Facebook Kontakt
Zaloguj się lub zarejestruj konto
Włącz wersję mobilną
Wystaw fakturęFakturyKlienciProduktyKontoAktualnościOpiniePomocKontakt
Przypominamy, że na stronie Fakturowo.pl dostępna jest nowa wersja serwisu Efaktury.org, serwis Efaktury.org będzie działał cały czas równolegle z serwisem Fakturowo.pl, więcej informacji na stronie Fakturowo.pl! W serwisie Fakturowo.pl dostępna jest integracja z systemem KSeF - system KSeF będzie wkrótce obowiązkowy dla wszystkich podatników. Zachęcamy do rejestracji konta - rejestracja konta w Fakturowo.pl jest bezpłatna i do niczego nie zobowiązuje!

Możliwość ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 28.04.2010 r. (data wpływu 21.05.2010 r.) oraz piśmie (data nadania 02.07.2010 r., data wpływu 06.07.2010 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 22.06.2010 r. (data nadania 23.06.2010 r., data doręczenia 25.06.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21.05.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Od 21 maja 2007 r. Wnioskodawca jako osoba fizyczna samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą. Za rok 2007, 2008, 2009 Wnioskodawca zaprowadził księgi rachunkowe w celu rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych (zgodnie z art. 2 ust 1 pkt 6 ustawy o rachunkowości - Dz. U. Nr 152, poz. 1223 z póź. zm.). Od 2007 r. do dziś Wnioskodawca nie posiada adresu zamieszkania w Polsce i ma obywatelstwo włoskie. Od 1 stycznia 2010 r. Wnioskodawca prowadzi książkę przychodów i rozchodów, zgodnie z art. 12 i 43 Trybunału ustanawiającego Wspólnotę Europejską, gdzie zakazana jest wszelka dyskryminacja ze względu na przynależność państwową.

W związku z tym Wnioskodawca nie ma obowiązku prowadzić ksiąg rachunkowych, ponieważ nie mają zastosowania w stosunku do niego przepisy ustawy o rachunkowości art. 2 ust. 1 pkt 6. Wnioskodawca ma prawo skorzystać z art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, który mówi, że osoba fizyczna, będzie zobowiązana do prowadzenia ksiąg rachunkowych dopiero w momencie uzyskania przychodów netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy co najmniej równowartość w walucie polskiej 1.200.000 euro. Bez względu na to czy Wnioskodawca posiada obywatelstwo polskie czy też go nie posiada, osoby zagraniczne powinny być traktowane na równi z obywatelami Polski. Wnioskodawca nigdy tego limitu nie przekroczył zarówno w roku 2007, 2008, 2009.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 22.06.2010 r. Wnioskodawca uzupełnił swój wniosek w dniu 06.07.2010 r. przedstawiając własne stanowisko w sprawie odnośnie pytania Nr 2 i 3 oraz wskazał, iż chce uzyskać interpretację w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o rachunkowości. W związku z powyższym Wnioskodawca uzupełnił również wniosek o dodatkową opłatę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.Czy jako osoba fizyczna, posiadająca obywatelstwo włoskie, bez adresu zamieszkania w Polsce, prowadząca działalność gospodarczą z siedzibą w W., Wnioskodawca ma prawo do prowadzenia księgi przychodów i rozchodów zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, na równi z obywatelami polskimi.Czy nie złożenie przez Wnioskodawcę zawiadomienia o zaprowadzeniu księgi przychodów i rozchodów od 1 stycznia 2010 nie powoduje skutków karno skarbowych, ponieważ Wnioskodawca ma prawo korzystać z równouprawnienia z obywatelami polskimi.Czy w związku z tym, że Wnioskodawca nie złożył zawiadomienia ma prawo prowadzenia księgi przychodów i rozchodów, a nie ksiąg rachunkowych.Odpowiedź na pytanie Nr 1 i 3 stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. Wniosek Pana w zakresie pytania Nr 2 zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Ad: 1

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z Trybunałem Wspólnot Europejskich ma on prawo być na równi traktowany jak obywatele polscy i mógł już od 2007 r. prowadzić księgę przychodów i rozchodów. Dlatego, też od 1 stycznia 2010 prowadzi księgę przychodów i rozchodów, stosując art. 2 ust. 1 pkt 2, a nie pkt 6 ustawy o rachunkowości.

Ad: 2

Zdaniem Wnioskodawcy to. że nie złożył zawiadomienia o zaprowadzeniu księgi przychodów i rozchodów od 1 stycznia 2010 r. nie powoduje skutków karno- skarbowych. Wnioskodawca może korzystać z równouprawnienia z obywatelami polskimi, i ma on prawo prowadzić PKPiR w danym roku podatkowym, o czym nie musi informować Urzędu Skarbowego.

Ad: 3

Zdaniem Wnioskodawcy to, że nie złożył on zawiadomienia do Urzędu Skarbowego o założeniu księgi przychodów i rozchodów nie powoduje, że nie wolno mu było zaprowadzić PKPiR. Wnioskodawca nie musi prowadzić Ksiąg Rachunkowych w 2010 r.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Tymi odrębnymi przepisami jest ustawa z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2002r. nr 76, poz. 694 ze zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 i 6 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r., przepisy tej ustawy, stosuje się z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1.200.000 euro, osób zagranicznych, oddziałów i przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.Ustawą z dnia 10 lipca 2008r. o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. nr 141, poz. 888) zmieniono brzmienie przepisu art. 5 pkt 2 lit. a) ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, które weszły w życie z dniem 20 września 2008r. Na mocy dokonanej zmiany, przez osobę zagraniczną rozumie się osobę fizyczną nieposiadającą obywatelstwa polskiego. Jest to jedyne kryterium warunkujące uznanie osoby fizycznej za osobę zagraniczną.

Skoro zatem, każda osoba fizyczna nieposiadająca obywatelstwa polskiego, (bez względu na miejsce zamieszkania, czy też ewentualne posiadanie lub jego brak zezwolenia na osiedlenie się), jest w świetle wyżej wskazanego przepisu, osobą zagraniczną, wówczas bez znaczenia dla ustalenia obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych pozostaje wysokość przychodu netto osiągnięta z prowadzonej przez tę osobę pozarolniczej działalności gospodarczej.

Odstępstwo od ww. zasady dotyczy jedynie obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej. Zgodnie bowiem z brzmieniem art. 12 i 43 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską: W zakresie zastosowania niniejszego Traktatu i bez uszczerbku dla postanowień szczególnych, które on przewiduje, zakazana jest wszelka dyskryminacja ze względu na przynależność państwową. Rada stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251, może przyjąć wszelkie przepisy w celu zakazania takiej dyskryminacji. (.) Ograniczenia swobody przedsiębiorczości obywateli jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego są zakazane w ramach poniższych postanowień. Zakaz ten obejmuje również ograniczenia w tworzeniu agencji, oddziałów lub filii przez obywateli danego państwa członkowskiego, ustanowionych na terytorium innego państwa członkowskiego. Z zastrzeżeniem postanowień rozdziału dotyczącego kapitału, swoboda przedsiębiorczości obejmuje podejmowanie i wykonywanie działalności prowadzonej na własny rachunek, jak również zakładanie i zarządzanie przedsiębiorstwami, a zwłaszcza spółkami w rozumieniu artykułu 48 akapit drugi, na warunkach określonych przez ustawodawstwo Państwa przyjmującego dla własnych obywateli.

Z wyrażonej w art. 43 Traktatu zasady swobody przedsiębiorczości i zasady pierwszeństwa prawa wspólnotowego nad prawem krajowym wynika, że:prawo wspólnotowe ma pierwszeństwo przed prawem krajowym państwa członkowskiego, państwa mają obowiązek zapewnić skuteczność prawa wspólnotowego, krajom członkowskim nie wolno jest wprowadzać przepisów prawa krajowego, które byłyby sprzeczne z prawem wspólnotowym, w razie sprzeczności przepisów prawa wspólnotowego i krajowego, zastosowanie mają przepisy prawa wspólnotowego, późniejsze prawo krajowe nie deroguje wcześniejszego prawa wspólnotowego.Ponadto w swoich orzeczeniach Europejski Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że postanowienia Traktatu i bezpośrednio obowiązujące akty prawne wydane przez instytucje wspólnotowe po ich wejściu w życie nie tylko automatycznie wyłączają stosowanie jakichkolwiek sprzecznych z nimi aktów prawa krajowego, ale również wykluczają przyjęcie przez parlament państwa członkowskiego nowych ustaw, które byłyby niezgodne z przepisami prawa wspólnotowego. Ponadto Trybunał wskazał, że przepisy prawa wspólnotowego są bezpośrednim źródłem praw i obowiązków, dla tych wszystkich do których się odnoszą, tj. dla państw członkowskich oraz podmiotów prywatnych będących stronami stosunków prawnych na podstawie prawa wspólnotowego.

Z powyższego jednoznacznie wynika, iż państwa członkowskie są zobligowane do przestrzegania prawa wspólnotowego.

W świetle przedstawionych przepisów oraz w kontekście powołanych orzeczeń Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, mając na uwadze zasadę równego traktowania obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej należy uznać, iż osoby fizyczne będące obywatelami tych państw, nieposiadające obywatelstwa polskiego powinny być traktowane tak jak obywatele polscy.

W związku z tym zastosowanie do nich znajduje art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o rachunkowości, na podstawie którego, osoby te są zobowiązane do prowadzenia ksiąg rachunkowych dopiero po osiągnięciu, za poprzedni rok obrotowy, przychodów netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych wynoszących co najmniej równowartość w walucie polskiej 1.200.000 euro.

Natomiast szczegółowe zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.). Stosownie do treści § 10 ust. 1 ww. rozporządzenia podatnicy są obowiązani założyć księgę, na dzień 1 stycznia roku podatkowego lub na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego.

W myśl § 10 ust. 2 ww. rozporządzenia podatnicy, którzy rozpoczynają prowadzenie działalności gospodarczej albo w poprzednim roku podatkowym korzystali ze zryczałtowanego opodatkowania podatkiem dochodowym lub prowadzili księgi rachunkowe, są obowiązani zawiadomić w formie pisemnej naczelnika urzędu skarbowego właściwego według miejsca zamieszkania podatnika o prowadzeniu księgi w terminie 20 dni od jej założenia.

Z powyższego wynika, że co do zasady z dniem 21 stycznia roku podatkowego upływa termin złożenia zawiadomienia o prowadzeniu podatkowej księgi przychodów i rozchodów przez podatników, którzy w nowym roku podatkowym kontynuują działalność gospodarczą, ale np. zrezygnowali z prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca posiada obywatelstwo włoskie a więc jest obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej prowadzącym pozarolniczą działalność gospodarczą na terytorium Polski od 21 maja 2007 r. Za rok 2007, 2008, 2009 Wnioskodawca rozliczał się za pomocą ksiąg rachunkowych.

Od 1 stycznia 2010 r. Wnioskodawca założył podatkową księgę przychodów i rozchodów, nie powiadamiając o tym fakcie naczelnika urzędu skarbowego.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że jeśli Wnioskodawca będąc obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej nie osiągnął w 2009 r. przychodu w wysokości 1.200.000 euro mógł od 1 stycznia 2010 r. zaprowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów jednakże fakt ten powinien zgłosić do 21 stycznia 2010 r. właściwemu miejscowo naczelnikowi urzędu skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.
Słowa kluczowe: działalność gospodarcza, ewidencjonowanie, księga przychodów i rozchodów, księgi rachunkowe, ustawa o rachunkowości
Data aktualizacji: 24/12/2012 21:00:01

Urząd Skarbowy Leżajsk 37-300 ul. plac Targowy 3

Zasięg terytorialny miasta Leżajsk gminy Grodzisko Dolne, Kuryłówka, Leżajsk, Nowa Sarzyna powiaty leżajski województwo podkarpackie Konta bankowe CIT 76101015282005302221000000 VAT 26101015282005302222000000 PIT 73101015282005302223000000...

Urząd Skarbowy Skarżysko-Kamienna 26-110 ul. 1 Maja 56

Zasięg terytorialny miasta Skarżysko-Kamienna gminy Bliżyn, Łączna, Skarżysko Kościelne, Suchedniów powiaty skarżyski województwo świętokrzyskie Konta bankowe CIT 28101012380812722221000000 VAT 75101012380812722222000000 PIT...

Kiedy powstaje obowiązek podatkowy w przypadku zakupu usługi, w momencie realizacji zapłat...

Na podstawie art. 14b 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji...

Czy przysługuje Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach...

Na podstawie art. 14b 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji...

Moment otrzymania faktury elektronicznej

Na podstawie art. 14b 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz 2 i 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji...
Polecamy ciekawe artykuły do przeczytania
Czy można odliczyć podatek naliczony z faktury za naprawę uszkodzonego w kolizji samochodu?Termin rozliczenia faktury korygującej in plusBiura księgowe śląskie na co najczęściej narzekają klienci biur rachunkowych?Jakie wymogi formalne powinna spełniać faktura dokumentująca transakcję rekrutacji personelu?W zakresie skutków podatkowych dotyczących nabycia lokalu mieszkalnego poprzez cesję umowy przedwstępnej
 Zamknij Ta strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z polityką cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce, kliknij tutaj aby dowiedzieć się więcej.