
Zaloguj się lub zarejestruj konto Włącz wersję mobilną

Przypominamy, że na stronie Fakturowo.pl dostępna jest nowa wersja serwisu Efaktury.org, serwis Efaktury.org będzie działał cały czas równolegle z serwisem Fakturowo.pl, więcej informacji na stronie Fakturowo.pl! W serwisie Fakturowo.pl dostępna jest integracja z systemem KSeF - system KSeF będzie wkrótce obowiązkowy dla wszystkich podatników. Zachęcamy do rejestracji konta - rejestracja konta w Fakturowo.pl jest bezpłatna i do niczego nie zobowiązuje!

Prawo do wystawienia faktury VAT korekta

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2009r. (data wpływu do tut. organu 6 lipca 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 sierpnia 2009r. (data wpływu 21 sierpnia 2009r.), pismem z dnia 16 września 2009r. (data wpływu dnia 22 września 2009r.) oraz pismem z dnia 30 września 2009r. (data wpływu dnia 2 października 2009rr.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia i sprzedaży wierzytelności - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lipca 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia i sprzedaży wierzytelności.

Ww. wniosek został uzupełniony pismami z dnia 17 sierpnia 2009r. (data wpływu 21 sierpnia 2009r.), z dnia 16 września 2009r. (data wpływu dnia 22 września 2009r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 8 września 2009r. oraz pismem z dnia 30 września 2009r. (data wpływu 2 października 2009r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych. Prowadzi podatkową książkę przychodów i rozchodów metodą uproszczoną tzw. kasową. W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca zajmuje się skupem wierzytelności w celu ich windykacji od dłużników. Ma zamiar podpisać umowę cesji wierzytelności, która jest cesją warunkową (po upływie zakreślonego w umowie terminu Wnioskodawca jest zobowiązany zapłacić za wierzytelność cedentowi lub ją zwrócić w przypadku gdy Wnioskodawca uzna, że wyegzekwowanie zapłaty jest niemożliwe). Umowa cesji wierzytelności obejmowała by zakup wierzytelności za kwotę o wartości nominalnej 5.000 zł tj. za 80% wartości. Wierzytelność obejmuje należności zasądzone wyrokiem prawomocnym jako należność główna plus koszty sądowe oraz odsetki do dnia zapłaty. Przeniesienie własności wierzytelności nastąpi na podstawie spisanej umowy, gdzie zawarta jest klauzula, że podatek od tej czynności jako podatek od czynności cywilnoprawnych zapłaci cedent. Sprzedażą objęta jest wierzytelność własna cedenta. Wnioskodawca jako cesjonariusz wystawi na kwotę 1000 zł brutto fakturę VAT sprzedającemu (cedentowi) i zaewidencjonuje ją w rejestrze sprzedaży VAT jako opodatkowaną 22 % podatkiem VAT (usługi windykacji należności) faktura ta nie będzie podstawą do wykazania przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 14, gdyż dopiero faktyczne wpłaty od dłużnika na rzecz Wnioskodawcy jako cesjonariusza spowodują u niego powstanie przychodu, koszt uzyskania przychodu Wnioskodawca rozpozna proporcjonalnie do uzyskanego przychodu (100% otrzymanej należności tj. 5000 zł spowoduje rozpoznanie kosztu w wysokości 100% kwoty zapłaconej za wierzytelność tj. 4000 zł).

Ponadto w piśmie z dnia 16 września 2009r. Wnioskodawca wyjaśnił, że pytanie 5 dotyczy podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób fizycznych.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych traktuje wierzytelność jak zakup tzn. rozpoznaje przychód w podatkowej księdze przychodów i rozchodów z dniem wpływu na rachunek bankowy kwoty windykowanej należności w kolumnie przychody ze sprzedaży towarów i usług, w wartości otrzymanej zapłaty i pod tą datą w kolumnie pozostałe koszty księguje wartość netto zakupionej wierzytelności.

Powyższe Wnioskodawca zobrazował na następujących przykładach:zakupiona wierzytelność za kwotę 4.000 zł, o wartości nominalnej 5.000 zł, wyegzekwowana w 100% powstanie - przychód ze sprzedaży towarów i usług w wysokości 5.000 zł w dniu zapłaty na konto Wnioskodawcy oraz w dniu zapłaty równolegle 4.000 zł koszt w kolumnie pozostałe koszty.Zakupiona wierzytelność za kwotę 4.000 zł, o wartości nominalnej 5.000 zł, wyegzekwowana w 50% powstanie - przychód ze sprzedaży towarów i usług 2.500 zł w dniu zapłaty na konto Wnioskodawcy, oraz w dniu zapłaty równolegle 2.000 zł, koszt w kolumnie pozostałe koszty (80% kosztów zakupu wierzytelności o wartości zakupu 4.000 zł). Natomiast w piśmie z dnia 30 września 2009r. (data wpływu 2 października 2009r.) Wnioskodawca wyjaśnił, iż prostuje stanowisko do pytania nr 5.

W związku z powyższym zadano następujące pytania: (w zakresie podatku od towarów i usług) Czy podpisana umowa cesji wierzytelności własnej powinna być opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych czy rodzi jednak obowiązek opodatkowania podatkiem VAT...Czy Wnioskodawca prawidłowo postępuje wystawiając fakturę VAT na kwotę różnicy pomiędzy wartością nominalną wierzytelności a kwotą zakupu tj. 1000 zł brutto i księgując ją tylko do rejestrów VAT nie rozpoznając przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych...Czy w momencie braku wyegzekwowania należności od dłużnika i zwrotu wierzytelności do cedenta Wnioskodawca ma prawo wystawić fakturę VAT korektę na kwotę brutto 1000 zł i odzyskać VAT naliczony (nie dojdzie do uzyskania prowizji) lub ewentualny częściowy zwrot proporcjonalnie do zwróconej części wierzytelności daje prawo do częściowej korekty wystawionej faktury VAT... (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)Czy w przypadku cesji wierzytelności warunkowej (po upływie zakreślonego terminu Wnioskodawca dokonuje zapłaty za wierzytelność lub ją zwraca) Wnioskodawca nie powinien wystawiać faktur na różnicę między wartością zakupu wykazaną na fakturze, a wartością egzekwowanej należności tylko w momencie windykowanej należności wystawić fakturę na uzyskaną z windykacji prowizję... (pytanie oznaczone we wniosku nr 5) Zdaniem Wnioskodawcy, umowa cesji wierzytelności w przypadku sprzedaży wierzytelności własnej przez cedenta nie podlega ustawie o VAT i rodzi obowiązek zapłaty podatku VAT od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z art. 1 tej ustawy.

Wnioskodawca uważa, że prawidłowo postępuje wystawiając fakturę VAT na kwotę 1000 zł brutto liczoną metodą w stu jako ewentualną prowizję uzyskaną na windykacji ww. należności, gdyż usługi windykacji należności nie są zwolnione z podatku VAT i opodatkowane 22% stawką VAT.

Wnioskodawca uważa, że prawidłowo postępuje rozpoznając przychód z działalności gospodarczej w momencie każdorazowej wpłaty od dłużnika a co za tym idzie rozpoznając proporcjonalnie do przychodu koszt uzyskania przychodu otrzymanie 5000 zł należności spowoduje rozpoznanie przychodu w wysokości 5000 zł i kosztu uzyskania w wysokości 4000 zł (cena zakupu wierzytelności).

Wnioskodawca uważa, że zgodnie z umową prawidłowo postępuje wystawiając fakturę korektę cedentowi na kwotę brutto 1000 zł w przypadku zwrotu niewyegzekwowanej wierzytelności od dłużnika w celu odzyskania podatku VAT należnego (nie odzyskano prowizji za windykację należności).

Wnioskodawca uważa, że umowa cesji wierzytelności warunkowa jest umową zakupu wierzytelności więc w momencie zakupu tj. podpisania umowy cesji ma obowiązek wystawić fakturę VAT na kwotę różnicy pomiędzy wartością zakupu a wartością nominalną wierzytelności i z tego tytułu rozpoznaje przychody i koszty jak zakup. Warunkowa cesja jest tylko zakupem z odroczoną zapłatą umożliwiającą ewentualny zwrot, który Wnioskodawca rozlicza korektą. W związku z powyższym nie powinien wystawiać faktury dopiero w momencie uzyskania faktycznej prowizji.

Pismem z dnia 30 września 2009r. Wnioskodawca sprostował ostatnie zdanie stanowiska do pytania nr 5 i sformułował je w następujący sposób.

W związku z powyższym nie powinien wystawiać faktury w momencie zakupu wierzytelności lecz dopiero w momencie uzyskania faktycznej prowizji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Ad. 1:

Instytucja przelewu wierzytelności została uregulowana przepisami art. 509-517 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 509 § 1 wyżej cytowanej ustawy wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. W myśl § 2 cytowanego artykułu wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa (...). Przeniesienie wierzytelności następuje - w myśl art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego - na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności. Istotą przelewu wierzytelności jest zatem umowa zawierana przez wierzyciela z osobą trzecią, na mocy której osoba ta nabywa od wierzyciela przysługującą mu wierzytelność. W wyniku przelewu wierzytelności prawa przysługujące dotychczasowemu wierzycielowi przechodzą na nabywcę wierzytelności przy czym sam stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie. Na podstawie umowy przelewu wierzytelności cesjonariusz może dochodzić spełnienia określonego świadczenia od dłużnika, przysługuje mu również uprawnienie do rozporządzania wierzytelnością poprzez jej dalszą odsprzedaż, zamianę, darowiznę, zapis w testamencie lub zastaw. W zamian za nabywaną wierzytelność cesjonariusz (nabywca) zobowiązuje się do spełnienia określonego świadczenia na rzecz cedenta. Spełnienie świadczenia, wynikającego z umowy przelewu nastąpi, gdy cedent przeniesie wierzytelność na cesjonariusza, a on zapłaci mu cenę za cedowaną wierzytelność (w sytuacji, kiedy cesja miała charakter odpłatny).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Umowa cesji wierzytelności wypełnia znamiona określone w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, polega bowiem na przeniesieniu prawa do wartości niematerialnych i prawnych, w związku z tym stanowi świadczenie usług w rozumieniu tej ustawy. W przypadku cesji wierzytelności własnych o świadczeniu usług można mówić jedynie w odniesieniu do nabywcy tych wierzytelności. Przeniesienie wierzytelności w formie cesji wierzytelności (przelewu wierzytelności) na osobę trzecią najczęściej może mieć miejsce w sytuacji, gdy wierzyciel ma kłopoty z uzyskaniem od dłużnika zapłaty za sprzedane towary lub usługi. Cesja taka, z punktu widzenia pierwszego wierzyciela, nie jest sprzedażą towarów ani usług, lecz jednym ze sposobów otrzymania zapłaty za dokonaną wcześniej sprzedaż. Celem i skutkiem przelewu jest przejście wierzytelności na nabywcę. W wyniku przelewu przechodzi na nabywcę ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał z dłużnikiem. Wierzytelność przechodzi na nabywcę w takim stanie, w jakim była w chwili zawarcia umowy o przelew, a więc ze wszystkimi związanymi z nią prawami i brakami (np. przedawnieniem). W przypadku sprzedaży wierzytelności własnej (przez pierwszego wierzyciela) nie można zakładać, iż czynność ta może być wykonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ponieważ żaden rodzaj działalności gospodarczej nie zmierza do celu jakim jest nieuzyskanie wymagalnej zapłaty za świadczone usługi lub dostarczone towary, a w konsekwencji do sprzedaży tak powstałej wierzytelności.

W świetle powyższych przepisów stwierdzić należy, iż czynności polegającej na zbyciu wierzytelności własnych nie można uznać za dostawę towaru, gdyż wierzytelność stanowi prawo majątkowe, które nie mieści się w dyspozycji art. 2 pkt 6 ustawy, określającego co należy rozumieć na potrzeby podatku od towarów i usług, pod pojęciem towaru. Zbycie wierzytelności nie stanowi również świadczenia usługi, ponieważ jest ono jedynie przejawem wykonania prawa własności w stosunku do wierzytelności powstałej z innego tytułu (dostawy towaru lub świadczenia usługi).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zajmuje się skupem wierzytelności w celu ich windykacji od dłużników. W przyszłości Wnioskodawca ma zamiar podpisać umowę cesji wierzytelności, która jest cesją warunkową (po upływie określonego w umowie terminu Wnioskodawca jest zobowiązany zapłacić za wierzytelność cedentowi lub ją zwrócić w przypadku gdy stwierdzi, że wyegzekwowanie zapłaty jest niemożliwe).

Wierzytelność będzie obejmowała należność zasądzoną wyrokiem prawomocnym jako należność główna, koszty sądowe oraz odsetki należne do dnia zapłaty. Przeniesienie własności wierzytelności nastąpi na podstawie spisanej umowy, w której określono, że podatek od czynności cywilnoprawnych zapłaci cedent. Sprzedażą objęta będzie wierzytelność własna cedenta.

Odnosząc zatem przedstawiony stan prawny do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż transakcja, której przedmiotem jest zbycie wierzytelności własnej przez cedenta, nie stanowi dostawy towarów ani odpłatnego świadczenia usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Pozostaje ona zatem poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy (dot. pytania nr 1), iż umowa cesji wierzytelności w przypadku sprzedaży wierzytelności własnej przez cedenta nie podlega ustawie o VAT należało uznać za prawidłowe.

Ad. 2:

Zakup wierzytelności w celu ich windykacji we własnym zakresie lub w celu dalszej ich sprzedaży mieści się w zakresie usług pośrednictwa finansowego - sklasyfikowanych według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w sekcji J ex (65-67). W tak pojmowanej usłudze mieści się cywilnoprawna instytucja przelewu wierzytelności (cesji) polegająca na przeniesieniu wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku osoby trzeciej na mocy umowy zawartej między zbywcą wierzytelności (cedentem), a jej nabywcą (cesjonariuszem). Oznacza to, iż w takim przypadku nabywca wierzytelności świadczy na rzecz jej zbywcy usługę pośrednictwa finansowego, której celem jest uwolnienie sprzedawcy od ciężaru egzekwowania wierzytelności.

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy o VAT, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy zwalnia od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W załączniku tym pod pozycją nr 3 wymienione zostały usługi pośrednictwa finansowego o symbolu PKWiU Sekcja J ex (65-67), z wyłączeniem: działalności lombardów, z wyjątkiem usług świadczonych przez banki, transakcji dotyczących praw w odniesieniu do nieruchomości. Stosownie do objaśnień zawartych w załącznikach do ustawy symbol ex oznacza, że zwolnienie dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania.

Wnioskodawca działa w charakterze podatnika z tytułu wykonywanych czynności, ponieważ dokonuje zakupu wierzytelności w celu ich windykacji. Jak wskazano wyżej, usługi pośrednictwa finansowego, co do zasady, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie cyt. wyżej art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy o VAT (Sekcja J ex 65-67). Oznaczenie ex uprawnia do stosowania zwolnień w zakresie ściśle określonym w ustawie, z wyłączaniem usług wymienionych w punktach od 1-9 tejże pozycji 3 ww. załącznika. W katalogu usług, w odniesieniu do których nie stosuje się zwolnienia od podatku wymieniono między innymi usługi ściągania długów oraz faktoringu, przy czym nie wskazano symbolu PKWiU identyfikującego usługi zawierające się w tej kategorii (pkt 5 poz. 3 zał. nr 4 do ustawy o VAT).

W pojęciu usług ściągania długów i faktoringu mieści się in. skup wierzytelności w celu ich windykacji we własnym zakresie lub odprzedaży. Usługa tego typu polegająca na wyręczeniu klienta z czynności zmierzających do odzyskania długu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bez możliwości skorzystania ze zwolnienia.

W tym miejscu należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie uzależnia opodatkowania usług faktoringu od rodzaju umowy zawartej pomiędzy stronami, co oznacza, że każdy typ faktoringu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Faktoring na gruncie ustawy winien być traktowany analogicznie jak cesja wierzytelności.

Istota rozróżnienia usług (obrotu wierzytelnościami, inkasa oraz factoringu) sprowadza się do zapisów umów łączących strony przelewu wierzytelności, analizy ich treści oraz czynności faktycznych wynikających z tych umów. W każdym przypadku, gdy celem działania jest przejęcie wierzytelności (długu) innego podmiotu w celu wyegzekwowania (ściągnięcia długu) - usługę tę należy opodatkować także wówczas, gdy środkiem tego celu jest nabycie cudzej wierzytelności (z ryzykiem lub bez ryzyka wypłacalności dłużnika), która to czynność mieści się w pojęciu szeroko pojętego pośrednictwa finansowego.

W konsekwencji, transakcja zawierana pomiędzy cedentem a cesjonariuszem (Wnioskodawca) polegająca na przelewie wierzytelności z cedenta na cesjonariusza, który przejmuje wierzytelność w celu jej realizacji we własnym imieniu, powodując uwolnienie przedsiębiorcy (cedenta) od ciężaru egzekwowania wierzytelności, stanowi czynność odzyskiwania długów wyłączoną ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Zatem usługa polegająca na ściągnięciu (windykacja) długów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według podstawowej stawki 22%, na mocy art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W świetle powyższego, podstawą opodatkowania opisanej w zapytaniu czynności polegającej na nabyciu wierzytelności za cenę niższą od jej wartości nominalnej jest dyskonto - czyli różnica pomiędzy wartością nominalną wierzytelności, a wartością którą Wnioskodawca zapłacił wierzycielowi pierwotnemu, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych stanowisko Wnioskodawcy (dot. pytania nr 2), iż w związku ze świadczeniem usługi ściągania długów (windykacja ww. należności), właściwym jest wystawienie faktury VAT dokumentującej ewentualną prowizję na kwotę 1000 zł brutto, należało uznać za prawidłowe.

Wystawioną fakturę należy ująć w ewidencji sprzedaży prowadzonej dla celów podatku od towarów i usług oraz w deklaracji podatkowej.

Ad. 3:

Zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

W myśl art. 29 ust. 4a ustawy o VAT, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

W myśl art. 29 ust. 4b ustawy o VAT, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się:w przypadku eksportu towarów, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz dostawy towarów, dla której miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;wobec nabywców, na których rzecz jest dokonywana sprzedaż: energii elektrycznej i cieplnej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 138 i 153 załącznika nr 3 do ustawy. W myśl § 13 ust. 1, 2 i 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337) w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:numer kolejny oraz datę jej wystawienia;dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:a. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,b. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych rabatem;kwotę i rodzaj udzielonego rabatu;kwotę zmniejszenia podatku należnego. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy;zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu. W konsekwencji w przypadku zwrotu wierzytelności cedentowi, zgodnie z postanowieniami umowy cesji warunkowej, Wnioskodawca, z uwagi na brak możliwości jej wyegzekwowania, (Wnioskodawca nie uzyskał prowizji), ma prawo wystawić fakturę VAT korektę na kwotę 1000 zł brutto i odzyskać podatek naliczony w całości. W przypadku natomiast częściowego zwrotu wierzytelności Wnioskodawca ma prawo do częściowej korekty wystawionej faktury proporcjonalnie do zwróconej części wierzytelności.

Jednakże należy zauważyć, iż uwzględnienie w deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy faktury korygującej może nastąpić po spełnieniu warunków określonych w cyt. wyżej art. 29 ust. 4a ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy (dot. pytania nr 4), należało uznać za prawidłowe.

Ad. 4:

Kwestia powstania obowiązku podatkowego uregulowana została w art. 19 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. W myśl art. 19 ust. 4 ustawy o VAT, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na podstawie przepisu § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

Za moment wykonania usługi należy uznać moment zaspokojenia wierzyciela pierwotnego (cedenta), tj. chwilę zdjęcia z niego ciężaru egzekucji i ryzyka niewypłacalności dłużnika, tożsamy z chwilą zapłaty na rzecz cedenta umówionej ceny wierzytelności. W tym bowiem momencie, cedent otrzymuje od cesjonariusza świadczenie stanowiące istotę usługi. Ponieważ usługa winna zostać udokumentowana fakturą, obowiązek podatkowy z jej tytułu powstanie z chwilą wystawienia faktury, które powinno nastąpić nie później niż 7 dnia licząc od dnia wykonania usługi. W razie nie wystawienia faktury w obowiązującym terminie, obowiązek podatkowy powstanie 7 dnia licząc od ww. dnia wykonania.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy (dot. pytania nr 5), iż powinien on wystawić fakturę w momencie uzyskania faktycznej prowizji a nie w momencie zakupu wierzytelności należało uznać za nieprawidłowe.

Oceniając stanowisko Wnioskodawcy całościowo, należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Słowa kluczowe: faktoring, nabycie wierzytelności, obrót wierzytelnościami, opodatkowanie, usługi finansowe

Data aktualizacji: 26/01/2012 00:22:41

Gmina nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku realizacją projektu, faktur...

Na podstawie art. 14b 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji...

Prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT

POSTANOWIENIE Naczelnik Urzędu Skarbowego w Płocku działając na podstawie art. 14 a 1-4 w związku z art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. Nr 8, poz. 60 z 2005 r. ze zm.) postanawia wydać pisemną...

Czy podatnik ma prawo do wpisania w koszty uzyskania przychodu wartości brutto niezapłacon...

P O S T A N O W I E N I E Na podstawie art. 14 a, art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r Ordynacja Podatkowa (Dz.U. z 2005 r Nr 8 poz. 60 z póź. zm.), art. 22 art.23 ust 1 pkt 20 i pkt 43 lit b art. 23 ust 2 ustawy o podatku dochodowym od osób...

Czy windykacja wierzytelności na zlecenie albo na własny rachunek podlega opodatkowaniu po...

Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie, po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 08.08.2007 r. na postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Tarnowie z dnia 24.07.2007 r., znak: DO 443-22 07, w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i...

Dokumentowania dostawy towaru i świadczenia usługi transportowej, wykonywanych dla kontrah...

Na podstawie art. 14b 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji...

Polecamy ciekawe artykuły do przeczytania

Prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących premie pieniężne Zakończenie roku podatkowego spółek przejmowanych w wyniku połączenia spółek metodą inkorporacji Czy fakturę VAT otrzymaną za zakup nagród można zaksięgować w kosztach w dacie zakupu nagród?Zasadność wystawienia faktury VAT Prawo do odliczenia podatku VAT od zakupu paliwa do samochodów osobowych wykorzystywanych do świadczenia usług wynajmu

Zamknij

Ta strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z polityką cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce, kliknij tutaj aby dowiedzieć się więcej.