Facebook Kontakt
Zaloguj się lub zarejestruj konto
Włącz wersję mobilną
Wystaw fakturęFakturyKlienciProduktyKontoAktualnościOpiniePomocKontakt
Przypominamy, że na stronie Fakturowo.pl dostępna jest nowa wersja serwisu Efaktury.org, serwis Efaktury.org będzie działał cały czas równolegle z serwisem Fakturowo.pl, więcej informacji na stronie Fakturowo.pl! W serwisie Fakturowo.pl dostępna jest integracja z systemem KSeF - system KSeF będzie wkrótce obowiązkowy dla wszystkich podatników. Zachęcamy do rejestracji konta - rejestracja konta w Fakturowo.pl jest bezpłatna i do niczego nie zobowiązuje!

Prawo do korekty podatku należnego, o której mowa w art. 89a ustawy VAT

Na podstawie 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 sierpnia 2010r. (data wpływu 12 sierpnia 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korekty podatku należnego, o której mowa w art. 89a ustawy VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 sierpnia 2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korekty podatku należnego, o której mowa w art. 89a ustawy VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również Spółka) dokonał w 2009r. sprzedaży usług na rzecz jednego z kontrahentów (dalej Kontrahent).

W momencie świadczenia usług Kontrahent był podatnikiem podatku od towarów i usług zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Ponadto w chwili świadczenia tych usług Kontrahent nie był w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.

Wierzytelności wynikające z wykonania usług były przez Spółkę wykazane jako obrót opodatkowany i podatek należny.

Wierzytelności wynikające z wykonanych na rzecz Kontrahenta usług były następnie przedmiotem umowy factoringu (dalej Umowa), zawartej z jedną ze spółek świadczących tego typu usługi (dalej Faktor). Zgodnie z Umową Faktor zobowiązał się do stałego świadczenia na rzecz Spółki usług factoringowych polegających na nabywaniu przez Faktora wierzytelności Spółki przysługujących Spółce od jej kontrahentów - nazwanych w umowie Odbiorcami. Wierzytelności te muszą przy tym spełniać warunki określone w Umowie i ogólnych warunkach factoringu (dalej OWF) obowiązujących u Faktora. Umową Faktor zobowiązał się także do świadczenia innych usług związanych z finansowaniem i obsługą wierzytelności.

Zgodnie z Umową Faktor nabywa wierzytelności Spółki wobec Odbiorców, powstałe z tytułu dostaw usług. Spółka przenosi przy tym na Faktora wszelkie prawa związane z nabywanymi wierzytelnościami, w tym prawo żądania odsetek za zwłokę oraz prawa związane z zabezpieczeniem przedmiotowych wierzytelności. Na poczet ceny nabycia wierzytelności Faktor wypłaca Spółce zaliczki. Natomiast zapłata Spółce ceny nabycia tych wierzytelności, pomniejszonej o wynagrodzenia Faktora i wypłacone zaliczki, następuje dopiero po uzyskaniu przez Faktora zapłaty całości wierzytelności od Odbiorców.

Co istotne, Umowa wprost zawiera zapis, że to Spółka ponosi odpowiedzialność za wypłacalność Odbiorcy do czasu całkowitego zaspokojenia Faktora z tytułu wierzytelności nabytych od Spółki na podstawie Umowy. Przy tym, rozwiązanie Umowy nie zwalnia Klienta z tej odpowiedzialności.

Umowa stanowi dalej, że zawierając ją Spółka udziela Faktorowi pełnomocnictwa do zawierania w jej imieniu umowy cesji zwrotnej wierzytelności pomiędzy Spółką a Faktorem a pełnomocnictwo to nie może być odwołane przez Spółkę w okresie obowiązywania Umowy, a po jej rozwiązaniu, aż do momentu rozliczenia wzajemnych zobowiązań Spółki i Faktora.

OWF stanowią, że w przypadku opóźnienia w spłacie nabytych przez Faktora wierzytelności, Faktor prowadzi działania upominawcze oraz wzywa opóźniających się Odbiorców do zapłaty. W przypadku nieskuteczności tych działań Faktor, według własnego uznania, wybiera sposób dalszego postępowania w odniesieniu do nabytych wierzytelności - włączając decyzję o ich windykacji lub odstąpieniu od windykacji. Wszelkie koszty dochodzenia wierzytelności obciążają Spółkę.

OWF precyzują okoliczności skutkujące prawem Faktora do dokonania cesji zwrotnej. Prawo to przysługuje Faktorowi bez wniosku Spółki w przypadku m.in., gdy wierzytelność przysługuje wobec Odbiorcy, który opóźnia się ze spłatą przynajmniej jednej faktury przez okres dłuższy niż 180 dni licząc od terminu wymagalności określonego na fakturze, lub gdy wierzytelności pozostały po rozwiązaniu Umowy.

W związku z wykonywaniem Umowy Faktor prowadzi konto rozliczeniowe Spółki, które obciąża m.in. kwotą zaliczek wypłacanych Spółce na poczet ceny nabycia wierzytelności. Maksymalne zaangażowanie finansowe Faktora wobec Spółki wynika z przyznanego jej limitu factoringowego. W związku z powyższym przekroczenie tego limitu, powstałe m.in. na wskutek wypłaty przez Faktora zaliczek przy nabyciu wierzytelności, których Odbiorca następnie nie uregulował, skutkuje konicznością wyrównania limitu przez Spółkę.

Z tytułu świadczonych usług Faktorowi przysługuje wynagrodzenie, na które składają się m.in. odsetki naliczane w okresach dziennych od wartości faktycznego stanu konta rozliczeniowego Spółki.

Wierzytelności przysługujące Spółce wobec Kontrahenta z tytułu wykonanych usług nie zostały przez niego uregulowane. W związku z powyższym Faktor dokonał na cesji zwrotnej tych wierzytelności, co nastąpiło umową cesji zwrotnej wierzytelności zawartej między Faktorem a Spółką. Wierzytelności wróciły zatem do Spółki.

W chwili obecnej są to wierzytelności, które nie zostały przez Kontrahenta uregulowane w ciągu 180 dni od upływu terminu ich płatności określonego na fakturze lub w umowie. Są to więc przysługujące Spółce wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona w rozumieniu art. 89a ust 2 ustawy VAT. Ponadto, Spółka jak i Kontrahent są nadal podatnikami podatku od towarów i usług, zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni. Jednakże Kontrahent znajduje się obecnie w upadłości likwidacyjnej. Od daty wystawienia faktur dokumentujących te wierzytelności nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku w którym zostały wystawione.

Spółka rozważa obecnie skorzystanie w odniesieniu do ww. wierzytelności przysługujących jej od Kontrahenta z instytucji rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności, o której mowa w art. 89a ustawy VAT.

W tym celu sporządziła i doręczyła Kontrahentowi zawiadomienie, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do korekty podatku należnego, o której mowa w art. 89a ustawy VAT, tj. czy w przedstawionych okolicznościach Wnioskodawca może skorzystać z dobrodziejstwa instytucji rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności.

W szczególności pytanie Spółki odnosi się do tego, czy ma ona prawo do przedmiotowej korekty w sytuacji, gdy wierzytelności były przedmiotem wyżej opisanej umowy factoringu, a ponadto Kontrahent znajduje się obecnie w upadłości likwidacyjnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionych wyżej okolicznościach ma on prawo do korekty podatku należnego, o której mowa w art. 89a ustawy VAT, zwanej ulga na złe długi. W szczególności korekcie tej nie sprzeciwiają się te okoliczności, że wierzytelności były przedmiotem opisanej wyżej umowy factoringu, jak również to, że Kontrahent znajduje się obecnie w upadłości likwidacyjnej. Spełnione, bowiem będą wszystkie warunki, o których mowa w art. 89a ust. 2 ustawy VAT. Okoliczność, że opisane wierzytelności były przedmiotem opisanej wyżej umowy factoringu nie oznacza, że są to wierzytelności, które były zbyte w rozumieniu art. 89a ust. 2 pkt 4 ustawy VAT.

Cesja (przelew) wierzytelności nie może w każdym przypadku automatycznie utożsamiany ze zbyciem wierzytelności w rozumieniu art. 89a ust. 2 pkt 4 ustawy VAT. Przelew wierzytelności musi być bowiem każdorazowo postrzegany i oceniany w szerszym aspekcie, na tle stosunku prawnego łączącego cedenta i cesjonariusza.

W przedstawionych okolicznościach takim stosunkiem prawnym jest umowa factoringu a cesja wierzytelności jest tylko narzędziem do jej realizacji. Celem Umowy jest przeniesienie wierzytelności w związku z świadczonymi usługami factoringu a nie ich zbycie. Zapłata Spółce ceny nabycia wierzytelności może nastąpić dopiero po uzyskaniu przez Faktora zapłaty całości wierzytelności od Kontrahenta. Co istotne, Faktor nabywając wierzytelności na podstawie Umowy nie przejmuje ryzyka niewypłacalności Kontrahenta. Z tych powodów istotą omawianej czynności prawnej nie jest zbycie wierzytelności (powiększenie majątku cesjonariusza o wartość przelanej wierzytelności), lecz odpłatne świadczenie usługi factoringu, których istotą jest zapewnienia Spółce, jako faktorantowi, środków finansowych o charakterze obrotowym, ewentualnie wykonywanie innych usług związanych z finansowaniem i obsługą wierzytelności. Omawiana usługa jedynie posiłkuje się instytucją przelewu wierzytelności. W praktyce w ramach umowy factoringu doszło do finansowania Spółki, połączonego z przeniesieniem na Faktora praw przysługujących wierzycielowi. Faktor, korzystając z postanowień Umowy dokonał cesji zwrotnej wierzytelności.

Ponownie należy podkreślić w tym miejscu, że Faktor nie dokonuje Spółce zapłaty ceny nabycia wierzytelności, aż do czasu jej spłaty przez Kontrahenta. Z Umowy wynika jednocześnie, iż cesja zwrotna może nastąpić bez wniosku Spółki wtedy, gdy Kontrahent spóźnia się z zapłatą wierzytelności przez oznaczony w Umowie czas. Takie postanowienia umowne, zdaniem Spółki, bezsprzecznie potwierdzają, że opisana umowa factoringu nie przenosi permanentnie własności wierzytelności, a tym samym nie stanowi odpłatnego ich zbycia. Nie taki jest cel tej Umowy. Wobec tego fakt jej zawarcia, kiedy miała następnie miejsce cesja zwrotna wierzytelności, nie stoi na przeszkodzie skorygowaniu należnego podatku na podstawie art. 89a ustawy o VAT. Powyższe w ocenie Spółki oznacza, że zawarcie umowy factoringu nie może być traktowane jako zbycie wierzytelności na rzecz podmiotu trzeciego, uniemożliwiające zastosowanie ulgi na złe długi.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w wydawanych interpretacjach podatkowych. Organy podatkowe oceniając w nich, czy doszło do zbycia wierzytelności w rozumieniu art. 89a ust. 2 pkt 4 ustawy VAT, odnoszą się do tej okoliczności, czy dochodzi do przejście ryzyka niewypłacalności dłużnika. Tak m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 30 kwietnia 2009r. o sygn. IBPP2/443-125/09/ICz. Organ podatkowy stwierdził w niej, że:. o ile z zawartej (.) umowy wynika m.in., że ryzyko nieściągalności wierzytelności obciąża cedenta, czyli Wnioskodawcę, w której ustalono czas obowiązywania umowy, po upływie którego, przy braku skuteczności działań windykacyjnych, wierzytelność wraca do pierwotnego wierzyciela, tj. Wnioskodawcy, (.) Wobec powyższego należy uznać, iż zostanie wypełniony warunek wynikający z przepisu art. 89a ust. 2 pkt 4 ustawy o VAT, tzn. wierzytelność nie zostanie zbyta a Wnioskodawca zachowa prawo do skorygowania podatku należnego z tytułu dostaw towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust 2-5." Identycznie także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 15 kwietnia 2010 r. sygn. IPPP1-443-371/10-2/PR.

Natomiast Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 7 stycznia 2010r. sygn. IBPP2/443-899/09/JJ wprost odniósł się bezpośrednio do sytuacji, w której miała miejsce cesja zwrotna wierzytelności. Z treści tej interpretacji wynika, iż (.) Spółka oraz Grupa Finansowa zamierzają dokonać cesji zwrotnej powierzonej wierzytelności do pierwotnego właściciela (czyli Wnioskodawcy) na skutek braku skuteczności Grupy Finansowej, która nie wyegzekwowała żadnej kwoty od dłużnika. Mając na uwadze powyższe stwierdza się, że na czas prowadzenia windykacji to grupa Finansowa była właścicielem wierzytelności, lecz na skutek nieskutecznej windykacji, po podpisaniu cesji zwrotnej Spółka ponownie stanie się właścicielem tychże wierzytelności. Innymi słowy, podpisanie cesji zwrotnej skutkuje powrotem do stanu pierwotnego, bowiem przedmiotowa cesja wierzytelności obejmowała należności pieniężne wraz z wszelkimi prawami z nich wynikającymi. Organ podatkowy w tej interpretacji jednoznacznie potwierdził, że w takich okolicznościach: zostanie wypełniony warunek wynikający z przepisu art. 89a ust 2 pkt 4 ustawy o VAT, tzn. wierzytelność nie zostanie zbyta a Wnioskodawca zachowa prawo do skorygowania podatku należnego z tytułu dostaw towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5.

Dla skorzystania przez Spółkę z ulgi na złe długi nie stoi na przeszkodzie również ta okoliczność, że w chwili obecnej kontrahent znajduje się w upadłości likwidacyjnej.

Art. 89a ust. 2 pkt 1 ustawy VAT wymaga, aby świadczenie usług odbywało się na rzecz podatnika niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub trakcie likwidacji, lecz przepis ten odnosi się do momentu, w którym ma miejsce świadczenia usług a nie do chwili, w której następuje korekta podatku należnego. Potwierdza to brzmienie art. 89a ust. 2 pkt 3 ustawy VAT, w którym ustawodawca w odniesieniu do momentu dokonywania korekty uczynił zastrzeżenie odnoszące się jedynie do statusu wierzyciela i dłużnika jako podatników VAT czynni a nie wskazuje na warunek braku postępowania upadłościowego lub likwidacji.

Stanowisko Spółki w tej materii znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych. Tytułem przykładu, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 25 lutego 2010r. o sygn. IPPP1-443-65/10-2/AS wprost zawarł, że .warunek wymieniony w art. 89a ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, tj. aby nabywca (dłużnik) nie był w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji należy odnieść wyłącznie do daty dostawy towaru lub świadczenia usługi. Z literalnego brzmienia przepisu wynika, iż postawienie dłużnika w stan likwidacji już po dokonaniu dostawy nie stoi na przeszkodzie w skorzystaniu z ulgi na złe długi. Istotnym jest by w momencie dokonania korekty dłużnik oraz wierzyciel byli zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni stosownie do wyżej cyt art. 89a ust. 2 pkt 3.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie art. 89a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Przy czym, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a).

Tak więc, korekta podatku należnego dotyczyć może wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Uprawdopodobnienie nieściągalności ma miejsce wówczas, gdy wierzytelność nie zostanie uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Na podstawie ust. 2, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny;wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;wierzytelności nie zostały zbyte;od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.Z powyższego wynika, iż to na wierzycielu ciąży obowiązek udowodnienia, że nieściągalność wierzytelności została uprawdopodobniona, oraz że zostały spełnione wszystkie warunki ustawowe dla dokonania takiej korekty.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca dokonał w 2009r. sprzedaży usług na rzecz jednego z kontrahentów (dalej Kontrahent).

W momencie świadczenia usług Kontrahent był podatnikiem podatku od towarów i usług zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Ponadto w chwili świadczenia tych usług Kontrahent nie był w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.

Wierzytelności wynikające z wykonania usług były przez Spółkę wykazane jako obrót opodatkowany i podatek należny.

Wierzytelności wynikające z wykonanych na rzecz Kontrahenta usług były następnie przedmiotem umowy factoringu (dalej Umowa), zawartej z jedną ze spółek świadczących tego typu usługi (dalej Faktor). Zgodnie z Umową Faktor zobowiązał się do stałego świadczenia na rzecz Spółki usług factoringowych polegających na nabywaniu przez Faktora wierzytelności Spółki przysługujących Spółce od jej kontrahentów - nazwanych w umowie Odbiorcami.

Wnioskodawca wskazał, iż Umowa wprost zawiera zapis, że to Spółka ponosi odpowiedzialność za wypłacalność Odbiorcy do czasu całkowitego zaspokojenia Faktora z tytułu wierzytelności nabytych od Spółki na podstawie Umowy. Przy tym, rozwiązanie Umowy nie zwalnia Klienta z tej odpowiedzialności.

Ogólne Warunki Factoringu (OWF) precyzują okoliczności skutkujące prawem Faktora do dokonania cesji zwrotnej. Prawo to przysługuje Faktorowi bez wniosku Spółki w przypadku m.in., gdy wierzytelność przysługuje wobec Odbiorcy, który opóźnia się ze spłatą przynajmniej jednej faktury przez okres dłuższy niż 180 dni licząc od terminu wymagalności określonego na fakturze, lub gdy wierzytelności pozostały po rozwiązaniu Umowy.

Z tytułu świadczonych usług Faktorowi przysługuje wynagrodzenie, na które składają się m.in. odsetki naliczane w okresach dziennych od wartości faktycznego stanu konta rozliczeniowego Spółki.

Przepisy Kodeksu cywilnego nie zawierają regulacji prawnej cesji zwrotnej. Nie ma jednak przeszkód do zawierania tego typu umów - pozwala na to zasada swobody umów wyrażona w art. 3531 ustawy z 23 kwietnia 1964r. - Kodeks cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.), zgodnie z którym strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swojego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Istotą umowy cesji zwrotnej jest to, iż cedent przekazuje na rzecz cesjonariusza przysługującą mu wierzytelność, a ten z kolei za stosowną opłatą zobowiązuje się do jej wyegzekwowania od dłużnika, jednakże z możliwością jej zwrotu w razie całkowicie bądź częściowo nieskutecznej egzekucji. Przy zwrotnym przekazaniu wierzytelności cesjonariusz potrąca sobie uzgodnione w umowie koszty własne. Jednakże są to konstrukcje pozakodeksowe, nie znajdujące oparcia w treści art. 509 K.c., jako że stanowi on wyraźnie o przeniesieniu wierzytelności, a więc zmianie jej właściciela, która może nastąpić odpłatnie bądź pod tytułem darnym. Mając jednak na uwadze przywróconą do K.c. fundamentalną zasadę swobody kształtowania umów (art. 353 K.c.) trudno uznać tego rodzaju konstrukcję za contra legem.

Z treści wniosku wynika, że w związku z nieuregulowaniem wierzytelności przysługujących Wnioskodawcy z tytułu wykonanych usług, Faktor dokonał cesji zwrotnej tych wierzytelności, w oparciu o umowę cesji zwrotnej wierzytelności zawartej między Faktorem a Spółką. Wierzytelności wróciły do Spółki.

Mając na uwadze powyższe stwierdza się, że na czas prowadzenia windykacji to Faktor był właścicielem wierzytelności, lecz na skutek nieskutecznej windykacji, po zwrocie wierzytelności Wnioskodawcy ponownie stanie się właścicielem tychże wierzytelności. Innymi słowy, zawarcie umowy cesji zwrotnej skutkuje powrotem do stanu pierwotnego, bowiem przedmiotowa cesja wierzytelności obejmowała należności pieniężne wraz z wszelkimi prawami z nich wynikającymi.

Wobec powyższego należy uznać, iż zostanie wypełniony warunek wynikający z przepisu art. 89a ust. 2 pkt 4 ustawy o VAT, tzn. wierzytelność nie zostanie zbyta a Wnioskodawca zachował prawo do skorygowania podatku należnego z tytułu dostaw towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, iż w przedstawionych wyżej okolicznościach ma on prawo do korekty podatku należnego, o której mowa w art. 89a ustawy VAT, zwanej ulgą na złe długi, należało uznać za prawidłowe, o ile zainteresowany spełni uprzednio wszystkie warunki wymienione w art. 89a ust. 1a oraz ust. 2-7 tego artykułu.

Natomiast odnośnie kwestii wątpliwości Wnioskodawcy, co do możliwości skorzystania przez niego z procedury przewidzianej przepisem art. 89a ustawy o VAT, w sytuacji, gdy wierzytelności były przedmiotem wyżej opisanej umowy factoringu, a ponadto Kontrahent znajduje się obecnie w upadłości likwidacyjnej, należy wyjaśnić, iż:

Ustawodawca w dwóch różnych punktach art. 89a ust. 2 ustawy określa wymóg co do statusu stron transakcji. Art. 89a ust. 2 pkt 1 ustawy stanowi, iż dłużnik w chwili dokonywania transakcji musi być czynnym podatnikiem niebędącym w trakcie postępowania upadłościowego ani likwidacji, natomiast pkt 3 wskazuje, iż w chwili dokonania korekty zarówno wierzyciel, jak i dłużnik powinni być czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. W pkt 3 nie znajduje się już powtórzenie warunku zawartego w pkt 1 odnośnie postępowania likwidacyjnego czy upadłościowego. Literalne brzmienie przepisu pozwala zatem na wyprowadzenie wniosku, iż postawienie dłużnika w stan upadłości czy likwidacji już po dokonaniu dostawy nie stoi na przeszkodzie w skorzystaniu z ulgi na złe długi.

Zatem, w przedstawionych we wniosku okolicznościach, fakt iż kontrahent ogłosił upadłość likwidacyjną, nie pozbawia Wnioskodawcy prawa do skorzystania z rozwiązań prawnych przewidzianych przepisem art. 89a ustawy o VAT, bowiem warunek aby dłużnik nie był w stanie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji należy odnosić wyłącznie do daty dostawy towaru lub świadczenia usługi, stosownie do art. 89a ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji należy stwierdzić, że pomimo, iż kontrahent ogłosił upadłość likwidacyjną Wnioskodawca może skorzystać z możliwości skorygowania podatku należnego dotyczącego przedmiotowych wierzytelności, na podstawie przepisu art. 89a ust. 1 ustawy o VAT, pod warunkiem jednak jednoczesnego spełnienia warunków wynikających z art. 89a ust. 1a i art. 89a ust. 2-7 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ponadto w tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 89a ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 art. 89a należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1 obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Odnośnie wskazanych we wniosku interpretacji przepisów prawa podatkowego należy wyjaśnić, iż interpretacje organów podatkowych wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny (lub zdarzenie przyszłe) przedstawiony przez podatnika. Interpretacje te nie stanowią źródła powszechnie obowiązującego prawa.

Należy zauważyć, iż tut. organ nie posiada kompetencji do oceny ważności zawieranych umów cywilnoprawnych, w związku z tym interpretacji udzielono przy założeniu, że taka umowa jest ważna i skuteczna - przyjmując to za element przedstawionego stanu faktycznego.

Jednocześnie należy zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii, czy zostały spełnione wszystkie warunki wynikające z art. 89a ustawy o VAT umożliwiające Wnioskodawcy skorzystanie z prawa do skorygowania podatku należnego z tytułu dostawy towarów i świadczenia w przypadku wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, gdyż nie było to przedmiotem zapytania.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.
Słowa kluczowe: cesja wierzytelności, korekta podatku, umowa faktoringu, wierzyciel, wierzytelności nieściągalne, wierzytelność
Data aktualizacji: 24/01/2013 09:00:01

Faktury VAT przesyłane w formie elektronicznej

Na podstawie art. 14b 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji...

Czy dla agenta powinno się również wystawiać rachunki, tak jak dla pozostałych firm?

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nowym Sączu działając na podstawie art. 14a 1 oraz 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Pani z dnia 7 grudnia 2005 r., uzupełnionego...

Czy podatnik może odliczyć w ramach ulgi z tytułu użytkowania internetu zakup modemu?

Naczelnik Urzędu Skarbowego w M, działając na podstawie art. 14 a 1 oraz 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 30.01.2006 r. (data wpływu 31.01.2006 r.)...

Czy faktura ma być zaksięgowana z odliczeniem podatku od towarów i usług, czy ma być zaksi...

POSTANOWIENIE Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kętrzynie na podstawie art 14a 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) w brzmieniu nadanym art. 27 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. - Przepisy...

Opodatkowanie usług świadczonych na rzecz kontrahenta zagranicznego oraz wystawiania faktu...

Na podstawie art. 14b 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji...
Polecamy ciekawe artykuły do przeczytania
W jaki sposób wystawić fakturę VAT w przypadku, gdy ceną sprzedaży jest umowna cena brutto?Faktury walutowe onlineDotyczy nagrody przekazanej Spółce w postaci wyjazdu do KeniiCzy urząd skarbowy ma obowiązek zwrotu kwoty z tytułu podatku od towarów i usług za miesiąc grudzień 2009 r. z tytułu rozliczenia faktury VAT?Obowiązki podatkowe związane z wystawieniem faktur korygujących
 Zamknij Ta strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z polityką cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce, kliknij tutaj aby dowiedzieć się więcej.