
Zaloguj się lub zarejestruj konto Włącz wersję mobilną

Przypominamy, że na stronie Fakturowo.pl dostępna jest nowa wersja serwisu Efaktury.org, serwis Efaktury.org będzie działał cały czas równolegle z serwisem Fakturowo.pl, więcej informacji na stronie Fakturowo.pl! W serwisie Fakturowo.pl dostępna jest integracja z systemem KSeF - system KSeF będzie wkrótce obowiązkowy dla wszystkich podatników. Zachęcamy do rejestracji konta - rejestracja konta w Fakturowo.pl jest bezpłatna i do niczego nie zobowiązuje!

Moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu odsprzedaży mediów (energia elektryczna, gaz, woda i ścieki, ciepło co, usługi telekomunikacyjne

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2010r. (data wpływu 18 maja 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 czerwca 2010r. (data wpływu 29 czerwca 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu odsprzedaży mediów (energia elektryczna, gaz, woda i ścieki, ciepło co, usługi telekomunikacyjne) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu odsprzedaży mediów (energia elektryczna, gaz, woda i ścieki, ciepło co, usługi telekomunikacyjne). Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 czerwca 2010r. (data wpływu 29 czerwca 2010r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wystawia faktury VAT zgodnie z zawartą umową dzierżawy dla użytkownika obiektu, z tytułu kosztów za faktycznie zużyte media (energia elektryczna, gaz, woda, ścieki, ciepło co, usł. telekomunikacyjne) na podstawie faktur otrzymanych. W umowie dzierżawy nie ma wskazanego terminu płatności. Brak terminu płatności w umowie wyniknął z błędu osoby sporządzającej umowę. Termin płatności wskazany na fakturze w terminie 14 dni od daty otrzymania faktury jest terminem przyjętym przez Wnioskodawcę w przypadku ww. wystawianych faktur jako termin przyjęty zwyczajowo w obrocie gospodarczym.

Wnioskodawca otrzymuje zapłatę od wydzierżawiającego z tytułu rozliczeń za media zgodnie z terminem płatności jaki został wskazany na fakturze.

W umowie dzierżawy, na podstawie której Klub obciążany jest kosztami za media, nie określono terminu płatności czynszu z tytułu dzierżawy.

Dokonywana odsprzedaż mediów przez Wnioskodawcę dla Klubu wydzierżawiającego dany obiekt sportowy, dokonywana jest ze względu na wiążącą umowę dzierżawy. W przypadku braku umowy dzierżawy z Klubem na dany obiekt, Klub nie byłby obciążany kosztami zużycia mediów.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 24 czerwca 2010r. (data wpływu do tut. organu 29 czerwca 2010r.) Wnioskodawca wyjaśnił, że wskazana we wniosku o interpretację w stanie fatycznym i własnym stanowisku umowa dzierżawy jest w istocie umową użyczenia, która nie reguluje należności czynszowych wymagalnych do zapłaty. Jedynymi opłatami pobieranymi na podstawie ww. umowy użyczenia są opłaty za zużyte media na podstawie § 6 pkt 7 umowy: Użyczający zawiera umowy na dostawy energii elektrycznej, cieplnej, wody i odprowadzenia ścieków, wywozu śmieci, usług teleinformatycznych oraz ochrony obiektu i opłaca bieżące koszty z nich wynikające a następnie obciąża nimi Biorącego poprzez miesięczne wystawianie faktur.

Ponadto Wnioskodawca informuje, iż pomimo braku wskazanego terminu płatności w ww. umowie, termin płatności wskazywany na wystawianych fakturach 14 dni od daty otrzymania faktury, był terminem akceptowanym przez kontrahenta, do którego nie miał on żadnych zastrzeżeń i przyjął jego stosowanie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jako obowiązek podatkowy powinien przyjąć termin płatności wynikający z faktury głównej tzn. z faktury wystawionej przez przedsiębiorcę świadczącego usługi mediów bezpośrednio na Wnioskodawcę, z którymi Wnioskodawca posiada zawarte umowy na dostawę mediów do danego obiektu sportowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, przyjmując, iż dla dostawy mediów (energia elektryczna, gaz, woda i ścieki, ciepło co, usł. telekomunikacyjne) wg ustawy o podatku od towarów i usług, istnieje szczególny obowiązek podatkowy, wynikający z rozliczenia podatku na podstawie terminu płatności wskazanego w umowie, Wnioskodawca w związku z brakiem wskazania terminu płatności w umowie użyczenia dla biorącego w użyczenie dany obiekt sportowy, winien przyjąć obowiązek podatkowy dla faktur obciążających kosztami mediów biorącego w użyczenie dany obiekt sportowy, termin płatności wynikający z faktury głównej wg której Wnioskodawca fakturuje ww. koszty zużycia mediów oraz na podstawie której Wnioskodawca korzysta z możliwości odliczenia podatku zgodnie z terminem płatności takiej faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;eksport towarów; import towarów;wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej; zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.Zgodnie z art. 8 ust. 3 cyt. ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy o VAT.

Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 8 ust. 3 powołanej ustawy.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez pojecie świadczenia usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to - co do zasady - niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę).

Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Co do zasady, wynikającej z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 2 ww. ustawy). Natomiast art. 19 ust. 5 cyt. wyżej ustawy stanowi, iż przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do faktur za częściowe wykonanie usługi.

Wedle art. 19 ust. 13 pkt 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminu płatności, jeżeli został on określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu:dostaw energii elektrycznej i cieplnej oraz gazu przewodowego, świadczenia usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych, z zastrzeżeniem ust. 18, świadczenia usług wymienionych w poz. 138 i poz. 153 załącznika nr 3 do ustawy.W załączniku nr 3 do ustawy pod poz. 138 ustawodawca wymienił usługi rozprowadzania wody, zaś pod poz. 153 usługi w zakresie gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów, usługi sanitarne i pokrewne.

Zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Natomiast stosownie do art. 19 ust. 13 pkt 4 cyt. wyżej ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze - z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wystawia faktury VAT zgodnie z zawartą umową użyczenia dla użytkownika obiektu, z tytułu kosztów za faktycznie zużyte media (energia elektryczna, gaz, woda, ścieki, ciepło co, usł. telekomunikacyjne) na podstawie faktur otrzymanych. W umowie użyczenia nie ma wskazanego terminu płatności. Brak terminu płatności w umowie wyniknął z błędu osoby sporządzającej umowę. Termin płatności wskazany na fakturze w terminie 14 dni od daty otrzymania faktury jest terminem przyjętym przez Wnioskodawcę w przypadku ww. wystawianych faktur jako termin przyjęty zwyczajowo w obrocie gospodarczym.

Wnioskodawca otrzymuje zapłatę od biorącego w użyczenie z tytułu rozliczeń za media zgodnie z terminem płatności jaki został wskazany na fakturze.

W umowie użyczenia, na podstawie której Klub obciążany jest kosztami za media, nie określono terminu płatności czynszu z tytułu użyczenia.

Dokonywana odsprzedaż mediów przez Wnioskodawcę dla Klubu biorącego w użyczenie dany obiekt sportowy, dokonywana jest ze względu na wiążącą umowę użyczenia. W przypadku braku umowy użyczenia z Klubem na dany obiekt, Klub nie byłby obciążany kosztami zużycia mediów.

Ponadto Wnioskodawca poinformował, iż umowa użyczenia nie reguluje należności czynszowych wymagalnych do zapłaty. Jedynymi opłatami pobieranymi na podstawie ww. umowy użyczenia są opłaty za zużyte media na podstawie § 6 pkt 7 umowy: Użyczający zawiera umowy na dostawy energii elektrycznej, cieplnej, wody i odprowadzenia ścieków, wywozu śmieci, usług teleinformatycznych oraz ochrony obiektu i opłaca bieżące koszty z nich wynikające a następnie obciąża nimi Biorącego poprzez miesięczne wystawianie faktur.

Ponadto Wnioskodawca informuje, iż pomimo braku wskazanego terminu płatności w ww. umowie, termin płatności wskazywany na wystawianych fakturach 14 dni od daty otrzymania faktury, był terminem akceptowanym przez kontrahenta, do którego nie miał on żadnych zastrzeżeń i przyjął jego stosowanie.

Zauważyć należy, iż w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości wskazuje się na konieczność traktowania, dla celów podatkowych, złożonego działania podatnika, jako jednolitej całości bez sztucznych podziałów. Oznacza to, że jeżeli podatnik dokonuje więcej niż jedno świadczenie na rzecz klienta i są one ze sobą powiązane tak, że obiektywnie rzecz biorąc tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość, którą jedynie sztucznie można byłoby podzielić, to te elementy lub świadczenia - dla celów podatku od towarów i usług - stanowią jedną całość lub jedną usługę.

Ponadto, jeżeli transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich dokonywana jest rozpatrywana transakcja. Po pierwsze zatem, czy są to świadczenia odrębne, czy też jest to jedno świadczenie, a po drugie, czy w tym ostatnim przypadku to jedno świadczenie powinno zostać zakwalifikowane jako świadczenie usług.

W świetle powyższego uznać należy, iż opisana powyżej usługa użyczenia obiektu jest usługą złożoną tzn. taką, która łączy w sobie usługę sensu stricte użyczenia obiektu i przyporządkowane do niej usługi oraz dostawy towarów związane z zapewnieniem możliwości pełnowartościowego użytkowania użyczanego obiektu takie jak dostawa energii elektrycznej, gazu, ciepła co oraz świadczenie usług w zakresie rozprowadzania wody i gospodarki ściekami), które są nierozerwalnie ze sobą związane.

Odnosząc się do przedstawionego wyżej stanu faktycznego, wskazać należy, iż wszystkie świadczenia (dostawy towarów jak i świadczone usługi) powinny być opodatkowane na takich samych zasadach jak usługa podstawowa, która nadaje całości zasadniczy charakter.

Wnioskodawca wskazał, iż dokonywana odsprzedaż mediów przez Wnioskodawcę dla Klubu biorącego w użyczenie dany obiekt sportowy, dokonywana jest ze względu na wiążącą umowę użyczenia. W przypadku braku umowy użyczenia z Klubem na dany obiekt, Klub nie byłby obciążany kosztami zużycia mediów.

Należy zatem uznać, iż w przedmiotowej sprawie usługą podstawową jest usługa użyczenia obiektu świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz Klubu, natomiast, stosownie do postanowień umowy użyczenia, kwota opłat z tytułu kosztów związanych z zapewnieniem mediów (energia elektryczna, gaz, woda i ścieki, ciepło co) pozostaje w bezpośrednim związku z przedmiotem umowy. Stanowią one integralną część świadczonych przez Wnioskodawcę usług. Pełnią funkcję pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej jaką jest umowa użyczenia obiektu.

Wskazać należy, iż ww. kwota opłat z tytułu kosztów związanych z zapewnieniem mediów (energia elektryczna, gaz, woda i ścieki, ciepło co) jest należnością Wnioskodawcy, wynikającą z umowy na podstawie której doszło do udostępnienia obiektu, a więc jest należnością z tytułu odpłatnego świadczenia usług. Nie jest odrębnym elementem, ale tworzy pewną całość, stanowiącą z ekonomicznego punktu widzenia jedno świadczenie. Bez usługi podstawowej - usługi użyczenia obiektu sportowego odsprzedaż energii elektrycznej, gazu, wody, ścieków, ciepła co utraciłoby swój sens.

Opłaty z tytułu dostawy mediów (energia elektryczna, gaz, woda i ścieki, ciepło co) służą tylko zapewnieniu prawidłowego wykonania i korzystania z usługi głównej.

Należy także podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy dana czynność podlega opodatkowaniu, nie jest istotna nazwa zastosowana przez dostawcę towarów czy świadczącego usługę dla wykonywanej czynności, lecz najistotniejsze jest to, czym dana czynność jest w rzeczywistości.

Odnosząc powyższe do sprawy będącej przedmiotem wniosku trzeba zauważyć, że wprawdzie umowa użyczenia jest z natury umową nieodpłatną, bowiem zgodnie z art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy, jednakże jeśli pojawia się jakakolwiek płatność związana z użytkowaniem rzeczy oddanej w używanie, to na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług umowa ta przestaje być umową nieodpłatną i staje się czynnością odpłatną, a więc jako taka podlega opodatkowaniu.

Jednocześnie w przedmiotowej sprawie koszty związane z zapewnieniem mediów (energia elektryczna, gaz, woda i ścieki, ciepło co) na potrzeby użytkownika obiektu nie mogą być przedmiotem odsprzedaży, bowiem stanowią one element cenotwórczy usługi.

W przypadku świadczenia usługi użyczenia obiektu sportowego wraz z odsprzedażą energii elektrycznej, gazu, wody i ścieków, ciepła co na potrzeby użytkownika obiektu, mamy do czynienia z jedną kompleksową usługą. Wobec powyższego przedmiotem opodatkowania jest skategoryzowana usługa, nie zaś zbiór wyodrębnionych w jej ramach usług.

Reasumując, opłaty z tytułu ponoszonych przez Wnioskodawcę kosztów związanych z zapewnieniem mediów (energia elektryczna, gaz, woda i ścieki, ciepło co) należy uznać za element kalkulacyjny świadczenia zasadniczego.

W konsekwencji powyższego, odnośnie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie cyt. wyżej art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o VAT, zatem obowiązek podatkowy z tytułu opłat związanych z zapewnieniem mediów (energia elektryczna, gaz, woda i ścieki, ciepło co) na potrzeby użytkownika obiektu powstanie z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego na fakturze VAT wystawionej przez Wnioskodawcę zgodnie z zawartą umową użyczenia dla użytkownika obiektu z tytułu kosztów za faktycznie zużyte media (energia elektryczna, gaz, woda, ścieki, ciepło co).

Natomiast w kwestii powstania momentu obowiązku podatkowego w przypadku wystawiania faktur VAT przez Wnioskodawcę zgodnie z zawartą umową użyczenia dla użytkownika obiektu z tytułu kosztów za usługi telekomunikacyjne (czy też teleinformatyczne), należy zauważyć, iż to świadczenie jest świadczeniem samodzielnym i odrębnym od usługi użyczenia obiektu świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz Klubu. Mimo że usługi telekomunikacyjne towarzyszą korzystaniu z użyczonego obiektu to nie są one niezbędne do korzystania z tego obiektu (por. wyrok ETS z dnia 11 czerwca 2009r. w sprawie C-572/07).

Zgodnie z art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 s.1 ze zm.), (wcześniej art. 6 ust. 4 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EWG) (Dz. Urz. UE. L 145 s.1 ze zm.), w przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, lecz na rachunek innej osoby, uczestniczy w świadczeniu usług, uznaje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi.

Stosownie natomiast do art. 30 ust. 3 ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

W sytuacji zatem, gdy koszty usług, których odbiorcą (nawet częściowym) jest inny podmiot niż podmiot obciążony przez świadczącego usługę, są w ramach zawartych umów przenoszone na faktycznego odbiorcę, to podmiot biorący udział w świadczeniu usług, będący podatnikiem VAT czynnym, dokumentuje te czynności poprzez wystawienie faktury VAT.

Należy zatem przyjąć, iż w przypadku odsprzedaży usług przez jeden podmiot innemu podmiotowi, której celem jest przeniesienie kosztów przez podmiot będący pierwotnym nabywcą usługi na podmiot, który z danych usług faktycznie korzysta, to podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi dokumentuje te czynności wystawioną przez siebie fakturą VAT. W rezultacie więc ostateczne obciążenie spoczywa nie na pierwotnym nabywcy usługi, lecz na jej rzeczywistym użytkowniku. Z taką też sytuacją mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie w odniesieniu do wystawiania faktur VAT przez Wnioskodawcę zgodnie z zawartą umową użyczenia dla użytkownika obiektu z tytułu kosztów za usługi telekomunikacyjne (teleinformatyczne).

Ustawodawca nie wprowadził szczególnych przepisów, które określałyby moment powstania obowiązku podatkowego w przypadku odsprzedaży usług, dlatego też należy stosować zasady ogólne określone w art. 19 ustawy.

Odsprzedaż towarów i usług obcych niezbędnych dla wykonania czynności własnej podatnika stanowi bezspornie przedmiot odrębnego opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Czynności te opodatkowane są w sposób właściwy dla ich rodzaju, niezależnie od tego, jak opodatkowana jest czynność główna. Ponadto terminem powstania obowiązku podatkowego dla odsprzedawanej usługi jest termin dla niej właściwy, a nie termin dla czynności głównej.

Jak wyżej wskazano, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca jest uznawany za dokonującego sprzedaży usług telekomunikacyjnych (teleinformatycznych). Konsekwentnie Wnioskodawca jest uznawany za dokonującego sprzedaży, również w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego.

Tak więc w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w niniejszej sprawie odnośnie odsprzedaży usług telekomunikacyjnych (teleinformatycznych) przez Wnioskodawcę zastosowanie znajdzie cyt. wyżej art. 19 ust. 13 pkt 1 lit b ustawy o VAT, zatem w tym przypadku ma znaczenie termin płatności, określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu tych dostaw, przy czym umową właściwą dla rozliczeń z tytułu odsprzedaży towarów i usług w ramach usługi użyczenia, nie jest umowa z dostawcą mediów, ale umowa zawarta pomiędzy użyczającym a korzystającym z użyczenia. Termin ten może zostać ustalony przez strony dowolnie, zgodnie z zasadą swobody kształtowania umów (art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż w umowie użyczenia nie ma wskazanego terminu płatności. Brak terminu płatności w umowie wyniknął z błędu osoby sporządzającej umowę. Termin płatności wskazany na fakturze w terminie 14 dni od daty otrzymania faktury jest terminem przyjętym przez naszą jednostkę w przypadku ww. wystawianych faktur jako termin przyjęty zwyczajowo w obrocie gospodarczym.

Ponadto Wnioskodawca informuje, iż pomimo braku wskazanego terminu płatności w ww. umowie, termin płatności wskazywany na wystawianych fakturach 14 dni od daty otrzymania faktury, był terminem akceptowanym przez kontrahenta, do którego nie miał on żadnych zastrzeżeń i przyjął jego stosowanie.

W świetle powołanych przepisów, biorąc pod uwagę fakt, iż z ich treści nie wynika wymóg zawierania umów w formie pisemnej stwierdzić należy, iż o ile umowa użyczenia nie zawiera terminów płatności za odsprzedaż mediów, a terminy zapłaty wynikają jedynie z faktur VAT, to obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z ustalonymi terminami płatności zawartymi w przedmiotowych fakturach, zwłaszcza, iż obie strony transakcji się godzą na określone w ten sposób terminy płatności.

Dodatkowo wskazać należy, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie reguluje zasad zawierania między stronami umów oraz zasad ustalania cen, natomiast organy podatkowe nie mają prawa ingerować w zawierane umowy i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy kontrahentami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w drodze postępowania podatkowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa cyt. w sentencji, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Tut. Organ wydając interpretację indywidualną nie prowadzi postępowania dowodowego, tym samym dołączone do wniosku dokumenty nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego.

Interpretacja nie dotyczy opodatkowania usług ochrony obiektu, gdyż kwestia ta nie była przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jak również nie przedstawiono w tym zakresie własnego stanowiska.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Słowa kluczowe: faktura, media, obowiązek podatkowy, podatek od towarów i usług

Data aktualizacji: 04/01/2013 09:00:01

Wystawianie zbiorczych faktur VAT korygujących za dany miesiąc rozliczeniowy należy uznać...

Na podstawie art. 14b 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji...

Pod jaką datą w księgach rachunkowych należy ująć częściowe umorzenie pożyczki z X, jako p...

Na podstawie art. 14b 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz 2 i 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji...

VAT - korekta faktury wewnętrznej

Na podstawie art. 14b 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji...

Prawo do odliczenia podatku naliczonego przez fundacje

Na podstawie art. 14b 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji...

Korekta podatku należnego z tytułu użytkowania wieczystego gruntów ustanowionego przed dni...

Na podstawie art. 14b 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji...

Polecamy ciekawe artykuły do przeczytania

Prawidłowe rozliczania faktur korygujących Prawo do obniżenia podatku należnego w miesiącu otrzymania potwierdzenia odbioru faktury korygującej Czy dokonując refakturowania kosztów reklamy i wystawiając fakturę bez podatku VAT postąpiono prawidłowo?Czy na podstawie ww. dokumentów mogę dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, zawarty w fakturach zakupu gazu do samochodu?Czy koszty poniesione tytułem zarządzania rachunkiem można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?

Zamknij

Ta strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z polityką cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce, kliknij tutaj aby dowiedzieć się więcej.