
Zaloguj się lub zarejestruj konto Włącz wersję mobilną

Przypominamy, że na stronie Fakturowo.pl dostępna jest nowa wersja serwisu Efaktury.org, serwis Efaktury.org będzie działał cały czas równolegle z serwisem Fakturowo.pl, więcej informacji na stronie Fakturowo.pl! W serwisie Fakturowo.pl dostępna jest integracja z systemem KSeF - system KSeF będzie wkrótce obowiązkowy dla wszystkich podatników. Zachęcamy do rejestracji konta - rejestracja konta w Fakturowo.pl jest bezpłatna i do niczego nie zobowiązuje!

Czy powstają niedopłaty lub nadpłaty na koncie rozrachunków z kontrahentem w związku z przyjętym systemem rozliczeń faktur?

W dniu 12.06.2006r. do tutejszego organu podatkowego wpłynął wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, uzupełniony pismami z dnia 25.07.2006r. (wpływ do tutejszego organu podatkowego w dniu 28.07.2006r.), z dnia 18.08.2006r. (wpływ do tutejszego organu podatkowego w dniu 23.08.2006r.) oraz z dnia 22.08.2006r. (wpływ do tutejszego organu podatkowego w dniu 1.09.2006r.).

Spółka wskazała, że zawarła z Inwestorem, firmą polską umowę. Na podstawie przedmiotowej umowy Spółka miała dokonać dostawy, montażu oraz rozruchu urządzeń w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Zgodnie z zawartą między stronami umową Spółka wystawia faktury, zaś Inwestor dokonuje zapłaty kwot na rzecz Spółki. Na podstawie tej umowy cena ustalona została w walucie EURO, natomiast płatności miały być dokonywane w walucie polskiej w przeliczeniu według kursu z dnia płatności, a podatek VAT miał być zapłacony w kwotach należnych według przepisów prawa polskiego w sprawie podatku VAT. W oparciu o umowne ustalenia stron należność w walucie EURO w celu dokonania jej zapłaty w walucie polskiej na konto bankowe Wykonawcy otwarte w PLN, była przeliczona według średniego kursu wymiany na dzień transferu płatności z banku Zamawiającego, z którego dokonywana była zapłata.

Wnioskodawca wskazał, iż z zawartej umowy między stronami nie wynikało, że faktura będzie wystawiona w walucie polskiej po przeliczeniu ceny ustalonej w walucie EURO, wg kursu z dnia wystawienia faktury. Mając na uwadze fakt, że nie zostało to sprecyzowane w umowie istniała możliwość wystawienia faktury w EURO lub w PLN. Jednakże dokonywanie rozliczeń w walutach obcych pomiędzy rezydentami wymaga uzyskania pozwolenia dewizowego, którego strony transakcji nie posiadały, w związku z tym faktury zostały wystawione w złotówkach. Ustalona w umowie kwota EURO w celu wystawienia faktury była przeliczona na walutę polską zgodnie z § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, tj. kursu średniego NBP. Faktura została wystawiona w złotówkach przyjmując do przeliczenia na PLN kurs z dnia wystawienia faktury. W ten sposób faktura dodatkowo uwzględniała podatek VAT wg obowiązującej stawki. Spółka fakturę powyższą odpowiednio przyjęła do wartości sprzedaży, podatku VAT oraz należności. Podatnik wyjaśnił ponadto, że wystawiając faktury w rozliczeniach z kontrahentem w każdym przypadku zaliczał wartości netto wierzytelności (bez podatku VAT), wynikające z tych faktur do swoich przychodów w dniu wystawienia przez siebie tych faktur.

Zapłata tej faktury nastąpiła w terminie późniejszym, przeliczona przez Inwestora na złote polskie wg kursu z dnia zapłaty. W wyniku przyjętego przez strony sposobu rozliczenia powstały tzw. różnice kursowe ujemne, a także dodatnie. Spółka wyjaśniła, że opisana sytuacja obejmuje wystawianie wielu faktur w związku z realizacją zawartej między stronami umowy.

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie, Spółka wskazała, że w związku z powyższym Jej zdaniem powstają niedopłaty lub nadpłaty na koncie rozrachunków z Inwestorem. Różnice z takiego sposobu rozliczenia zostały uznane jako umorzenie niezapłaconej lub nadpłaconej należności i odniesione w ciężar kosztów lub na dobro przychodów. Powstałe w ten sposób umorzenia zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych uznane zostały jako podatkowe koszty uzyskania przychodu lub jako przychody podatkowe. Inwestor dokonał płatności zgodnie z umową, wywiązując się jednocześnie ze zobowiązania, wskutek czego nastąpiło jego wygaśnięcie. Dlatego Spółka dokonała korekty przychodu, wykazanego początkowo wg kursu z dnia wystawienia faktury do wysokości otrzymanej zapłaty. Różnice z takiego sposobu rozliczenia uznane zostały za zmniejszające lub zwiększające przychody podatkowe.

Wnioskodawca wyjaśnił, iż Jego stanowisko w sprawie zostało oparte na dwóch przypadkach:a) W pierwszym przypadku, Spółka uzyskała od kontrahenta dokument umorzenia wierzytelności. Pismo dotyczące umorzenia określało wysokość różnic wynikających z zapłaty oraz jednoczesne ich umorzenie. Pismo to należy uznać za aneks do umowy, zmieniający ustaloną wartość umowy oraz stanowiący jednocześnie umorzenie różnic powstałych z tego tytułu. Spółka wyjaśniła, że na skutek dokonywania płatności przez Jej kontrahenta dochodzi do powstania nadpłaty albo niedopłaty. Niedopłata powstaje wtedy, gdy wartość zapłaty przeliczona na PLN po kursie z dnia płatności (wartość faktycznego wpływu) jest niższa od wartości faktury wystawionej w PLN po kursie z dnia wystawienia faktury. Natomiast nadpłata powstaje wtedy, gdy wartość zapłaty przeliczona na PLN po kursie z dnia płatności (wartość faktycznego wpływu) jest wyższa od wartości faktury wystawionej w PLN po kursie z dnia wystawienia faktury. Różnice powstałe w wyniku takiego sposobu rozliczenia zostały uznane jako: - w przypadku niedopłaty - wartość umorzonej wierzytelności z tytułu podwyższenia ceny jako koszt uzyskania przychodów, - w przypadku nadpłaty - wartość umorzonej wierzytelności z tytułu obniżenia ceny jako przychód podatkowy. Wnioskodawca wyjaśnił, że w sytuacji, gdy Spółka otrzymuje od kontrahenta dokument umorzenia wierzytelności, dochodzi między stronami do umownego umorzenia wierzytelności w kwocie stanowiącej różnicę pomiędzy kwotą wskazaną na fakturach wystawionych przez Spółkę, a kwotą zapłaconą Jej przez kontrahenta na skutek zwolnienia z długu dłużnika przez wierzyciela w trybie art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964r. Nr 16, poz. 93 ze zm.); b) W drugim przypadku Spółka nie uzyskała dokumentu umorzenia wierzytelności. Wobec braku takiego pisma, zdaniem Spółki, uznać należy, iż zapłata nastąpiła zgodnie z zawartą umową, przyjmując za miernik kurs EURO obowiązujący w dniu płatności, banku, z którego dokonano zapłaty. W ten sposób nastąpiło wygaśnięcie zobowiązania. W związku z tym dokonano korekty przychodu do wysokości otrzymanej zapłaty według kursu EURO obowiązującego w dniu zapłaty banku, z którego dokonana została płatność. Spółka wskazała, iż w Jej opinii przedstawiony sposób rozliczenia jest zgodny z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca wniósł o interpretację przedstawionego problemu podatkowego.Ustosunkowując się do przedstawionych powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:

Tutejszy organ podatkowy zwraca uwagę Wnioskującej na treść przepisu art. 14a § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), w którym stanowi się, że wniosek, o którym mowa w § 1, składa się do właściwego naczelnika urzędu skarbowego, naczelnika urzędu celnego lub wójta, burmistrza (prezydenta miasta), starosty albo marszałka województwa. Składając wniosek, podatnik, płatnik lub inkasent jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie. Wykładnia cytowanego powyżej przepisu implikuje wniosek, że organ podatkowy wydaje postanowienie co do sposobu i zakresu zastosowania prawa podatkowego jedynie w oparciu o stan faktyczny, przedstawiony przez wnioskujących, nie mając możliwości przeprowadzenia postępowania dowodowego. Wobec powyższego, tutejszy organ podatkowy przyjął za Podatnikiem, iż w sytuacji, gdy Spółka otrzymuje od kontrahenta dokument umorzenia wierzytelności, dochodzi między stronami do umorzenia części wierzytelności w kwocie stanowiącej różnicę pomiędzy kwotą wskazaną na fakturach wystawionych przez Spółkę, a kwotą zapłaconą Jej przez kontrahenta na skutek zwolnienia z długu dłużnika przez wierzyciela w trybie art. 508 Kodeksu cywilnego.

Stosownie do przepisu art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Tutejszy organ podatkowy wskazuje, że użyte w cytowanym przepisie sformułowanie otrzymane oznacza, że momentem powstania przychodu pieniężnego jest moment otrzymania, czyli wpływu, bezpośrednio do majątku podatnika względnie na jego rachunek wymienionych środków, skutkującego powstaniem po stronie podatnika możliwości dysponowania tymi środkami. W obrocie bezgotówkowym będzie to dzień uznania rachunku bankowego podatnika jako rachunku wierzyciela.

Określenie pieniądze obejmuje znajdujące się w obiegu środki płatnicze w walucie polskiej, względnie obcej. Natomiast wartościami pieniężnymi są aktywa finansowe stanowiące substytut pieniądza m.in. papiery wartościowe, akcje, obligacje.

Swoiste odstępstwo od zasady, wskazanej w przepisie art. 12 ust. 1 pkt 1, przewiduje przepis art. 12 ust. 3 zdanie pierwsze ustawy podatkowej, w którym reguluje się, iż za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Omawiany przepis stanowi, że przychodami uznanymi za przychody z działalności gospodarczej i z działów specjalnych produkcji rolnej są przychody należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane. Przychodami należnymi, które to wyrażenie nie zostało zdefiniowane w ustawie, są przychody które w następstwie działalności gospodarczej stały się należnością (wierzytelnością), chociaż faktycznie jeszcze ich nie uzyskano. Regulacja ta oznacza zatem, że opodatkowanie rozszerzone zostaje przez ustawodawcę także na przychody, które zgodnie z ich zaksięgowaniem, powinny wpłynąć do przedsiębiorstwa. Bez znaczenia natomiast dla powstania przychodu, w oparciu o art. 12 ust. 3 ustawy, jest wpływ środków pieniężnych (lub brak ich wpływu) do podatnika.

Przepis art. 12 ust. 3a ustawy podatkowej stanowi zaś, że za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c i 3d, dzień wystawienia faktury (rachunku), nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym:1) wydano rzecz, zbyto prawo majątkowe lub 2) wykonano usługę, w tym częściowo wykonano usługę, jeżeli jej częściowe wykonanie stanowi wynikający z umowy lub z odrębnych przepisów tytuł do zapłaty, lub 3) otrzymano zapłatę za wykonanie świadczenia - w pozostałych przypadkach.A zatem przepis art. 12 ust. 3a określa moment czasowy powstania przychodów należnych, o których traktuje art. 12 ust. 3. Łączna wykładnia obu ww. przepisów prowadzi do wniosku, iż zasadą ogólną jest, że za datę powstania przychodu związanego z działalnością gospodarczą uznaje się dzień wystawienia faktury (rachunku), przy czym przepis art. 12 ust. 3a jednocześnie wskazuje ostateczne terminy powstania przychodu należnego.

Ponadto, tutejszy organ podatkowy zwraca uwagę na treść przepisu art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy podatkowej, w którym stanowi się, że przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności: wartość, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8, umorzonych lub przedawnionych:a) zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy, b) środków na rachunkach bankowych - w bankach.W przepisie tym, ustawodawca używa w odniesieniu do wymienionej w nim kategorii przychodów terminów: umorzone lub przedawnione zobowiązania. Ustawodawca nie zdefiniował w ustawie podatkowej pojęć: umorzone lub przedawnione. Umorzenie" wg Słownika Języka Polskiego (Wydawnictwa Naukowe PWN, Warszawa 1998, t. III), oznacza zmniejszenie lub zlikwidowanie zobowiązania pieniężnego poprzez uzyskanie zrzeczenia się należności przez wierzyciela lub spłatę stopniową długu. Skutkiem umorzenia jest zatem zmniejszenie lub zlikwidowanie całości lub części zobowiązania dłużnika w stosunku do wierzyciela, za jego zgodą, co prowadzi do wygaśnięcia zobowiązania. Wygaśnięcie zobowiązania jest zaś instytucją prawa cywilnego, jej uregulowania należy szukać w odpowiednich przepisach tego prawa (art. 498-508 Kodeksu cywilnego). Wygaśnięcie zobowiązania następuje na skutek potrącenia, odnowienia i zwolnienia z długu. Za prawidłowe, na tle gramatycznej wykładni przepisu art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym o osób prawnych, uznać należy kwalifikowanie jako przychodu określonego omawianym przepisem, umorzonej części zobowiązania, bez względu na sposób umorzenia, wystarczy zatem istnienie zobowiązania pieniężnego po stronie podatnika (dłużnika) i umorzenie tego zobowiązania.

Spółka wyjaśniła we wniosku, że między stronami umowy dochodzi do zwolnienia z długu na podstawie art. 508 Kodeksu cywilnego. Tutejszy organ podatkowy zwraca zatem szczególną uwagę w niniejszym postanowieniu na tę formę umorzenia zobowiązania. Zwolnienie z długu zostało uregulowane w przepisie art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964r. Nr 16, poz. 93 ze zm.), w którym stanowi się, że zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. Zwolnienie z długu jest zatem czynnością prawo kształtującą i z punktu widzenia wierzyciela ma charakter rozporządzenia prawem, które mu służy. Wierzyciel może skutecznie zwolnić dłużnika z długu, jeżeli tylko może swobodnie dysponować wierzytelnościami.

Reasumując, wartość umorzonego przez kontrahenta zobowiązania w wyniku zwolnienia dłużnika z długu - stosownie do przepisu art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy podatkowej - jest przychodem po stronie tego podmiotu, któremu zobowiązanie umorzono.

Tutejszy organ podatkowy wskazuje ponadto na treść przepisu art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w którym stanowi się, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności, z wyjątkiem tych, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 zostały zarachowane jako przychody należne. Pojęcie wierzytelności związane jest z regulacjami prawnymi, zawartymi w Kodeksie cywilnym. Nie ulega wątpliwości, że wierzytelność stanowi uprawnienie wierzyciela do żądania od dłużnika spełnienia określonego działania lub zaniechania. W zakresie wyjaśnienia użytego w tym przepisie wyrażenia umorzone wierzytelności, tutejszy organ podatkowy zwraca uwagę Podatnikowi, iż pojęcie umorzenia zastało wyjaśnione w niniejszym postanowieniu przy omawianiu przepisu art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy podatkowej.

Analizowany przepis (art. 16 ust. 1 pkt 44) wyklucza możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wartości umorzonych wierzytelności. Jeżeli jednak wcześniej podatnik wierzytelność zaliczył na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy podatkowej do przychodu, to wówczas umorzone wierzytelności będą stanowić koszt uzyskania przychodu. Tutejszy organ podatkowy zauważa, że zgodnie ze stanowiskiem doktryny, postanowienia art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy podatkowej mogą mieć zastosowanie wtedy, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik to zwolnienie przyjmuje.

Tutejszy organ podatkowy zauważa ponadto, że zgodnie przepisem § 37 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 97, poz. 970 ze zm.), kwoty wyrażone w walucie obcej wykazywane na fakturze przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień wystawienia faktury, jeżeli faktura jest wystawiana w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. Zdaniem tutejszego organu podatkowego, wskazany powyżej przepis ma zastosowanie jedynie w sytuacji, kiedy na wystawianej fakturze wykazywana jest kwota w walucie obcej. Natomiast w przedmiotowej sprawie Spółka wystawia faktury w PLN. Niezależnie od powyższego, wskazać należy, że przepisy podatkowe nie regulują, wg jakiego kursu walut Podatnik powinien przeliczyć ustaloną w umowie między stronami kwotę w walucie obcej na walutę polską, gdy faktura wystawiana jest w walucie polskiej. Tutejszy organ podatkowy podnosi, że dla wydania pisemnej interpretacji co do sposobu i zakresu zastosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie ma znaczenia wg jakiego kursu Spółka dokonała przeliczenia ceny wyrażonej w EURO w umowie na walutę polską w celu wystawienia faktury w walucie polskiej. Istotnym jest jedynie okoliczność, że kwota w walucie polskiej wskazana na fakturze nie jest tożsama z kwotą zapłaconą przez kontrahenta Spółki.

Mając na uwadze treść cytowanych powyżej przepisów, jak również okoliczność, że strony umowy nie posiadały pozwolenia dewizowego, za prawidłowe uznać należy postępowanie Podatnika, polegające na wystawianiu faktur w walucie polskiej, obejmujących ustaloną w umowie kwotę EURO, tytułem zapłaty za wykonane przez Spółkę usługi na rzecz Jej kontrahenta, przeliczoną na PLN wg średniego kursu NBP z dnia wystawienia faktury. Zgodnym jest także w świetle obowiązujących przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnym, zaliczanie przez Spółkę wartości wierzytelności, wynikających z wystawionych przez Nią faktur do przychodów w dniu wystawienia faktur (przy zachowaniu ostatecznego - granicznego terminu wskazanego w art. 12 ust. 3a ustawy podatkowej).

Odnosząc powyższe rozważania do sprawy przedstawionej przez Podatnika we wniosku, wskazuje się, że w sytuacji powstania niedopłaty, tj. gdy - jak wyjaśnia Spółka - wartość zapłaty przeliczona na PLN po kursie z dnia płatności (wartość faktycznego wpływu) jest niższa od wartości faktury wystawionej w PLN po kursie z dnia wystawienia faktury, a Spółka otrzymuje od kontrahenta dokument umorzenia, dochodzi między stronami do umorzenia części wierzytelności, tj. w kwocie równej różnicy pomiędzy, kwotą wynikającą z wystawionej przez Spółkę uprzednio faktury, a kwotą zapłaconą przez kontrahenta Spółki. W takim przypadku, strony umownie ustalają, iż wierzyciel - Spółka zwalnia dłużnika (kontrahenta Spółki) z długu, a dłużnik to zwolnienie przyjmuje. Wobec przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego uznać należy za prawidłowe stanowisko Podatnika, zgodnie z którym w sytuacji opisanej powyżej wartość umorzonej części wierzytelności Spółka może odnieść do kosztów uzyskania przychodów na podstawie przepisu art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy podatkowej.

W przypadku powstania nadpłaty, mającej miejsce - zgodnie z wyjaśnieniami Podatnika - gdy wartość zapłaty przeliczona na PLN po kursie z dnia płatności (wartość faktycznego wpływu) jest wyższa od wartości faktury wystawionej w PLN po kursie z dnia wystawienia faktury, dochodzi do spełnienia zobowiązania przez kontrahenta wobec Spółki, a jednocześnie do powstania zobowiązania Spółki wobec Jej kontrahenta do zwrotu nadwyżki. W związku jednak z otrzymaniem przez Spółkę dokumentu umorzenia od Jej kontrahenta, stwierdzić należy, iż Inwestor zwalnia Spółkę z obowiązku zapłaty (zwrotu tej nadwyżki), a Spółka wyraża zgodę na to zwolnienie z długu. Wobec tego dochodzi między stronami do umorzenia części wierzytelności (w kwocie nadwyżki), zaś wartość umorzonego przez kontrahenta zobowiązania - stosownie do przepisu art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy podatkowej - jest przychodem po stronie Spółki, której zobowiązanie umorzono.

W przypadku natomiast, gdy Podatnik nie uzyskał dokumentu umorzenia wierzytelności, między stronami do umorzenia wierzytelności nie doszło. Między kwotą wskazaną na fakturze, stanowiącą równowartość ustalonej w umowie kwoty w EURO, przeliczonej na PLN wg średniego kursu NBP z dnia wystawienia faktury przez Spółkę, a zapłaconą przez kontrahenta Spółki ustaloną w umowie kwotą w EURO przeliczoną (zgodnie z umową) na walutę polską wg średniego kursu wymiany na dzień transferu płatności z banku Zamawiającego, z którego dokonywana była zapłata, wystąpiły różnice. A zatem wysokość przychodu należnego (wynikającego z wystawionych faktur) nie jest tożsama z wysokością środków pieniężnych otrzymanych przez Spółkę. Wobec tego tutejszy organ podatkowy ponownie zaznacza, że przychody należne, o których mowa w przepisie art. 12 ust. 3 ustawy podatkowej, to przychody, które w następstwie działalności gospodarczej stały się należnością (wierzytelnością), chociaż faktycznie jeszcze ich nie uzyskano. Spółka i Jej kontrahent, korzystając z zasady swobody umów, przewidzianej w przepisach ustawy Kodeks cywilny, ustaliły umownie, wg jakiego kursu walut i z jakiego dnia będzie przeliczana kwota zobowiązania ustalona w umowie w walucie EURO na walutę polską, w celu dokonania jej zapłaty na rzecz Spółki. Wnioskodawca jest zobowiązany do udokumentowania transakcji i wystawienia (w dacie poprzedzającej zapłatę przez kontrahenta) faktury w walucie polskiej, ponieważ strony nie posiadają zezwolenia dewizowego. Wysokość przychodu (powstającego w następstwie prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej) wynika z przeliczeń dokonywanych zgodnie z zawartą między stronami umową w dniu dokonania zapłaty. Z uwagi na zmienny kurs walut, wysokość przychodu należnego, wynikającego z wystawianych przez Spółkę faktur, ulega zmianie. A zatem, zdaniem tutejszego organu podatkowego, w niniejszej sprawie zachodzi konieczność dokonania korekty przychodu należnego, wynikającego z faktur wystawionych przez Spółkę na rzecz Jej kontrahenta do wysokości otrzymanej zapłaty w kwocie, wynikającej z ustaleń umownych między stronami.

Tutejszy organ podatkowy zwraca Podatnikowi uwagę na treść przepisu art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w którym stanowi się, że podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Wobec treści powyższego przepisu podnieść należy, że zapisy rachunkowe mają stworzyć możliwość ustalenia wysokości dochodu lub straty w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Wyliczenie tych wielkości jest samodzielną operacją arytmetyczną, formalnie nie powiązaną z innymi działaniami rachunkowymi. A zatem pozycje liczbowe, wskazane w księgach rachunkowych Podatnika dla potrzeb stosowania przepisów ustawy podatkowej powinny być kwalifikowane do poszczególnych kategorii podatkowych przy zastosowaniu przepisów ustawy podatkowej. Rachunkowość, której podstawowym zadaniem jest obiektywna i rzetelna rejestracja przebiegu wszystkich zdarzeń związanych z działalnością podatnika, dostarcza informacji bezpośrednio przydatnych dla obliczania dochodu (straty). Dokumentuje bowiem i ujawnia wszystkie wielkości, jakie powinny być wzięte pod uwagę przy obliczaniu dochodu podatkowego. W tym celu należy zatem do wielkości wynikających z zapisów rachunkowych zastosować właściwe przepisy podatkowe. Wskazać jednak należy, że ustalanie przychodów (w tym dokonywanie korekt przychodów), kosztów uzyskania przychodów i strat musi być należycie udokumentowane przez podatnika. A zatem Spółka dokonując korekty przychodów jest zobowiązania posiadać stosowną dokumentację, z której wynikałyby przyczyny dokonania korekty przychodu. W przedmiotowej sprawie mogłyby to być: tekst umowy, zawartej między stronami, dowód uiszczenia zapłaty przez kontrahenta oraz tabela kursów banku, wg którego miała być przeliczana ustalona w umowie kwota w EURO na walutę polską w dniu zapłaty zobowiązania przez kontrahenta.

Niezależnie od powyższego, zdaniem tutejszego organu podatkowego, najbardziej przejrzystym sposobem postępowania Podatnika w przedstawionym stanie faktycznym byłoby wystawianie w każdym przypadku faktury korekty i dokonywanie korekty przychodu. Niemniej jednak zaprezentowany przez Spółkę we wniosku sposób rozliczenia w przedstawionym stanie faktycznym nie może zostać uznany w świetle obowiązujących przepisów za nieprawidłowy.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Słowa kluczowe: koszty uzyskania przychodów, rozliczanie rozliczenia, umorzenie wierzytelności

Data aktualizacji: 16/10/2013 18:00:02

Zasadność wystawienia Dzierżawcy faktury VAT na podatek od nieruchomości z zastosowaniem 2...

Na podstawie art. 14b 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji...

Odliczanie podatku VAT z faktur otrzymanych od sponsora za ufundowane nagrody

POSTANOWIENIE Na podstawie art.14a 4 w związku z art. 14a 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w związku z wnioskiem Spółki z...

Biura rachunkowe Białystok

Każde biuro rachunkowe w Białymstoku udzieli informacji, kiedy powstaje obowiązek podatkowy w podatku VAT. Zasadą jest, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub z chwilą wykonania usługi. Specyfika podatku sprawia, że w wielu...

Czy korekty podatku naliczonego należy rozliczyć w okresie, w którym nabywca otrzymał fakt...

Zgodnie z 20 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których...

Opodatkowanie rabatów

Na podstawie art. 14b 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania...

Polecamy ciekawe artykuły do przeczytania

Obowiązek wydawania oryginału wydrukowanego paragonu nabywcy w przypadku sprzedaży wysyłkowej oprogramowania na nośnikach CD lub drogą elektroniczną Zamienne posługiwanie się nazwami na fakturach VAT Opodatkowanie i dokumentowanie premii pieniężnych oraz odliczenie podatku naliczonego (rabat, faktura korygująca, brak prawa do odliczenia Korygowanie faktur VAT Prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT wystawionych przez kontrahentów dokumentujących przyznane premie pieniężne

Zamknij

Ta strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z polityką cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce, kliknij tutaj aby dowiedzieć się więcej.