniesionych wydatków, za koszty uzyskania przychodów w roku następującym, po roku osiągnięcia odpowiadających im przychodów. Zdaniem Spółki, fakt otrzymania nawet z dużym opóźnieniem faktury nie może przesądzać o wyłączeniu poniesionego, w celu uzyskania przychodów, wydatku z kosztów uzyskania przychodów. W opinii Spółki, koszty takie powinny stanowić koszt uzyskania przychodów Spółki w roku następującym po roku podatkowym, którego przychodów bezpośrednio dotyczą oraz ujmowane są poprzez korektę zeznania rocznego. Należy podkreślić, że w sytuacji, gdy zapłata prowizji nastąpi zarówno po zakończeniu roku podatkowego, którego przychodów dotyczy, jak i po dacie sporządzenia sprawozdania finansowego za ten rok i upływie terminu złożenia zeznania za ten rok, Spółka ma prawo zaliczyć ją do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, następującym po roku, z którego przychodami związana jest ta prowizja.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Strona przytoczyła treść interpretacji indywidualnej z dnia 19 grudnia 2007 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy Nr ITPB3/423-117/07/MT:

W sytuacji, gdy faktury (rachunki) dotyczące zapłaty prowizji od sprzedaży wpłynęły do Spółki i zostały ujęte w księgach po terminie określonym w art. 15 ust. 4b pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty związane z wypłatą tych prowizji stanowią koszt uzyskania przychodów w roku następującym po roku podatkowym, którego przychodów bezpośrednio dotyczą zgodnie z przepisem art. 15 ust. 4c tej ustawy;

Spółka będzie mogła zaliczyć zapłatę przedmiotowej prowizji, ujętej w księgach po terminie określonym w art. 15 ust. 4b pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z przepisem art. 15 ust. 4c tej ustawy także wówczas, gdy prowizja od sprzedaży będzie przyznawana projektantowi dopiero po otrzymaniu przez Spółkę całkowitej zapłaty za wystawioną przez nią fakturę sprzedaży. Mając powyższe na względzie, zdaniem Strony, w pełni uzasadnione jest stanowisko Spółki, iż w sytuacji, gdy faktury dotyczące zapłaty płatności określonych w stanie faktycznym powyżej (liczonych jako procent od obrotu) wpłynęły do Spółki i zostały ujęte w księgach po zakończeniu roku podatkowego następującego po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie, koszty związane z wypłatą przedmiotowych premii stanowią koszt uzyskania przychodów Spółki w roku następującym po roku podatkowym, którego przychodów bezpośrednio dotyczą oraz ujmowane są poprzez korektę zeznania rocznego.

Ad. 4

Zdaniem Spółki, Dyrektor poprzez uznanie, że pytanie Spółki dotyczące określenia daty poniesienia kosztów z tytułu wypłat premii pieniężnych oraz wynagrodzeń za usługi marketingowe w związku z przyjętym przez Spółkę schematem księgowania, nie mieści się w zakresie przedmiotowym przepisów prawa podatkowego, naruszył art. 14b w związku z art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej. W konsekwencji, Dyrektor uchylił się od dokładnego uzasadnienia nieuwzględnienia stanowiska Spółki zaprezentowanego we wniosku. Zgodnie z art. 14b 1 Ordynacji podatkowej:

Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualna).

We wspomnianym wniosku Spółka zwróciła się do Dyrektora o potwierdzenie, iż w sytuacji, gdy faktury VAT dokumentujące poszczególne koszty księgowane są na kontach bilansowych jako wykorzystanie rezerw i nigdy nie są ujęte w rachunku wyników, należy uznać, iż przedmiotowe koszty zostały poniesione w rozumieniu updop w momencie zaksięgowania faktury. Jak widać, Spółka zwróciła się z pytaniem dotyczącym konsekwencji podatkowych przyjętego przez Spółkę sposobu rozliczania rezerw. Spółka podkreśla, iż zwróciła się o interpretację przepisów updop, tj. interpretację przepisów prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 ust. 2 Ordynacji podatkowej. Spółka nie zwróciła się natomiast z wnioskiem o wydanie interpretacji przepisów ustawy o rachunkowości. Zdaniem Spółki, wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, (w tym pytania Spółki) był skonstruowany zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej. W związku z tym, Dyrektor miał obowiązek na podstawie art. 14b 1 Ordynacji podatkowej udzielić w imieniu Ministra Finansów dokładnej odpowiedzi na pytania Spółki przedstawione we wspomnianym wniosku. Spółka podkreśla, iż przyjęty przez Spółkę sposób ujmowania kosztów w księgach rachunkowych jest zgodny z ustawą o rachunkowości. Jedyna wątpliwość powstała w związku z przyjętym przez Spółkę sposobem księgowania dotyczyła określenia dnia poniesienia kosztu, zgodnie z art. 15 ust. 4e updop.

W ocenie Spółki, dokonanie analizy prawidłowości stanowiska Spółki, (tj. stanowiska wskazującego, iż za koszt podatkowy poniesiony w określonej dacie może zostać uznany wydatek dokumentowany fakturą która jest ujęta w księgach bez względu na to czy księgowanie odbywa się na koncie wynikowym czy na koncie bilansowym) mieści się w zakresie przepisów prawa podatkowego. Powyższe oznacza, iż Dyrektor uznając, iż analiza konsekwencji podatkowych przyjętego przez Spółkę sposobu księgowania nie mieści się w zakresie przepisów prawa podatkowego, naruszył art. 14b § 1 w związku z art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej. W związku z tym Dyrektor nie ustosunkował się w pełni do wszystkich aspektów oceny prawnej dokonanej we wniosku przez Spółkę. To, w ocenie Spółki, powoduje wątpliwości, co do prawidłowości przeprowadzonej przez organ podatkowy oceny prawnej oraz kompletności uzasadnienia stanowiska organu.

Ad. 5

Zdaniem Spółki, wydając zaskarżoną interpretację, Dyrektor naruszył art. 14c § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej. Dyrektor dokonał bowiem niepełnej oceny prawnej stanowiska Spółki oraz niedostatecznie uzasadnił prawnie tę ocenę i własne stanowisko. W ocenie Spółki, Dyrektor nie odniósł się do istotnej części argumentacji Spółki przedstawionej we Wniosku.

Spółka zwraca uwagę, iż zgodnie z art. 14c § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej:Interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.W razie negatywnej oceny stanowiska wnioskodawcy interpretacja indywidualna zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym.Według Strony powoływane przepisy nakładają na organ podatkowy udzielający pisemnej interpretacji obowiązek wskazania przez organ podatkowy udzielający interpretacji, czy stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe, czy też jest nieprawidłowe z punktu widzenia przepisów prawa podatkowego, znajdujących zastosowanie w stanie faktycznym przedstawionym przez wnioskodawcę.

W treści wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej Spółka zaprezentowała stan faktyczny oraz argumenty potwierdzające, iż w sytuacji, gdy faktury VAT dokumentujące poszczególne koszty księgowane są na kontach bilansowych jako wykorzystanie rezerw i nigdy nie są ujęte w rachunku wyników, należy uznać, iż koszty te zostały poniesione w rozumieniu updop w momencie zaksięgowania faktury. Strona podniosła, iż Dyrektor w zaskarżonej interpretacji ograniczył się do zdawkowego stwierdzenia, iż:

księgowanie wydatków na koncie rezerw powoduje, że wydatki te nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Dopiero rozwiązanie rezerw i zaksięgowanie kosztów rzeczywiście poniesionych może stanowić koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 4e ww. ustawy.

W opinii Strony powyższe oznacza, iż Dyrektor nie ustosunkował się w pełni do wszystkich aspektów oceny prawnej dokonanej we wniosku przez Skarżącą, co więcej nie przeanalizował on dokładnie zaprezentowanego przez Spółkę stanu faktycznego. W ocenie Spółki, brak poddania ocenie prawnej stanu faktycznego zaprezentowanego przez Spółkę powoduje wątpliwości, co do prawidłowości przeprowadzonej przez organ podatkowy oceny prawnej oraz kompletności uzasadnienia stanowiska organu.

Odpowiedź na zarzuty.

Wydając interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu powstania przychodu zajęto stanowisko w oparciu o obowiązujące w tej kwestii przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ich wykładnię literalną.

Mając na uwadze powyższe Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów informuje.

Ad. 1

Jak wskazano w interpretacji indywidualnej z dnia 20.02.2009 r. Nr IPPB5/423-262/08-2/AJ, Ustawodawca stosownie do treści art. 15 ust. 4d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) definiuje pośrednie koszty uzyskania przychodów jako koszty inne, niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Za bezsporne należy uznać, iż w świetle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wypłacane przez Spółkę premie pieniężne pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami, gdyż wywierają wpływ na decyzje w obszarze poziomu zakupów realizowanych przez klientów (m.in. z uwagi na zwiększenie konkurencyjności cenowej Spółki, kształtującej pozycję Spółki wobec podmiotów konkurencyjnych). Premie pieniężne należy zatem uznać za instrument marketingowy.

Zgodnie z utartą linią orzecznictwa sądów administracyjnych oraz stanowiskiem doktryny (por. J. Marciniuk, Podatek dochodowy od osób prawnych, Komentarz, C.H. Beck, Warszawa 2007 str. 352) wydatki na działalność marketingową (w tym akcje promujące zarówno konkretne produkty, jak i ich marki oraz marki firm, a także badanie rynku) co do zasady należy zaliczyć do kosztów pośrednich z uwagi na brak możliwości prostego zidentyfikowania wpływu tych wydatków na wielkość osiągniętych przychodów.

Kwalifikacja prawnopodatkowa kosztów uzyskania przychodów wymaga zawsze indywidualnej analizy, uwzględniającej charakter prowadzonej przez danego wnioskodawcę działalności. Szczególnego znaczenia twierdzenie to nabiera w przypadku instytucji interpretacji indywidualnej, w odniesieniu do której wykładnia literalna i systemowa przepisów art. 14b § 3 oraz 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) jednoznacznie wskazuje, iż organ praktycznie związany jest opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę (nie weryfikuje ustaleń faktycznych, nie przeprowadza postępowania dowodowego).

Zgodnie z opisem przedstawionym (we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej) przez Stronę Spółka nawiązuje stosunki umowne z kontrahentami zobowiązujące Stronę do wypłaty danego wynagrodzenia z tytułu premii pieniężnych oraz opłat za usługi kalkulowanych jako procent od obrotu.

W przypadku sprzedaży produktów takich jak mydła, detergenty, wyroby toaletowe i chemii gospodarczej do dużych sieci handlowych oraz hurtowni regionalnych / dystrybutorów (punktów tzw. handlu tradycyjnego) poniesionych wydatków z tytułu przedmiotowych bonusów i wynagrodzeń nie można wiązać z konkretnym przychodem danego okresu sprawozdawczego. Przyznanie bonusu lub wynagrodzenia może mieć wpływ na wzrost bieżących przychodów np. poprzez skłonienie danego odbiorcy do zwiększenia stanów magazynowych na koniec danego okresu rozliczeniowego, ale rzeczywisty poziom zakupów zrealizowany przez danego odbiorcę w danym okresie będzie uwarunkowany wieloma innymi czynnikami (tj. polityka cenowa podmiotów konkurencyjnych, poziom sprzedaży dla klientów końcowych przez danego odbiorcę, czy też wolumen zamówień generowany przez placówki handlu detalicznego w odniesieniu do odbiorców prowadzących sprzedaż hurtową .).

Poza tym przedmiotowe instrumenty marketingowe mają na celu ugruntowanie współpracy z danym klientem, poprawę konkurencyjności Spółki jako dostawcy danych produktów wobec podmiotów konkurencyjnych, a zatem znajdują odzwierciedlenie nie tylko w bieżących, ale i w przyszłych decyzjach zakupowych klientów. Brak jest przy tym możliwości rozróżnienia, jaką część przyznanej premii można przyporządkować do np. poziomu sprzedaży zrealizowanej w bieżącym okresie, a jaką część można uznać za czynnik, który skłonił klienta do dalszej współpracy (determinujący przyszłe przychody lub zachowanie źródła przychodów).

Istnienie wyżej opisanych niezależnych od Wnioskodawcy czynników determinujących rzeczywisty poziom realizowanej sprzedaży oraz specyfika, horyzont czasowy działania bonusu/premii pieniężnej jako instrumentu marketingowego wykluczają zakwalifikowanie wydatków z tytułu premii pieniężnych i opłat za usługi (kalkulowanych w układzie procentowym) do kosztów bezpośrednio związanych z przychodami w tym konkretnym stanie faktycznym.

W konsekwencji przedmiotowe bonusy i wynagrodzenia należy zakwalifikować do kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami, gdyż nie można ich powiązać z określoną wysokością osiągniętych przychodów w poszczególnych okresach sprawozdawczych.

Warto też zwrócić uwagę, iż maksymalizacja przychodów w danym okresie (w przypadku premii progowych, szczególnie zachęcających odbiorców do zwiększenia zapasów na koniec okresu rozliczeniowego) może powodować przejściowy spadek sprzedaży w okresie następnym.

Podkreślenia wymaga, iż tut. Organ podatkowy zgadza się z tezą wyrażoną w komentarzu do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przytoczoną przez Stronę (na stronie 9 wezwania do usunięcia naruszenia prawa), iż Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie określonego przychodu.

Jednakże w przedmiotowym przypadku wypłaconych premii pieniężnych nie można przyporządkować do przychodów konkretnego roku podatkowego. Ustawodawca natomiast wprost nakazuje odnosić przychody zarówno w treści art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą), jak i art. 8 ust. 1, czy 9 ust. 1 powołanej ustawy do konkretnego roku podatkowego.

Wypłacona premia pieniężna jest odzwierciedleniem zdarzeń przeszłych (np. osiągniętych w przeszłości obrotów) ale może mieć wpływ na poziom przychodów zarówno bieżącego roku podatkowego, jak i przyszłych lat podatkowych.

W konsekwencji za prawidłową należy uznać tezę wyrażoną w przedmiotowej interpretacji indywidualnej, iż opisane we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej bonusy/premie pieniężne oraz opłaty za usługi kalkulowane jako procent od obrotu należy zakwalifikować do kosztów innych, niż bezpośrednio związane z przychodami.

W odniesieniu do zarzutu naruszenia art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej należy stwierdzić, iż tut. Organ podatkowy podziela pogląd wyrażony przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia z dnia 12 maja 2006 r. w sprawie o sygn. II FSK 723/05 (LEX nr 274881):

Jakkolwiek zmienność rozstrzygnięć podejmowanych przez organy podatkowe, przy tym samym stanie faktycznym i prawnym, narusza zasadę wyrażoną w art. 121 Ordynacji podatkowej, to jednak nie zawsze uzasadnia uchylenie zaskarżonej decyzji. Bowiem zasada prowadzenia postępowania podatkowego w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych nie może być rozumiana jako bezwzględna konieczność wydawania decyzji sprzecznych z obowiązującym prawem i powielających poprzednio popełnione błędy.

W opinii tut. Organu podatkowego dokonania w interpretacji indywidualnej odmiennej wykładni prawa nie można utożsamiać z naruszeniem zasady zaufania do organów podatkowych, zwłaszcza w przypadku rozstrzygania spraw o wysokim stopniu skomplikowania (podobny pogląd wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 02.06.2008 r. w sprawie o sygn. III SA/Wa 269/08, LEX nr 444344).

W świetle powyższego zarzut naruszenia art. 15 ust. 4 w związku z art. 15 ust. 4b-4c cytowanej ustawy należy uznać za pozbawiony podstaw prawnych.

Ad. 2

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Spółka przedstawiła następującą metodologię rozliczeń przedmiotowych kosztów:na koniec miesiąca, na podstawie zamówień, Spółka ujmuje w swoich księgach daną pozycję na odpowiednim koncie bilansowym rezerw jako utworzenie rezerwy w korespondencji z właściwym kontem kosztowym; rezerwa taka wyłączana jest w kalkulacji podatku dochodowego jako koszt nie stanowiący kosztów uzyskania przychodu; następniepo otrzymaniu faktury VAT dokumentującej faktyczne poniesienie wydatku, na który została utworzona rezerwa, Spółka księguje fakturę dokumentująca faktycznie poniesiony koszt po stronie Wn na koncie bilansowym rezerw w korespondencji z kontem rozrachunkowym.Faktura VAT jako taka nigdy nie jest księgowana na koncie kosztowym. Jednocześnie, w dacie ujęcia faktury VAT w księgach Spółka rozpoznaje wydatek jako koszt podatkowy na zasadach ogólnych. Spółka rozlicza wcześniej utworzone rezerwy z konta bilansowego w korespondencji z kontem rozrachunkowym po otrzymaniu faktury VAT dokumentującej faktyczne poniesienie wydatku. Jednakże, faktury te nie są ujmowane w księgach Spółki jako pozycje kosztowe ujawnione w rachunku wyników.

Jednocześnie Spółka oświadczyła, iż wyżej wymienione zasady przyjętej polityki rachunkowości są zgodne z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. Nr 121 z 1994 r. poz. 591 ze zm.).

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 21 ww. ustawy pod pojęciem rezerw należy rozumieć zobowiązania, których termin wymagalności lub kwota nie są pewne.

Należy zauważyć, iż zgodnie z art. 35d ust. 1 pkt 1 ustawy o rachunkowości rezerwy tworzy się m.in. na pewne lub o dużym stopniu prawdopodobieństwa przyszłe zobowiązania, których kwotę można w sposób wiarygodny oszacować, a w szczególności na straty z transakcji gospodarczych w toku, w tym z tytułu udzielonych gwarancji, poręczeń, operacji kredytowych, skutków toczącego się postępowania sądowego.

W myśl art. 39 ust. 2 powołanej ustawy jednostki dokonują biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów w wysokości prawdopodobnych zobowiązań przypadających na bieżący okres sprawozdawczy, wynikających w szczególności:ze świadczeń wykonanych na rzecz jednostki przez kontrahentów jednostki, a kwotę zobowiązania można oszacować w sposób wiarygodny, z obowiązku wykonania, związanych z bieżącą działalnością, przyszłych świadczeń na rzecz pracowników, w tym świadczeń emerytalnych, a także przyszłych świadczeń wobec nieznanych osób, których kwotę można oszacować w sposób wiarygodny, mimo że data powstania zobowiązania nie jest jeszcze znana, w tym z tytułu napraw gwarancyjnych i rękojmi za sprzedane produkty długotrwałego użytku.Zobowiązania ujęte jako bierne rozliczenia międzyokresowe i zasady ustalania ich wysokości powinny wynikać z uznanych zwyczajów handlowych.

W tym stanie rzeczy tut. Organ podatkowy przyjmuje jako element stanu faktycznego, iż wyżej opisane, przyjęte przez Wnioskodawcę, zasady polityki rachunkowości są zgodne z przepisami ustawy o rachunkowości.

Zatem należy uznać, iż zgodnie z opisanym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej stanem faktycznym, przedmiotowe wydatki w momencie ich ujęcia w księgach handlowych na podstawie faktury są one zobowiązaniem, którego termin wymagalności i kwota są znane i w konsekwencji brak jest podstaw do uznania, iż operacja ma charakter rezerwy.

W rezultacie Spółka prawidłowo rozpoznaje przedmiotowe wydatki jako koszty uzyskania przychodów dopiero wtedy, gdy w jej posiadaniu znajdują się odpowiednie faktury i są one ujęte w księgach.

Wobec powyższego oraz w związku z jednoznacznym stwierdzeniem Strony w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, iż Spółka rozpoznaje przedmiotowe wydatki jako koszty uzyskania przychodów dopiero wtedy, gdy w jej posiadaniu znajdują się odpowiednie faktury i są one ujęte w księgach, należy uznać stanowisko Strony, iż przedmiotowe koszty zostały poniesione w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w momencie księgowania faktury za prawidłowe.

Stosownie bowiem do treści art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Należy przy tym mieć na uwadze, iż zgodnie z bezwzględnie obowiązującą normą prawną wyrażoną w art. 16 ust. 1 pkt 27 cytowanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów rezerw innych niż wymienione w pkt 26, jeżeli obowiązek ich tworzenia w ciężar kosztów nie wynika z innych ustaw; nie są jednak kosztem uzyskania przychodów rezerwy utworzone zgodnie z ustawą o rachunkowości, inne niż określone w niniejszej ustawie jako taki koszt.

Ad. 3

Ustosunkowując się do zarzutu naruszenia art. 15 ust. 4c oraz art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy zważyć, iż w świetle dokonanej kwalifikacji prawnopodatkowej wydatków z tytułu premii pieniężnych i bonusów (por. Ad. 1) oraz innych usług marketingowych, za które wynagrodzenie kalkulowane jest jako procent od obrotu przepis wyrażony w art. 15 ust. 4c nie będzie miał w przedmiotowej sprawie zastosowania.

Przepis art. 15 ust. 4c powołanej ustawy odnosi się do kosztów bezpośrednio związanych z przychodami, a przedmiotowe wydatki z tytułu premii pieniężnych i bonusów oraz innych usług marketingowych należy zaliczyć do kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami.

W tym stanie rzeczy zarzut naruszenia art. 15 ust. 4c oraz art. 15 ust. 4d cytowanej należy uznać za bezzasadny.

Ad. 4

Biorąc pod uwagę uznanie stanowiska Strony za prawidłowe w zakresie możliwości uznania kosztów za poniesione w przypadku zaksięgowania wydatku na podstawie faktury na koncie zobowiązań (por. Ad. 2) zarzut naruszenia art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej należy uznać za bezprzedmiotowy.

Tutejszy Organ podatkowy po dokonaniu ponownej analizy przedstawionego przez Stronę problemu (zgodnie z żądaniem wyrażonym w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa z dnia 9.03.2009 r.) zajął konkretne, merytoryczne stanowisko w zakresie konsekwencji podatkowych przyjętego przez Spółkę schematu księgowania (vide Ad. 2).

Ad. 5

Z uwagi na:uznanie stanowiska Strony za prawidłowe w zakresie możliwości uznania kosztów za poniesione w przypadku zaksięgowania wydatku na podstawie faktury na koncie zobowiązań (por. Ad. 2), dokonanie pełnej analizy prawidłowości stanowiska Spółki i jednoznaczne ustosunkowanie się do stanowiska Wnioskodawcy zaprezentowanego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, przedstawienie uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Stronyzarzut naruszenia art. 14c § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej poprzez dokonanie niepełnej oceny prawnej stanowiska Spółki nie może być skutecznie podnoszony.

Reasumując, w wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, znaleziono podstawy do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie pytania oznaczonego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nr 2 (w zakresie skutków podatkowych zastosowania opisanego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej schematu księgowego).

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznaje argumenty przedstawione przez Wnioskodawcę w złożonym wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa i zmienia swoje stanowisko zawarte w indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 20 lutego 2009 r. Nr IPPB5/423-262/08-2/AJ w zakresie zarzutu oznaczonego nr 2.

Jednocześnie nie stwierdzono podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego na podstawie zarzutów oznaczonych numerami 1, 3, 4 i 5.

W związku z powyższym tutejszy organ podtrzymuje swoje stanowisko zawarte w pisemnej Interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 20.02.2009 r. Nr IPPB5/423-262/08-2/AJ (w zakresie tych zarzutów) i uznaje, że zarzuty te (oznaczone nr 1, 3, 4 i 5) zawarte w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa z dnia 09.03.2008 r. są niezasadne lub bezprzedmiotowe.

Stronie przysługuje prawo wniesienia skargi na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie z dnia 20.02.2009 r. Nr IPPB5/423-262/08-2/AJ z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenie niniejszej odpowiedzi (art. 53 § 2 ww. ustawy) za pośrednictwem organu, który wydał interpretację (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Słowa kluczowe: administrowanie nieruchomością, bonus, koszty uzyskania przychodów, premia, rok podatkowy, sprawozdania finansowe, ustawa o rachunkowości, zeznanie roczne

Data aktualizacji: 17/01/2013 00:00:01

Czy można pomniejszyć należny podatek VAT o kwotę wynikającą z niezapłaconej faktury?

POSTANOWIENIE Na podstawie art. 216 1, art.14a 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (j. t Dz. U z 2005 roku Nr 8 poz. 60 z późn. zm) w odpowiedzi na Pana pisma z dnia 18.04.2006r. (data wpływu do tut. Urzędu 25.04.2006r.)...

Stosowanie proporcji zgodnie z art. 90 ustawy o VAT do odliczenia podatku naliczonego wyni...

Na podstawie art. 14b 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji...

Pytanie podatnika-dotyczy sposobu rozliczenia faktury korygującej zwiększającej podatek na...

Z przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego wynika, że Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, zobowiązanym do wystawiania faktur VAT oraz gdy zaistnieje taka konieczność- faktur korygujących. W związku z tym, w...

Czy Wnioskodawca powinien wystawić faktury korygujące do duplikatów brakujących faktur

Na podstawie art. 14b 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji...

Terminy rozliczenia faktur w deklaracji VAT-7

Na podstawie art. 14b 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji...

Polecamy ciekawe artykuły do przeczytania

Urząd Skarbowy Janów Lubelski 23-300 ul. Wojska Polskiego 32 Czy otrzymując od Urzędu Miasta dopłatę do ceny wody i ścieków wystawiamy fakturę wewnętrzną czy fakturę VAT ?Jaką stawką podatku powinny być opodatkowane kwoty refakturowane?Czy podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach otrzymanych przed złożeniem zgłoszenia rejestracyjnego W jaki sposób dokonać korekty podatku należnego i jak tę korektę udokumentować?

Zamknij

Ta strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z polityką cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce, kliknij tutaj aby dowiedzieć się więcej.