Facebook Kontakt
Zaloguj się lub zarejestruj konto
Włącz wersję mobilną
Wystaw fakturęFakturyKlienciProduktyKontoAktualnościOpiniePomocKontakt
Przypominamy, że na stronie Fakturowo.pl dostępna jest nowa wersja serwisu Efaktury.org, serwis Efaktury.org będzie działał cały czas równolegle z serwisem Fakturowo.pl, więcej informacji na stronie Fakturowo.pl! W serwisie Fakturowo.pl dostępna jest integracja z systemem KSeF - system KSeF będzie wkrótce obowiązkowy dla wszystkich podatników. Zachęcamy do rejestracji konta - rejestracja konta w Fakturowo.pl jest bezpłatna i do niczego nie zobowiązuje!

Prawidłowe ustalenia płatnika zaliczek na podatek dochodowy oraz możliwości korzystania z dowolnego rachunku należącego do pracodawcy

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12.08.2010 r. (data wpływu 30.08.2010 r.) oraz piśmie z dnia 09.11.2010 r. (data wpływu 15.11.2010 r., data nadania 09.11.2010 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 27.10.2010 r. (data nadania 27.10.2010 r., data odbioru 02.11.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawidłowego ustalenia płatnika zaliczek na podatek dochodowy oraz możliwości korzystania z dowolnego rachunku należącego do pracodawcy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30.08.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawidłowego ustalenia płatnika zaliczek na podatek dochodowy oraz możliwości korzystania z dowolnego rachunku należącego do pracodawcy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką prawa włoskiego, prowadzącą w Polsce działalność przez swój oddział w Polsce (dalej jako Oddział). Z prawnego punktu widzenia, włoska Spółka oraz jej polski Oddział stanowią jeden podmiot (nie stanowią odrębnych firm). Obie jednostki są także jednym podatnikiem dla celów podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od towarów i usług.

Dla celów prowadzenia rozliczeń pracowniczych, Oddział uzyskał polski numer NIP, który jest odrębny od polskiego numeru NIP posiadanego przez Wnioskodawcę jako polskiego podatnika podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od towarów i usług. W konsekwencji, każda z ww. jednostek może, z formalnego punktu widzenia, być odrębnym pracodawcą, a tym samym występować jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. W związku z prowadzeniem w Polsce złożonych projektów inwestycyjnych (w tym, budowa autostrady oraz drugiej linii metra), spółka macierzysta zdecydowała się na delegowanie do pracy w Polsce kilkunastu swoich pracowników. Pracownicy będą zatrudnieni na podstawie umów o pracę zawartych ze Spółką we Włoszech, przy czym będą wykonywali swoje obowiązki w polskim Oddziale. Wynagrodzenie włoskich pracowników będzie wypłacane z rachunku włoskiego (otwartego na potrzeby dokonywania wypłat dla personelu oddelegowanego do Polski), albo też z polskiego rachunku Wnioskodawcy, alokowanego do Oddziału.

W opisanym wyżej stanie faktycznym, włoscy pracownicy, otrzymujący wynagrodzenie za pracę w Polsce, będą - w zakresie tego wynagrodzenia - podlegali polskiemu podatkowi od osób fizycznych.

Pismem z dnia 27.10.2010 r. wezwano Wnioskodawcę do wyjaśnienia w zakresie jakich przepisów ma być udzielona interpretacja, tj. czy przedmiotowa interpretacja ma być udzielona w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy Ordynacja podatkowa, ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, czy w zakresie innej ustawy oraz uzupełnienia wniosku poprzez: sprecyzowanie pytania, przedstawienie własnego stanowiska oraz przedstawienie ciągu dokumentów, prowadzących do mocodawcy.

Wnioskodawca uzupełnił powyższe w terminie pismem z dnia 09.11.2010 r. (data nadania 09.11.2010 r., data wpływu 15.11.2010 r.), informując, iż w celu udzielenia odpowiedzi na pytanie Nr 1 wystarczające jest dokonanie wykładni wskazanych we wniosku przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z uwagi na powyższe, interpretacja wydana w tym zakresie nie powinna dotyczyć innych ustaw wymienionych w wezwaniu. Natomiast w odniesieniu do pytania Nr 2 Wnioskodawca wyjaśnia, iż pytanie dotyczyło tego, czy uregulowanie zaliczek na podatek dochodowy za pomocą rachunku utworzonego w Polsce i alokowanego do Oddziału będzie oznaczać prawidłowe wykonanie przez Wnioskodawcę obowiązków płatnika, wynikających z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca odwołuje się także do przepisów Ordynacji podatkowej i ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:Czy płacąc zaliczki na podatek od wynagrodzenia wypłacanego włoskim pracownikom za pracę w Polsce, ich pracodawca (Wnioskodawca) powinien posługiwać się polskim numerem NIP uzyskanym, czy też polskim numerem NIP nadanym Oddziałowi spółki w Polsce.Czy zaliczki na podatek dochodowy mogą być odprowadzane zarówno z wykorzystaniem rachunku bankowego prowadzonego dla Wnioskodawcy, jak i rachunku prowadzonego w Polsce, alokowanego do Oddziału.Zdaniem Wnioskodawcy, prowadząc rozliczenia włoskich pracowników w Polsce, Wnioskodawca, jako pracodawca tych osób, a tym samym płatnik w zakresie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, powinien posługiwać się polskim numerem NIP nadanym Wnioskodawcy, nie zaś numerem NIP nadanym Oddziałowi w Polsce. Zaliczki na podatek dochodowy mogą być odprowadzane zarówno z wykorzystaniem rachunku bankowego prowadzonego dla Spółki we Włoszech, jak i rachunku prowadzonego w Polsce, alokowanego do Oddziału.

Na podstawie art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej zakładami pracy, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Powyższy przepis posługuje się pojęciem zakładu pracy, którego jednak nie definiuje. Definicji zakładu pracy nie zawiera również ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy. Jednakże, art. 3 Kodeksu pracy definiuje pojęcie pracodawcy, którym jest jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników. Stąd też, zarówno w orzecznictwie jak i piśmiennictwie podatkowym, określone wyżej obowiązki płatnika przypisywane są pracodawcy. W praktyce prawa pracy podkreśla się ponadto, że pracodawcą jest taka jednostka organizacyjna, która zatrudnia pracownika we własnym imieniu (por. np. W. Sanetra (w:) J. Iwulski, W. Sanetra, Kodeks pracy, Komentarz, Warszawa 2003, s. 21 i nast., M. Gersdorf, (w:) M. Gersdorf, K. Rączka, J. Skoczyński, Kodeks pracy. Komentarz (red. Z. Salwa), Warszawa 2007, s. 17).

W opinii Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy mamy do czynienia z zagraniczną osobą prawną, która ma swój oddział w Polsce, to pracodawcą (zakładem pracy) może być zarówno zagraniczna osoba prawna, jak i jej oddział w Polsce. Uznanie jednej z tych jednostek za płatnika w zakresie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych wymaga wykazania, że jednostka ta ma przymiot zakładu pracy (pracodawcy) oraz z podatnikiem (osobą fizyczną) łączy ją stosunek pracy.

Zgodnie z art. 44 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników ze stosunku pracy z zagranicy, są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a. Przy czym ust. 3a zobowiązuje podatników do wpłacania miesięcznych zaliczek w terminach określonych w tym przepisie.

Wnioskodawca podkreśla, że cytowany przepis odnosi się jedynie do sytuacji podatników osiągających dochody bez pośrednictwa płatników ze stosunku pracy z zagranicy. Tym samym, nie znajduje on zastosowania w okolicznościach, gdy dochody uzyskiwane są za pośrednictwem płatników - a więc w szczególności w okolicznościach, gdy na podstawie art. 31, zakład pracy zobowiązany jest jako płatnik obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tego zakładu przychody ze stosunku pracy.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, cytowany przepis nie ma zastosowania do przedmiotowej sytuacji.

Jak bowiem Wnioskodawca wyjaśnił w stanie faktycznym prowadzi na terytorium Polski działalność gospodarczą za pomocą swojego polskiego Oddziału, a tym samym podlega polskiemu ustawodawstwu podatkowemu. Wnioskodawca zawarł z pracownikami delegowanymi do Polski umowy o pracę, a zatem stanowi dla nich zakład pracy. Spółka uzyskała polski numer NIP (odrębny od numeru NIP uzyskanego przez Oddział), który będzie służył dla celów prowadzenia rozliczeń podatkowych pracowników w Polsce. Jako zakład pracy (pracodawca), posiadający polski numer NIP oraz prowadzący działalność gospodarczą na terytorium Polski, na podstawie art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca pełni funkcję płatnika. Tym samym, Wnioskodawca jest zobowiązany obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na polski podatek dochodowy od osób, które uzyskują od niej przychody ze stosunku pracy.

Według Wnioskodawcy, obowiązki płatnika powinny obciążać Spółkę, nie zaś polski Oddział tej Spółki. Następstwem ww. wniosku jest konieczność posługiwania się, przy wpłacie zaliczek, polskim numerem NIP nadanym Spółce, nie zaś jej polskiemu Oddziałowi.

W opinii Wnioskodawcy, zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych mogą być przekazywane na rachunek urzędu skarbowego zarówno z rachunku Spółki we Włoszech, jak i z rachunku otwartego w Polsce, przypisanego Oddziałowi Spółki. W związku bowiem z faktem, że obie te jednostki (Spółka i Oddział) stanowią w świetle prawa, w tym prawa podatkowego, jedno przedsiębiorstwo (jednego podatnika), to również rachunki bankowe (oraz ulokowane na nich fundusze) są wspólną własnością tego przedsiębiorstwa (podatnika), niezależnie od tego, czy są prowadzone w Polsce czy we Włoszech.

Z uwagi na powyższe, uznać należy, iż Wnioskodawca wypełni swoje obowiązki jako pracodawca i płatnik zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych niezależnie od tego, z jakiego rachunku (włoskiego, czy też utworzonego na potrzeby funkcjonowania Oddziału) płatności takie zostaną dokonane.

W uzupełnieniu stanowiska zawartego we wniosku o interpretację Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z art. 8 Ordynacji podatkowej, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowego. W opinii Wnioskodawcy, w przypadku uznania Spółkę za płatnika w rozumieniu art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy stwierdzić, że Spółka prawidłowo wypełni swoje obowiązki płatnika także wtedy, jeśli podatek zostanie wpłacony z rachunku bankowego prowadzonego w Polsce i alokowanego do Oddziału. Powyższe wynika z faktu, iż zgodnie z art. 5 pkt 4) ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, oddział stanowi wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności. Jak wynika z powołanej definicji, oddział nie jest odrębnym przedsiębiorcą, ale stanowi miejsce wykonywania działalności przez już istniejący podmiot.

Wnioskodawca zauważył, że także na gruncie prawa podatkowego oddział przedsiębiorcy nie kreuje odrębnej podmiotowości prawno-podatkowej. Instytucja oddziału jest więc jedynie formą działania przedsiębiorcy zagranicznego w Polsce, a nie odrębnym od niego podmiotem podatkowym.

W konsekwencji Wnioskodawca jest zdania, że wypełni swoje obowiązki jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych niezależnie od tego, z jakiego rachunku (włoskiego, czy też utworzonego na potrzeby funkcjonowania Oddziału w Polsce) płatności takie zostaną dokonane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy wyjaśnić, iż zapytanie dotyczy prawidłowości posługiwania się numerem NIP oraz korzystania z rachunku bankowego w związku z koniecznością odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń wypłacanych oddelegowanym pracownikom, dla których Wnioskodawca jest pracodawcą.

Zatem przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest kwestia dotycząca ustalenia, czy wypłacane wynagrodzenia podlegają opodatkowaniu w Polsce. Tutejszy organ podatkowy wydając przedmiotową interpretację opiera się na przedstawionym stanie faktycznym, z którego wynika, iż włoscy pracownicy, otrzymujący wynagrodzenie za pracę w Polsce, będą - w zakresie tego wynagrodzenia - podlegali polskiemu podatkowi od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W myśl art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zasady prowadzenia w Polsce działalności przez przedsiębiorców zagranicznych określa ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 ze zm.). Status cywilno-prawny oddziału zagranicznej osoby prawnej w Polsce normuje przepis art. 85 powołanej ustawy. Zgodnie z ww. przepisem dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorcy zagraniczni mogą, na zasadzie wzajemności, o ile ratyfikowane umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej, tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium RP.

W świetle art. 5 pkt 4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oddział stanowi wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności. Oddział może wykonywać działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności przedsiębiorcy zagranicznego.

Zgodnie z treścią art. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego zaś obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach (art. 4 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Natomiast podatkiem jest publicznoprawne nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej (art. 6 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Z powołanych definicji wynika, że zobowiązanym do zapłaty podatku jest podatnik.

Z kolei art. 59 § 1 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa stanowi, że zobowiązania podatkowe podatnika wygasają w całości lub w części wskutek zapłaty.

W myśl art. 60 § 1 cytowanej ustawy za termin dokonania zapłaty podatku uważa się:przy zapłacie gotówką - dzień wpłacenia kwoty podatku w kasie organu podatkowego lub na rachunek tego organu w banku, w placówce pocztowej, w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej albo dzień pobrania podatku przez płatnika lub inkasenta; w obrocie bezgotówkowym - dzień obciążenia rachunku bankowego podatnika lub rachunku podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej na podstawie polecenia przelewu.Mając na uwadze powyższe uregulowania należy przyjąć, iż tylko zapłata podatku przez podatnika powoduje wygaśnięcie zobowiązania podatkowego na podstawie art. 59 § 1 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Podatek jest świadczeniem publicznoprawnym, o osobistym charakterze którego w drodze czynności cywilnoprawnych nie można przenieść na inną osobę, nawet za jej zgodą. Umowa przeniesienia zobowiązań podatkowych podatnika na inny podmiot nie ma znaczenia dla organów podatkowych w stosunkach podatkowoprawnych. Na gruncie przepisów prawa podatkowego umowa taka nie wywołuje skutków prawnych i nie powoduje zwolnienia podatnika ze zobowiązania podatkowego. Dla organu podatkowego istotne jest spełnienie zobowiązania podatkowego, rozumiane jako zapłata przez podatnika do tego zobowiązanego z mocy przepisów podatkowych.

Odrębnym zagadnieniem jest kwestia zapłaty zobowiązań podatkowych podatnika za pośrednictwem innych podmiotów.

Wpłata przez płatnika kwoty odpowiadającej kwocie podatku może być uznana za skuteczną zapłatę podatku, gdy wpłacający występuje jako osoba, która działając na rachunek podatnika dokonuje zapłaty z jego zasobów pieniężnych. Działa on w tym przypadku jako podmiot umocowany do zapłaty za podatnika (w sensie technicznym). Nie dokonuje wówczas zapłaty podatku, lecz wpłaty kwoty tytułem podatku. Zapłata podatku ma w tym przypadku wyłącznie wymiar techniczny.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, Wnioskodawca prowadzi na terytorium Polski działalność gospodarczą za pomocą swojego polskiego Oddziału, a tym samym podlega polskiemu ustawodawstwu podatkowemu. Wnioskodawca zawarł z pracownikami delegowanymi do Polski umowy o pracę, a zatem stanowi dla nich zakład pracy. Spółka uzyskała polski numer NIP (odrębny od numeru NIP uzyskanego przez Oddział), który będzie służył dla celów prowadzenia rozliczeń podatkowych pracowników w Polsce.

Zatem należy wskazać, iż Wnioskodawca jako zakład pracy (pracodawca), posiadający polski numer NIP oraz prowadzący działalność gospodarczą na terytorium Polski, na podstawie art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pełni funkcję płatnika. Tym samym, Wnioskodawca jest zobowiązany obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na polski podatek dochodowy od osób, które uzyskują od niego przychody ze stosunku pracy.

W przypadku uznania Spółki za płatnika w rozumieniu art. 31 ww. ustawy, należy stwierdzić, że Wnioskodawca prawidłowo wypełni swoje obowiązki płatnika także wtedy, jeśli podatek zostanie wpłacony z rachunku bankowego prowadzonego w Polsce i alokowanego do Oddziału. Istotnym jest tu jedynie fakt, aby wpłacający zaliczki występował jako osoba, która działając na rachunek podatnika dokonywała zapłaty z jego zasobów pieniężnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.
Słowa kluczowe: Numer Identyfikacji Podatkowej, obowiązek płatnika, płatnik, pracownik, rachunek bankowy, wynagrodzenia, zaliczka na podatek, zapłata podatku
Data aktualizacji: 26/12/2012 09:00:01

VAT - sposób i miejsce opodatkowania usługi sprzedaży licencji

Na podstawie art. 14b 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji...

Kto ma obowiązek rozliczyć dochód uzyskany ze sprzedaży akcji nabytych w 2004 r.?

Na podstawie art. 14a 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w . stwierdza, że stanowisko Pana . - przedstawione we wniosku z dnia 17.01.2005 r....

Czy pełną księgowość należy prowadzić jedynie dla potrzeb Wojewódzkiego Urzędu Pracy?

STAN FAKTYCZNY Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie kształcenia kierowców na prawo jazdy. Jako PARTNER . przystąpił Pan do realizacji projektu śNowa rzeczywistość - kurs na prawo jazdy kat...

Wpłaty za dalsze miesiące, poza tymi wynikającymi z umowy stanowią rodzaj wpłaty wskazanej...

Na podstawie art. 14b 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji...

Prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury

POSTANOWIENIE Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku na podstawie art. 14a 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Podatnika z dnia 01.04.2005 r...
Polecamy ciekawe artykuły do przeczytania
Czy słusznie skorygowano sprzedaż własną dla ostatecznego nabywcy?Opodatkowanie otrzymanych premii pieniężnych od kontrahentaJaką stawką podatku VAT opodatkować koszty przesyłki pocztowej w przypadku sprzedaży prowadzonej przez dom sprzedaży wysyłkowej (poprzez internetUrząd Skarbowy Ropczyce 39-100 ul. Św. Barbary 12Czy czynność polegająca na umownym przekazaniu praw do domeny internetowej winna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług?
 Zamknij Ta strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z polityką cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce, kliknij tutaj aby dowiedzieć się więcej.