Facebook Kontakt
Zaloguj się lub zarejestruj konto
Włącz wersję mobilną
Wystaw fakturęFakturyKlienciProduktyKontoAktualnościOpiniePomocKontakt
Przypominamy, że na stronie Fakturowo.pl dostępna jest nowa wersja serwisu Efaktury.org, serwis Efaktury.org będzie działał cały czas równolegle z serwisem Fakturowo.pl, więcej informacji na stronie Fakturowo.pl! W serwisie Fakturowo.pl dostępna jest integracja z systemem KSeF - system KSeF będzie wkrótce obowiązkowy dla wszystkich podatników. Zachęcamy do rejestracji konta - rejestracja konta w Fakturowo.pl jest bezpłatna i do niczego nie zobowiązuje!

Korekta oraz prawo do odliczenia podatku VAT z faktur dotyczących zakupu paliwa - samochód osobowy

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Jawnej, przedstawione we wniosku z dnia 6 stycznia 2010 r. (data wpływu 15 stycznia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 marca 2010 r. (data wpływu 22 marca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT oraz korekty podatku z tytułu nabywania paliwa - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT oraz korekty podatku z tytułu nabywania paliwa. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 22 marca 2010 r. o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca użytkował samochód marki Opel w okresie od dnia 22 lipca 2002 r. do dnia 31 grudnia 2007 r. na podstawie umowy dzierżawy. Spółka w dniu 4 stycznia 2008 r. nabyła ww. samochód i do dnia dzisiejszego stanowi on środek trwały i jest wykorzystywany na potrzeby prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Pojazd ten pierwotnie, zgodnie z wydanym dla niego wyciągiem ze świadectwa homologacji wystawionym przez importera Sp. z o.o., był samochodem osobowym.

Rejestracja pojazdu jako samochodu ciężarowego nastąpiła na podstawie zmian dokonanych w pojeździe, w wyniku których pojazd posiadał ściankę działową oddzielającą cześć osobową od ładunkowej oraz uzyskał dopuszczalną ładowność 503 kg, stwierdzoną oceną techniczną nr . wystawioną przez rzeczoznawcę techniki samochodowej i ruchu drogowego, na podstawie której pierwszy właściciel pojazdu, przeprowadził badanie techniczne pojazdu jako ciężarowego, a następnie zarejestrował ten pojazd jako ciężarowy we właściwym wydziale komunikacji.

Samochód ten został dopuszczony do ruchu jako samochód ciężarowy i jako taki stał się przedmiotem użytkowania przez Spółkę. Potwierdzają to stosowne wpisy dokonane w karcie pojazdu i dowodzie rejestracyjnym.

Na podstawie obowiązujących do dnia 30 kwietnia 2004 r. przepisów Wnioskodawca odliczał podatek VAT od zakupów paliwa do przedmiotowego pojazdu. Od dnia 1 maja 2004 r. Spółka utraciła to prawo.

Po wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie Magoora Sp. z o.o. sygn. akt C-414/07, Wnioskodawca uznał, że uzyskał prawo do ubiegania się o zwrot nieodliczonego podatku VAT od paliwa do przedmiotowego samochodu.

W złożonym w dniu 22 marca 2010 r. uzupełnieniu do wniosku, Spółka oświadczyła, że samochód Opel zgodnie z wydanym dla niego wyciągiem ze świadectwa homologacji był pierwotnie samochodem osobowym. Modyfikacji, na podstawie których dokonano zmian przeznaczenia pojazdu na ciężarowy dokonano w pojeździe w lipcu 1999 r. Potwierdza to ocena techniczna nr . z dnia 23 lipca 1999 r. wystawiona przez rzeczoznawcę techniki samochodowej i ruchu drogowego.

Zgodnie z zaleceniem rzeczoznawcy samochód w dniu 23 lipca 1999 r. przeszedł badanie techniczne, z którego wynika, że jest samochodem ciężarowym. Potwierdzają to stosowne wpisy w karcie pojazdu dokonane przez uprawniony organ.

Obowiązujące przepisy nie przewidywały możliwości wystawienia ponownie świadectwa homologacji dla przedmiotowego samochodu. Homologowanie pojazdów jest procedurą zastrzeżoną dla producentów lub importerów pojazdów (art. 68 ustawy Prawo o ruchu drogowy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Dz. u. Nr 98, poz. 602). Użytkownik pojazdu nie ma możliwości ponownego homologowania pojazdu, co nie oznacza, że nie jest możliwa zmiana jego przeznaczenia zgodnego z prawem, w tym w rozumieniu ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z faktem, że przedmiotowy samochód jest samochodem ciężarowym, w związku z treścią wyroku w sprawie Magoora Sp. z o.o. sygn. akt C-414/07, Wnioskodawcy przysługuje prawo do dokonania korekty od stycznia 2005 r. do listopada 2009 r. i odliczenia podatku VAT naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT z roku 2004 z tytułu nabywania paliwa do ww. samochodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, korekta i odliczenie podatku VAT od zakupu paliwa do przedmiotowego samochodu jest zasadna, gdyż samochód spełnia warunki określone w art. 25 ust. 1 pkt 3a ustawy o VAT, obowiązującej do dnia 30 kwietnia 2004 r.

Natomiast przywoływany w interpretacji Ministra Finansów z dnia 13 lutego 2009 r. nr PT3/812/4/15/CZE/09/185, § 10 ust. 3 rozporządzenia z dnia 22 marca 2002 r. dotyczy wyłącznie kwestii nabywania samochodów, a nie nabywania paliwa do tychże samochodów. Przepisy ustawy o VAT nie powinny być - w ocenie Wnioskodawcy - traktowane w sposób rozszerzający. Spełnianie przez samochód warunków właściwych dla pojazdów ciężarowych wydanych na podstawie ustawy o VAT oraz samej ustawy uzasadnia korektę oraz odliczenie podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54 poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i ust. 19 oraz art. 124.

Z dniem akcesji Polski do Unii Europejskiej, tj. z dniem 1 maja 2004 r. wprowadzony został przepis art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosowało się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 i ust. 5.

Natomiast stosownie do art. 86 ust. 3 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 maja 2004 r. w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona wg wzoru:

DŁ= 357kg + n x 68 kg

gdzie

DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność,

n - oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy

   - kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 5.000 zł.

W myśl art. 86 ust. 5 ustawy, dopuszczalna ładowność pojazdów oraz ilość miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 3, określona była na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji, o której mowa w zdaniu pierwszym, nie miały określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznawało się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3.

Według art. 86 ust. 7 ustawy, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody, o których mowa w ust. 3 i 5, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodu, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu, nie mogła jednak przekroczyć kwoty 5 000 zł.

Od nowelizacji dokonanej z dniem 22 sierpnia 2005 r. w myśl art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.

Z kolei z art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005 r., wynika, że w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3, 5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze nie więcej jednak niż 6.000 zł, z wyłączeniem pewnych kategorii pojazdów określonych przez ust. 4 tego artykułu.

Jednocześnie w myśl art. 86 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005 r., przepis art. 86 ust. 3 nie dotyczy:pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van; pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków; pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków; pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu; pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy;pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:odprzedaż tych samochodów (pojazdów) luboddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.Stosownie do art. 86 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ww. art. 86 ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Zauważyć również należy, iż na podstawie art. 86 ust. 7 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005 r., w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 3, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy dotyczącej podatku od towarów i usług, tj. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. u. Nr 11, poz. 50 ze zm.), przepis art. 25 ust. 1 pkt 3a ograniczający prawo do odliczenia w związku z nabywaniem paliwa do samochodów brzmiał następująco: Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg.

Na podstawie art. 25 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, z wyjątkiem przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu tych samochodów stanowi przedmiot działalności podatnika,

Nadmienia się, że zgodnie z przepisem § 10 ust. 1 rozporządzenia z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. u. Nr 27, poz. 268 ze zm.), obowiązującym do dnia 30 kwietnia 2004 r., usługobiorcom użytkującym samochody osobowe lub inne samochody o dopuszczalnej ładowności do 500 kg na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub umowy o podobnym charakterze nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) i innych odpłatności wynikających z zawartej umowy.

W świetle § 10 ust. 3 ww. rozporządzenia, podatnikom nabywającym samochody inne niż osobowe, które nie posiadały homologacji producenta lub importera wymaganej dla tego rodzaju samochodów, nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku, o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem tych samochodów.

Na podstawie § 10 ust. 4 cyt. rozporządzenia, przepisy ust. 1 stosowało się odpowiednio do samochodów, o których mowa w ust. 3, z tym że nie stosowało się ich do umów zawartych przed dniem 1 stycznia 2001 r., jeżeli umowa ta została zarejestrowana w urzędzie skarbowym do dnia 31 stycznia 2001 r.

Podstawowym aktem prawnym określającym ramy opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007 r. jest Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE serii l Nr 347, poz.1 ze zm.), która zastąpiła poprzednio obowiązującą VI Dyrektywa Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku - 77/388/EWG, Dz. Urz. UE serii l Nr 145, poz. 1 ze zm.).

Zgodnie z art. 17 (6) VI Dyrektywy (oraz art. 176 obowiązującej Dyrektywy) podatek od wartości dodanej nie może być odliczany od wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z prowadzoną działalnością. Do czasu przyjęcia przez Radę Unii Europejskiej przepisów określających kategorie wydatków niekwalifikujących się do odliczenia podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie mogą zachować wyłączenia przewidziane w ich prawie krajowym w dniu ich przystąpienia. Wyłączenia te mogą dotyczyć podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz nabywanych paliw. Istnieje zatem możliwość na gruncie prawa Unii Europejskiej stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem, iż ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie przystąpienia do Unii Europejskiej. Tym samym omawiany przepis art. 17 (6) VI Dyrektywy formułuje klauzulę stand still (klauzulę stałości), przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed wejściem w życie VI Dyrektywy.

Z uwagi na cel przepisu art. 17 (6) VI Dyrektywy pojęcie prawo krajowe odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie VI Dyrektywy. Klauzula stand still nie ma bowiem na celu umożliwienia nowym państwom członkowskim dokonania zmian swoich wewnętrznych przepisów w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej w sposób, który oddalałby te przepisy od celów VI Dyrektywy.

W tym kontekście uchylenie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym w dniu akcesji Polski do struktur Unii Europejskiej i wprowadzenie przepisów nowych, zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, samo w sobie nie może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy. Istotne jest bowiem ustalenie, czy nowe przepisy krajowe nie doprowadziły do rozszerzenia zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku.

W podobny sposób do opisanej kwestii odniósł się ETS w powołanym przez Wnioskodawcę wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07 Magoora Sp. z o.o. Należy zaznaczyć, że ze względu na zbieżność regulacji Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. z regulacją VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r., powyższe uwagi dotyczą również art. 176 obecnie obowiązującej Dyrektywy.

Analiza przytoczonych przepisów pozwala na stwierdzenie, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliw używanych do napędu samochodów, obowiązujące w Polsce po dniu akcesji do Unii Europejskiej, rozszerzają zakres wcześniejszych krajowych wyłączeń tego prawa.

Wprowadzone ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ograniczenia w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego w związku z nabyciem paliw silnikowych, olejów napędowych oraz gazu, o których mowa w art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o VAT, do samochodów osobowych i innych pojazdów osobowych określonych w art. 86 ust. 3 cyt. ustawy, stały się regulacjami zaostrzającymi przedmiotowe ograniczenie a zatem są sprzeczne z prawem unijnym, tj. art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy oraz art. 176 Dyrektywy aktualnie obowiązującej, w zakresie, w jakim rozszerzają zakres wcześniejszych wyłączeń prawa do odliczenia.

W konsekwencji powyższego przepisy krajowe w przedmiotowym zakresie, a co za tym idzie i uchwalone ograniczenia, nie powinny stanowić części krajowego porządku prawnego. Nie mniej, uznanie powyższych przepisów za sprzeczne z prawem unijnym, nie oznacza braku przesłanek jakimi mogą się kierować podatnicy zamierzający skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego związanego z nabytymi paliwami silnikowymi, olejami napędowymi oraz gazem, wykorzystywanymi do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych. Pośrednio na takie zasady wskazuje obowiązująca Dyrektywa 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. nakazująca dopasować zasady dotyczące ograniczeń niedających prawa do odliczenia, do wymogów unijnych.

Jak wskazano, art. 176 obowiązującej Dyrektywy, umożliwił utrzymanie - do czasów wejścia w życie przepisów ustanowionych przez Radę Unii - ograniczeń w prawie do odliczenia zakupionych paliw. Jeżeli zatem ustanowione - w odpowiedzi na powyższy wymóg - przepisy utraciły wiążący charakter to należy sięgnąć do regulacji poprzedzających zakwestionowane przepisy prawa krajowego.

W świetle powyższego oraz wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07 Magoora Sp. z o.o., na który powołuje się Wnioskodawca, zauważyć należy, iż prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu pojazdów samochodowych przysługuje, co do zasady, w przypadku gdy:przepisy ustawy o podatku od towarów i usług obowiązujące od dnia 1 maja 2004 r. umożliwiają (umożliwiały) odliczenie podatku, przepisy ustawy o podatku od towarów i usług obowiązujące od dnia 1 maja 2004 r. uniemożliwiają (uniemożliwiały) odliczenie podatku, ale przepisy o podatku od towarów i usług obowiązujące na dzień 30 kwietnia 2004 r. umożliwiały odliczenie podatku, tj. w przypadku paliwa do używanych przez podatnika pojazdów samochodowych, w odniesieniu do których na podstawie homologacji producenta lub importera dla danego typu pojazdu samochodowego bezspornie wynika, że nie jest to samochód osobowy i dopuszczalna ładowność tego pojazdu wynosi powyżej 500 kg.Mając powyższe na uwadze, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego VAT z faktur dokumentujących nabycie paliwa do samochodów innych niż osobowe o dopuszczalnej ładowności powyżej 500 kg, gdy z dokumentów, tj. świadectwa homologacji oraz dowodu rejestracyjnego wynika, iż są to samochody zarejestrowane jako samochody ciężarowe o dopuszczalnej ładowności powyżej 500 kg, pod warunkiem, że samochody były/są wykorzystywane wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT.

Należy zauważyć, iż na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy dotyczącej podatku VAT, tj. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, podatnikom w ogóle nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem samochodu osobowego, jak również nie było możliwości odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa do tego pojazdu.

Wskazuje się ponadto, iż na podstawie art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Stosownie do art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w art. 86 ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

W myśl art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty (art. 81 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

W świetle art. 70 § 1 ww. ustawy, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż od dnia 22 lipca 2002 r. do dnia 31 grudnia 2007 r. na podstawie umowy dzierżawy Spółka użytkowała samochód marki Opel. Wnioskodawca nabył przedmiotowy samochód w dniu 4 stycznia 2008 r. Samochód, zgodnie z wydanym przez importera wyciągiem ze świadectwa homologacji jest samochodem osobowym. Rejestracja pojazdu jako samochodu ciężarowego nastąpiła na podstawie zmian dokonanych w lipcu 1999 r., w wyniku których pojazd posiadał ściankę działową oddzielającą cześć osobową od ładunkowej oraz uzyskał dopuszczalną ładowność 503 kg, stwierdzonych oceną techniczną wystawioną przez rzeczoznawcę techniki samochodowej i ruchu drogowego, na podstawie której pierwszy właściciel pojazdu, przeprowadził badanie techniczne pojazdu jako ciężarowego, a następnie zarejestrował ten pojazd jako ciężarowy we właściwym wydziale komunikacji. Samochód ten został dopuszczony do ruchu jako samochód ciężarowy i jako taki stał się przedmiotem użytkowania przez Spółkę. Potwierdzają to stosowne wpisy dokonane w karcie pojazdu i dowodzie rejestracyjnym. Obowiązujące przepisy nie przewidywały możliwości wystawienia ponownie świadectwa homologacji dla przedmiotowego samochodu. Homologowanie pojazdów jest procedurą zastrzeżoną dla producentów lub importerów pojazdów (art. 68 ustawy Prawo o ruchu drogowy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Dz. u. Nr 98, poz. 602). Użytkownik pojazdu nie ma możliwości ponownego homologowania pojazdu.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa wspólnotowego i krajowego oraz opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących nabycie paliwa do samochodu marki Opel, bowiem przedmiotowy pojazd nie posiada aktualnej homologacji, potwierdzającej, iż nie jest to samochód osobowy i że dopuszczalna ładowność tego pojazdu wynosi powyżej 500 kg. Natomiast z wydanej dla tego pojazdu homologacji (przed przeróbkami) wynika, iż jest to samochód osobowy.

W konsekwencji powyższego Zainteresowany nie ma również prawa do dokonania korekty deklaracji za okres od stycznia 2005 r. do listopada 2009 r.

Należy wskazać, że ani ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, ani ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie pozwala na odliczenie podatku naliczonego od nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu samochodów, które zgodnie z wydaną homologacją są samochodami osobowymi.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.
Słowa kluczowe: odliczenia od podatku, paliwo, samochód osobowy
Data aktualizacji: 26/12/2012 21:00:01

Jak wybrać najlepsze biuro rachunkowe?

W Gliwicach jest wiele podmiotów gospodarczych, a nie wszyscy ich właściciele mają czas lub ochotę zajmować się prowadzeniem księgowości. Nic więc dziwnego, że dobra księgowa z Gliwic jest na wagę złota. Ilość skomplikowanych dokumentów, wymogów...

Urząd Skarbowy Kutno 99-300 ul. Troczewskiego 12

Zasięg terytorialny miasta Kutno, Łęczyca gminy Bedlno, Dąbrowice, Krośniewice, Krzyżanów, Kutno, Łanięta, Nowe Ostrowy, Oporów, Strzelce, Żychlin, Daszyna, Góra Świętej Małgorzaty, Grabów, Łęczyca, Piątek, Świnice Warckie, Witonia powiaty...

Czy usługi dostępu do sieci Internet świadczone na rzecz szkoły wyższej są zwolnione od po...

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków - Podgórze w oparciu o przepis art. 14 a 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 1997r. Nr 137, poz. 926 ze zm.), w związku z Państwa zapytaniem: pismo z dnia 21.06.2004 r. (data wpływu...

W sprawie wystawienia faktury VAT wewnętrznej z tytułu sprzedaży praw do emisji gazów ciep...

Działając na podstawie art. 216 1, art. 14a 1 i 4 ustawy z dnia 29.08.1997r. -Ordynacja podatkowa (Dz.U.Nr137 z 1997r. poz.926 z p.zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Brzegu uznaje za nieprawidłowe stanowisko Spółki zawarte w piśmie z dnia...

CIT - w zakresie przychodu podatkowego w związku z wystawieniem faktury korygującej

Na podstawie art. 14b 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji...
Polecamy ciekawe artykuły do przeczytania
Udokumentowanie przyznanego rabatuKiedy powstaje obowiązek wystawienia faktury z tytułu wcześniejszego zakończenia umowy leasingu?Prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w fakturach VAT dokumentujących wypłacane premie pieniężneCzy mamy obowiązek wystawić fakturę wewnętrzną i odprowadzić podatek VAT wyliczony w stu od otrzymanej kwoty ?Czy wartość sprzedaży z refaktur na bilety lotnicze wystawione osobą fizycznym wpływa na wysokość obrotu obligujących podatnika do stosowania kasy?
 Zamknij Ta strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z polityką cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce, kliknij tutaj aby dowiedzieć się więcej.