
Zaloguj się lub zarejestruj konto Włącz wersję mobilną

Przypominamy, że na stronie Fakturowo.pl dostępna jest nowa wersja serwisu Efaktury.org, serwis Efaktury.org będzie działał cały czas równolegle z serwisem Fakturowo.pl, więcej informacji na stronie Fakturowo.pl! W serwisie Fakturowo.pl dostępna jest integracja z systemem KSeF - system KSeF będzie wkrótce obowiązkowy dla wszystkich podatników. Zachęcamy do rejestracji konta - rejestracja konta w Fakturowo.pl jest bezpłatna i do niczego nie zobowiązuje!

Czy Spółka może dokonać korekty podatku dochodowego od osób prawnych za lata ubiegłe 2004 - 2007 wraz z żądaniem zwrotu nadpłaty podatku?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2008 r. (data wpływu 25.09.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości dokonania korekty podatku dochodowego od osób prawnych za lata 2004 - 2007 - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości dokonania korekty podatku dochodowego od osób prawnych za lata 2004 - 2007.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka, której jedynym udziałowcem jest Miasto, prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu oraz przesyle i dystrybucji energii cieplnej, na co posiada stosowne koncesje. Spółka zaspakaja potrzeby mieszkańców miasta. Spółka gromadzi na placu opałowym węgiel - miał latem, a zużywa do produkcji energii cieplnej największe jego ilości w okresie październik - kwiecień. Dostawy opału przy przyjęciu na plac składowy Spółki na terenie ciepłowni są każdorazowo ważone, a plac jest monitorowany przez system kamer oraz chroniony fizycznie przez zewnętrzną firmę ochroniarską.

Rok obrachunkowy Spółki zaczyna się z dniem 1 maja danego roku, a kończy z dniem 30 kwietnia następnego roku.

Spółka przeprowadza inwentury opału zgodnie z art. 26 ustawy o rachunkowości. Inwentury - kontrolny obmiar miału - przeprowadzane były w następujących latach obrachunkowych:Rok obrachunkowy 1.05.2004 r. - 30.04.2005 r.Â Â - inwentura wg stanu na dzień 30.04.2005 r.Â Â - stan zapasu po obmiarze w Mg - 9 197, 54Â Â - ewidencyjny stan zapasu w Mg - 9 047, 06Â Â - różnica - 150, 48Â Â - % błędu pomiaru - 1, 66Rok obrachunkowy 1.05.2005 r. - 30.04.2006 r.Â Â - inwentura wg stanu na dzień 30.04.2006 r.Â Â - stan zapasu po obmiarze w Mg - 7 215, 80Â Â - ewidencyjny stan zapasu w Mg - 7 262, 45Â Â - różnica - 46, 65Â Â - % błędu pomiaru 0, 64Rok obrachunkowy 1.05.2006 r. - 30.04.2007 r.Â Â - inwentura wg stanu na dzień 31.12.2006 r.Â Â - stan zapasu po obmiarze w Mg - 23 005, 40Â Â - ewidencyjny stan zapasu w Mg - 21 786, 00Â Â - różnica - 1 219, 40Â Â - % błędu pomiaru - 5, 60Rok obrachunkowy 31.12.2007 r.Â Â - inwentura wg stanu na dzień 31.12.2007 r.Â Â - stan zapasu po obmiarze w Mg - 20 614, 00Â Â - ewidencyjny stan zapasu w Mg - 20 407, 46Â Â - różnica - 124, 96Â Â - % błędu pomiaru - 0, 61Rok obrachunkowy 30.06.2008 r. - przeważenieÂ Â - inwentura wg stanu na dzień 30.06.2008 r.Â Â - stan zapasu po obmiarze w Mg - 5 746, 40Â Â - ewidencyjny stan zapasu w Mg - 11 657, 30Â Â - różnica - 5 909, 30Â Â - % błędu pomiaru 5, 14W Spółce przeprowadzano inwentaryzacje opału zgodnie z art. 26 ustawy o rachunkowości.

Począwszy od 2006 r. inwentaryzacja była przeprowadzana na dzień 31 grudnia w celu rozliczenia uprawnień do emisji CO2 na koniec każdego roku kalendarzowego. Inwentury nie wykazywały istotnych różnic. Różnica pomiędzy stanem ewidencyjnym, a stanem na placu opałowym mieściła się w granicach błędu pomiaru określonym przez Spółkę w inwentaryzacji w wysokości 8%.

Przeprowadzenie inwentur na dzień 31.12.2006 r. i 31.12.2007 r. zlecono wyspecjalizowanej jednostce - geodetom i nie było podstaw do uznania ich za niewiarygodne.

W dniu 02.04.2008 r. (trzy miesiące po inwenturze), po zgłoszeniu kierownictwu Spółki znacznej różnicy pomiędzy stanem faktycznym na placu, a stanem magazynowym na kartotece przeprowadzono inwentury kontrolne stanu zapasu opału na dzień 31.03.2008 r., 30.04.2008 r. i ostatecznie przeważono opał w miesiącu czerwcu 2008 r. W wyniku przeprowadzonych inwentur, różnica opału miedzy stanem rzeczywistym na placu opałowym, a stanem na kartotece magazynowej wyniosła 5 909, 3 Mg. Dokładność spisu przez obmiar pryzm jest z założenia obarczona dużym błędem. Spółka fakt ten zgłosiła do Prokuratury oraz dokonała analizy we własnym zakresie przyczyn powstałych różnic miału. Zlecono również analizę niezależnemu ekspertowi Politechnice (.) i Ochrony Środowiska. Prokuratura wydała postanowienie, iż nie wszczyna śledztwa, bowiem wykluczono znamiona przestępstwa.

Po analizie dokonanej przez Spółkę oraz uzyskanej opinii z Politechniki (.) ustalono, że w okresie od 01.05.2004 r. do 30.04.2008 r.:rozchód opału do zużycia (dokumenty Rw, które są podstawą ujęcia w księgach rachunkowych i podstawą ustalenia dochodu do opodatkowania zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) dokonywany był metodą pośrednią obliczany przy założeniu określonej sprawności obiektu, a nie bezpośrednią poprzez zastosowanie wskazań wagi tensometrycznej zainstalowanej na ciepłowni. Różnica z tego tytułu wynosi 3 200 Mg opału, resztę różnicy za ten okres w wysokości 2 709, 3 Mg opału stanowi utrata masy spowodowana zmianami fizykochemicznymi oraz czynnikami atmosferycznymi, którą rozliczono proporcjonalnie w stosunku do jego zużycia w poszczególnych wymienionych wyżej latach obrachunkowych w oparciu o posiadane analizy oraz wzięto również pod uwagę właściwości fizykochemiczne opału (wyparowanie, ubytek podczas składowania). Mieszczą się one w granicach dopuszczalnych norm i wynoszą około 3%.Różnicę w ilości 5 909, 3 Mg opału Spółka traktuje jako niedobór niezawiniony:3 200 Mg stanowi różnicę z tytułu rozliczania zużycia opału do produkcji według metody pośredniej w latach obrachunkowych 2004 - 2008, 2 709, 3 Mg to różnica z tytułu utraty masy spowodowana zmianami fizykochemicznymi oraz czynnikami atmosferycznymi.Metoda pośrednia polega na tym, że zakłada się określoną sprawność ciepłowni i na tej podstawie, znając ilość wyprodukowanego ciepła (które jest mierzone licznikiem w kotłowni) oraz kaloryczność (wartość opałową) zużytego paliwa, wylicza się ilość zużytego opału.

Spółka zużywa do produkcji energii cieplnej ok. 25 000 Mg miału rocznie.

Sposób rozliczenia pozornego niedoboru miału za lata obrachunkowe 2004 - 2007 ujęto jako korekta błędu podstawowego lat ubiegłych i zaprezentowano odpowiednio w sprawozdaniu finansowym za lata obrachunkowe jako strata z lat ubiegłych w następujący sposób:różnica ze wskazań wagi w ilości 3 142 Mg o wartości 789 204, 62 zł, utrata masy spowodowana zmianami fizykochemicznymi oraz czynnikami atmosferycznymi w ilości 2 040, 60 Mg opału o wartości 401 011, 37 zł, tj. 680 Mg, co stanowi 2, 8% do zużycia rocznego.Razem korekta błędu podstawowego lat ubiegłych dotyczy 5 182, 60 Mg opału o wartości 1 190 215, 99 zł.

Sprawozdania finansowe zostały odpowiednio przekształcone za lata, w których powstał błąd podstawowy. W bieżącym badanym roku obrachunkowym od 1.05.2007 r. do 30.04.2008 r. rozliczono w kosztach tego roku różnicę wynikającą ze wskazań wagi i utraty masy spowodowanej zmianami fizykochemicznymi oraz czynnikami atmosferycznymi. Wyniki inwentaryzacji zostały udokumentowane i powiązane zgodnie z treścią art. 27 ust. 1 i 2 ustawy o rachunkowości. Ujawnione różnice między stanem rzeczywistym, a wykazanym w księgach rachunkowych z tytułu wskazań wagi i właściwości fizykochemicznych, nie powstały w wyniku naruszenia prawa ani działań na szkodę Spółki. Na marginesie należy wskazać, iż zjawisko to występowało nie rzadko w przedsiębiorstwach ciepłowniczych (co zostało ujęte w informacjach o wynikach kontroli przeprowadzonej przez NIK w przedsiębiorstwach ciepłowniczych za okres 2004 - 2006).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w zdarzeniu przeszłym opisanym w pozycji 50 wniosku ORD-IN Spółka może dokonać korekty podatku dochodowego od osób prawnych za lata ubiegłe 2004 - 2007 wraz z żądaniem zwrotu nadpłaty podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, różnice, które zostały ujęte jako korekta błędu podstawowego lat ubiegłych stanowią koszty uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy podatkowej. Są one prawidłowo rozliczone na podstawie art. 27 ustawy o rachunkowości oraz posiłkowo zgodnie z MSR Nr 18 i w związku z tym są podstawą do wystąpienia o zwrot nadpłaty podatku dochodowego od osób prawnych za poszczególne okresy obrachunkowe począwszy od 01.04.2004 r. do 30.05.2007 r.

Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

W niniejszym przypadku spełnione zostały przesłanki, by powyższy przepis znalazł zastosowanie.

Po pierwsze, opał został zużyty - spalony w latach od 01.05.2004 r. do 30.04.2007 r. co wynika z dokumentów pomiaru wagi, a ubytki z tytułu utraty masy spowodowanej zmianami fizykochemicznymi oraz czynnikami atmosferycznymi odpowiadające 2, 8% zużycia mieszczą się w dopuszczalnych granicach, co zostało potwierdzone również opinią Politechniki. W powyższym kontekście trzeba podkreślić, że opał został przez Spółkę zakupiony, wwieziony na plac składowy ciepłowni i wprowadzony do ksiąg rachunkowych i jego przyjęcie jest zaewidencjonowane w księgach oraz był wykorzystywany do produkcji ciepła zgodnie z jego przeznaczeniem.

Prokuratura nie wszczynając śledztwa wykluczyła znamiona przestępstwa i tym samym potwierdziła wykorzystanie opału zgodnie z jego przeznaczeniem.

Nie można w żaden sposób przyjąć, że Spółka nie miałaby prawa do korekty podatku dochodowego za lata ubiegłe. Gdyby niedobór pozorny został ujawniony w latach poprzednich Spółka ujęłaby wartość tego niedoboru jako koszt uzyskania przychodu, co w konsekwencji spowodowałoby ustalenie podatku dochodowego w niższej wysokości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W związku z powyższym, ustawodawca uznaje za koszty uzyskania przychodów te koszty, których poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów. Działania podatnika muszą więc zmierzać w celu uzyskania przychodów, być na ten przychód nakierowane. Nie tworzą kosztów działania podejmowane w innym celu niż uzyskanie przychodu. Kosztem uzyskania przychodów będą również wydatki poniesione w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przyniosło przychody także w przyszłości. Zatem kosztami uzyskania przychodów będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania oraz przesyłu i dystrybucji energii cieplnej, do której zużywa węgiel - miał. Zatem jego zakup stanowi koszty bezpośrednio związane z przychodami osiąganymi z prowadzonej działalności gospodarczej. Podatkowe zasady potrącalności kosztów bezpośrednich regulują przepisy art. 15 ust. 4, ust. 4b - 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednakże ze stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę wynika również, iż przeprowadzała Ona najpierw na koniec każdego roku podatkowego, a następnie (od 2006 r.) na koniec roku kalendarzowego, inwentury zgodnie z art. 26 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.). Inwentury te nie wykazywały znacznych różnic. Na dzień 31.12.2006 r. i 31.12.2007 r. sporządzenie inwentury zlecono wyspecjalizowanej jednostce. W związku ze stwierdzeniem znacznych różnic pomiędzy stanem faktycznym na placu, gdzie przechowywany był węgiel - miał, a stanem magazynowym na kartotece, Spółka przeprowadziła jeszcze dwie inwentury na dzień 31.03.2008 r. i 30.04.2008 r. Fakt ten został również zgłoszony do Prokuratury, która wykluczyła wystąpienie znamion przestępstwa. Ponadto Spółka dokonała własnej analizy powstałych różnic oraz zleciła ją niezależnemu ekspertowi. W wyniku tych analiz, Spółka stwierdziła, iż różnice między stanem faktycznym, a stanem magazynowym wynikają ze wskazań wagi i utraty masy spowodowanej czynnikami fizykochemicznymi i atmosferycznymi. Różnice te w łącznej kwocie 1.190.215, 99 zł zostały rozliczone w bieżącym roku obrachunkowym (tj. 01.05.2007 r. - 30.04.2008 r.).

Wobec powyższego, należy stwierdzić, iż mimo prowadzenia przez Spółkę racjonalnych działań, z przyczyn niezależnych od Niej i w wyniku zdarzeń, na które nie miała wpływu - Spółka poniosła stratę w środkach obrotowych.

Wśród wymienionych w tzw. negatywnym katalogu kosztów, ujętym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie wyszczególniono strat w środkach obrotowych. Oznacza to, iż co do zasady, straty te, jeżeli związane są z prowadzoną działalnością oraz pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Możliwość uznania strat w środkach obrotowych za koszty uzyskania przychodów wymaga także odpowiedniego ich udokumentowania, tj. w sposób nie budzący wątpliwości. Innymi słowy, nie w każdym przypadku strata w środkach obrotowych może być kosztem uzyskania przychodów. Ze względu na różnorodność występujących sytuacji, zaliczenie tych strat do kosztów uzyskania przychodów powinno być każdorazowo oceniane indywidualnie w aspekcie: całokształtu prowadzonej działalności gospodarczej, okoliczności, które spowodowały powstanie straty, formy udokumentowania straty oraz podjętych działań zabezpieczających. Podatnik nie może kwalifikować do kosztów uzyskania przychodów strat powstałych w gospodarce środkami obrotowymi będących następstwem jego niewłaściwego lub nieracjonalnego działania. Ryzyko prowadzonej działalności gospodarczej bowiem ponosi sam podatnik i nie ma możliwości przenoszenia tego ryzyka na budżet państwa w postaci zmniejszenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym, poprzez zaliczenie w koszty poniesionych strat. Wyjątkiem będą tu jedynie nieprzewidywalne sytuacje, których uniknięcie było niemożliwe, pomimo podjęcia przez podatnika wszelkich koniecznych działań w celu ich zapobieżenia. Jeżeli więc faktycznie poniesiono stratę lub strata ta poniesiona została w wyniku zdarzeń losowych, chociaż dochowano należytej staranności w celu zapobieżenia jej negatywnym skutkom i nie ma ona związku z nadużyciami, niegospodarnością lub zaniedbaniem podatnika - wówczas może być uznana za koszt uzyskania przychodów.

Podsumowując wskazać należy, iż samo ujawnienie strat po przeprowadzeniu inwentaryzacji środków obrotowych nie stanowi podstawy do zaliczenia tych strat do kosztów uzyskania przychodów. Zaliczenie to zależne jest od wystawienia dowodów inwentaryzacyjnych spełniających wymogi art. 20 ust. 2 i 3 oraz art. 21 ustawy o rachunkowości. Zarówno ustawa podatkowa, jak i ustawa o rachunkowości oraz praktyka gospodarcza wymagają, aby poddać weryfikacji różnice inwentaryzacyjne, przede wszystkim w zakresie ich przyczyn. Zatem straty w środkach obrotowych należy uznawać za koszty uzyskania przychodów nie wcześniej niż w momencie skompletowania wszelkich dowodów wskazujących jednoznacznie na poniesienie szkody. Zastrzec w tym miejscu należy, iż rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie, czy prawidłowo udokumentowano stratę w środkach obrotowych, bowiem stanowi to domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku bowiem ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Mimo, że zakup węgla - miału stanowi w Spółce bezpośredni koszt uzyskania przychodów, to jednak straty powstałe w wyniku jego przechowywania - jako straty w środkach obrotowych - zakwalifikować należy do kosztów uzyskania przychodów, których związek z uzyskiwanymi przychodami jest pośredni.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ww. ustawy).

Ponadto na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a - 16m.

Zgodnie z art. 20 ust. 2 ustawy o rachunkowości, podstawą zapisu w księgach rachunkowych jest dowód księgowy, który powinien zawierać m.in. datę dokonania operacji oraz stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja). Zapis księgowy powinien natomiast zawierać m.in. datę dokonania operacji gospodarczej, określenie rodzaju i numer identyfikacyjny dowodu księgowego stanowiącego podstawę zapisu oraz jego datę, jeżeli różni się od daty dokonania operacji, kwotę i datę zapisu (art. 23 ust. 2 ustawy o rachunkowości). Zatem o zadekretowaniu dokumentu do danego miesiąca decyduje data dokonania operacji gospodarczej. Dekret powinien więc wskazywać jako datę ujęcia w kosztach właśnie ten miesiąc, na który przypada data dokonania operacji. Data zapisu księgowego jest bowiem tylko datą techniczną wprowadzenia informacji do systemu.

Z powyższego wynika zatem, iż pod pojęciem dzień poniesienia kosztu rozumieć należy dzień, na który Spółka uwzględniła koszt w prowadzonych przez nią księgach rachunkowych. Innymi słowy, możliwość uznania poniesionego kosztu, którego związek z uzyskiwanymi przychodami jest pośredni, za koszt podatkowy, jest uzależniona od jego zaksięgowania.

Odnosząc przepisy prawa podatkowego do przedstawionego stanu faktycznego, stwierdza się, iż straty z tytułu przechowywania węgla - miału zostały ujawnione w roku podatkowym obejmującym okres od 01.05.2007 r. do 30.04.2008 r. W tym też roku Spółka pozyskała opinię niezależnego eksperta i postanowienie Prokuratury oraz rozliczyła przedmiotowe straty w kosztach (w ujęciu rachunkowym) jako różnicę wynikającą ze wskazań wagi i utraty masy spowodowanej zmianami fizykochemicznymi oraz czynnikami atmosferycznymi. Zatem przedmiotowe straty w środkach obrotowych wynikające z dokonanych przez Spółkę ustaleń, mimo że dotyczyły również ubiegłych lat podatkowych, winny zostać przez Spółkę potrącone - stosownie do art. 15 ust. 4b w związku z ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - w dacie ich poniesienia.

Reasumując powyższe wyjaśnienia, przedmiotowe straty stanowią w Spółce koszty uzyskania przychodów roku podatkowego 01.05.2007 r. - 30.04.2008 r. Tym samym, Spółka nie ma prawa do dokonania korekty należnego podatku dochodowego od osób prawnych za lata podatkowe 2004 - 2007 i złożenia żądania stwierdzenia nadpłaty.

Powyższej interpretacji udzielono na podstawie stanu faktycznego opisanego w złożonym wniosku z dnia 22 września 2008 r. Dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji celem wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Słowa kluczowe: dystrybucja rozprowadzanie, energia cieplna, inwentaryzacja, koszt, koszty bezpośrednie, koszty uzyskania przychodów, moment zarachowania kosztów, potrącalność kosztów, rachunkowość, ustawa o rachunkowości, węgiel, zużycie

Data aktualizacji: 08/01/2013 18:00:01

Czy za skapitalizowane odsetki bankowe Wspólnota jest zobowiązana zapłacić podatek dochodowy?

Na podstawie art. 14b 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz 2 i 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji...

CIT - w zakresie braku powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu

Na podstawie art. 14b 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji...

Różny widok faktury elektronicznej u wystawcy i odbiorcy nie stanowi naruszenia, o ile nie...

Na podstawie art. 14b 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz 2 i 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji...

Przechowywanie faktur sprzedażowych w formie skanu

Ustalenie momentu sprzedaży licencji oprogramowania przez dystrybutora na rzecz odbiorcy f...

Na podstawie art. 14b 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji...

Polecamy ciekawe artykuły do przeczytania

Czy usługi remontowe i konserwacyjne dotyczące Urzędu Gminy i zlecone przez Urząd Gminy powinny być fakturowane na Urząd Gminy czy na Gminę?Jak należy zaewidencjonować w kosztach uzyskania przychodu fakturę dotyczącą miesięcznej raty leasingowej?Miejsce świadczenia usług magazynowania, faktura, obowiązek podatkowy Podatnik zwrócił się z zapytaniem, czy przekazanie środków na rachunek powierniczy nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w pdop Opodatkowanie oraz dokumentowanie fakturą udzielanych premii pieniężnych z tytułu osiągnięcia określonego poziomu obrotu

Zamknij

Ta strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z polityką cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce, kliknij tutaj aby dowiedzieć się więcej.