Facebook Kontakt
Zaloguj się lub zarejestruj konto
Włącz wersję mobilną
Wystaw fakturęFakturyKlienciProduktyKontoAktualnościOpiniePomocKontakt
Przypominamy, że na stronie Fakturowo.pl dostępna jest nowa wersja serwisu Efaktury.org, serwis Efaktury.org będzie działał cały czas równolegle z serwisem Fakturowo.pl, więcej informacji na stronie Fakturowo.pl! W serwisie Fakturowo.pl dostępna jest integracja z systemem KSeF - system KSeF będzie wkrótce obowiązkowy dla wszystkich podatników. Zachęcamy do rejestracji konta - rejestracja konta w Fakturowo.pl jest bezpłatna i do niczego nie zobowiązuje!

W zakresie prawa do obniżenia podatku należnego z faktur korygujących wystawionych w związku z wyrokiem sądu oraz ugodą

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2010r. (data wpływu 9 marca 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 maja 2010r. (data wpływu 4 czerwca 2010r.) oraz pismem z dnia 17 i 18 czerwca 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego z faktur korygujących wystawionych w związku z wyrokiem sądu oraz ugodą - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2010r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego z faktur korygujących wystawionych w związku z wyrokiem sądu oraz ugodą.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 31 maja 2010r. (data wpływu 4 czerwca 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 21 maja 2010r. znak: IBPP1/443-218/10/BM oraz pismem z dnia 17 i 18 czerwca 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w październiku 2008r. zakupił nieruchomość położoną w C. od Zakładu J. Zakład J. miał podpisaną umowę o zarządzanie tą nieruchomością ze Spółką J.

W grudniu 2008r. Wnioskodawca zawiadomił Spółką J. o przejęciu nieruchomości we własne władanie i z większością użytkowników lokali i stanowisk handlowych zakupionej nieruchomości zostały podpisane umowy najmu stanowisk handlowych obowiązujące od stycznia 2009r.

Jednak kilku handlowców zajmujących stanowiska lub lokale handlowe w ww. nieruchomości nie podpisało z Wnioskodawcą umów najmu, gdyż twierdzili, że umowy mają podpisane ze Spółką J. zarządcą tą nieruchomością.

Dla tych handlowców, którzy nie podpisali umów z Wnioskodawcą wystawił on faktury VAT za bezumowne korzystanie na kwoty dwukrotnie większe niż z handlowcami mającymi ze Spółką podpisane umowy. Faktury zostały ujęte w rejestrach sprzedaży a VAT odprowadzony do budżetu. Faktury te nie zostały przyjęte przez zajmujących stanowiska handlowe i nie zostały zapłacone. Wnioskodawca sprawę skierował do sądu o zapłacenie mu należnych kwot wynikających z faktur. Przed sądem doszło do jednej ugody. Ugoda ta spisana jest na mniejsze kwoty niż w wystawionej fakturze. Została wystawiona korekta faktury VAT.

Osoba, z którą Wnioskodawca podpisał ugodę przed sądem, odmówiła podpisu korekty i wpłaca tylko należności wynikające z ugody.

Z pozostałymi zajmującymi stanowiska, z którymi nie doszło do ugody, toczą się sprawy w Sądzie. Przegrano jedną sprawę. Wyrok z klauzulą wykonalności Spółka otrzymała w styczniu 2010r. Na podstawie tego wyroku wystawiono fakturę VAT korektę, którą nikt nie podpisał.

Wnioskodawca aby mógł egzekwować swoje należności od zajmujących stanowiska na swojej posiadłości był zmuszony wystawiać faktury VAT, które były podstawą do kierowania spraw do Sądu.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, natomiast o najemcach którzy nie podpisali umów najmu na zajmowane lokale lub stanowiska, nie posiadła takiej wiedzy, gdyż najemcy Ci nie mieli umów z Zakładem J. od którego Wnioskodawca kupił tą nieruchomość tylko ze Spółką J.

Wnioskodawca zawiadomił Spółkę J., która zarządzała tą nieruchomością, że jest właścicielem nieruchomości i przejmuje zarząd i władanie od stycznia 2009r. Również powiadomiono na zebraniu, które odbyło się w grudniu 2008r. na placu targowym nieruchomości Wnioskodawcy w C. wszystkich użytkowników /dzierżawców/ lokali i stanowisk handlowych o przejęciu nieruchomości od stycznia 2009r. i że należy spisać z Wnioskodawcą umowy dzierżawy. Umowy na wynajem lokali i stanowisk handlowych, wypowiedzieli sami dzierżawcy zarządzającej Spółce J., która jak się okazało działała bezprawnie. Wnioskodawca zawarł na podobnych warunkach umowy najmu, jakie obowiązywały najemców z Zakładem J. od którego kupiła nieruchomość. Warunki określa umowa między innymi § 5 Czynsz najmu będzie płatny w kasie firmy lub na rachunek bankowy wynajmującego do 25 dnia każdego miesiąca poprzedzający miesiąc dzierżawy, w przypadku terminu płatności o 2 tygodnie rozwiązanie umowy najmu ze skutkiem natychmiastowym jako naruszenie podstawowych obowiązków Najemcy. Podstawą prawną do zawierania umów stanowi akt własności nieruchomości położonej w C. oraz zgłoszenie w KRS i Urzędzie Skarbowym takiej działalności. Wnioskodawca kupując nieruchomość od Zakładu J. nie zobowiązał się kontynuacji umów z wynajmującymi, gdyż takich umów Zakład J. nie miał z dzierżawcami. Umowy takie posiadała Spółka J.

W momencie nabycia nieruchomości toczył się spór przed Sądem Rejonowym w B. o stwierdzenie skuteczności rozwiązania umowy o zarząd nieruchomością pomiędzy Zakładem J. a Spółką J. Wyrok, który mówi, że zarząd Spółka J. prowadziła bezprawnie jest prawomocny.

Wnioskodawca na podstawie aktu własności w styczniu przejął zarząd nieruchomości i od stycznia 2009r. pobiera czynsze dzierżawne od wynajmujących z którymi ma umowy. Treść opisu faktur jest dla wszystkich zajmujących bezumownie stanowiska handlowe jednakowa.

Dla osób które nie podpisały umów dzierżaw na wynajem wystawiano normalne faktury VAT na czynsz bezumowny na zajmowane stanowiska za dany miesiąc, z określeniem terminu płatności. Faktury wystawiano ostatniego dnia miesiąca którego czynsz dotyczył.

Wszystkim zajmującym stanowiska handlowe bez umów wystawiono faktury VAT za każdy miesiąc. Ponieważ nie przyjęli tych faktur i nie płacili za zajmowane stanowiska handlowe Wnioskodawca sprawę skierował do Sądu o należne mu kwoty z tyt. zajmowanych stanowisk na jego nieruchomości. Na obecną chwilę Wnioskodawca zawarł jedną ugodę przedsądową, w której zmniejszył wielkość czynszu a zajmujący stanowisko handlowe spłaca w ratach należną Wnioskodawcy kwotę zawartą w ugodzie, jednak wystawionej faktury VAT - korekty, nie podpisał. Wnioskodawca posiada oryginały faktury VAT i faktury VAT korekty. Z jednym zajmującym bezumownie stanowisko Wnioskodawca wygrał sprawę w sądzie. Wnioskodawca posiada prawomocny wyrok gdyż przy odwołaniu nie zachował terminu do odwołania, natomiast z pozostałymi zajmującymi stanowiska bezumownie, sprawy w Sądzie zakończyły się na niekorzyść Wnioskodawcy. Sąd odrzucił żądanie Wnioskodawcy o zapłatę argumentując, że zajmujący stanowiska handlowe posiadali umowy ze Spółką J. i w dobrej wierze wpłacali czynsz do tej spółki z którą mieli umowy. Obecnie Spółka J. jest w upadłości.

Na podstawie prawomocnego wyroku Wnioskodawca wystawił faktury VAT korekty, których przyjęcia odmówiła zajmująca stanowisko bezumownie. Wnioskodawca posiada oryginały faktur VAT i faktur VAT korekt (za każdy miesiąc).

Sąd odrzucił w całości żądania Wnioskodawcy, wyroki są prawomocne. Z uzasadnienia wyroku wynika, że osobom którym Wnioskodawca wystawił faktury VAT za użytkowanie zajmowanych stanowisk, również Spółka J. wystawiła faktury VAT za te stanowiska. Osoby te wpłacały należności wynikające z wystawionych przez Spółkę J. faktur VAT na konto komornika prowadzącego postępowanie egzekucyjne przeciwko Spółce J. Tym samym Sąd stwierdził, iż na podstawie tych okoliczności pozwani nie mogli powziąć wątpliwości co do skuteczności swojego prawa najmu i podmiotu uprawnionego do pobierania czynszu.

Jest jedna ugoda przedsądowa i dotyczy tylko należności za zajmowane bezumownie stanowisko handlowe. Kwota wynikająca z ugody jest jedyną należnością wpłacaną przez zajmującego bez umowy za zajmowane stanowisko.

Ugoda zawiera następującą treść: Pozwany zobowiązuje się zapłacić Wnioskodawcy kwotę 1.400 zł w czterech miesięcznych ratach po 350 zł począwszy od 1 stycznia 2010r.

Umowy na wynajem lokali i stanowisk handlowych wypowiedzieli sami dzierżawcy zarządzającej Spółce J. i zawarli umowy z Wnioskodawcą, natomiast dzierżawcy, którzy nie wypowiedzieli umów z Wnioskodawcą nie zawarli umów na dzierżawę i dlatego Wnioskodawca wystawił im faktury VAT za bezumowne korzystanie za wynajmowane stanowiska handlowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z wystawionych korekt faktur VAT zgodnie z wyrokiem Sądowym oraz ugodą przed Sądem, bez podpisu osób do których były adresowane te korekty Spółka miała prawo pomniejszyć VAT z tych korekt.

Zdaniem Wnioskodawcy, posiada on oryginały faktur VAT, które zostały zwrócone przez adresatów, dla których były wystawione a teraz na podstawie prawomocnego wyroku sądowego a także spisanej ugody przed Sądem Wnioskodawca może zmniejszyć kwoty VAT z wystawionych faktur korekt mimo że nie są podpisane przez osoby dla których zostały wystawione, gdyż w zamian podpisów Wnioskodawca ma wyrok Sądowy oraz ugodę przed Sądem. Wnioskodawca posiada zwrócone oryginały faktur VAT za maj i styczeń 2009r. których dotyczyła ugoda i wyrok Sadowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że z uwagi na powiązanie obu przedstawionych przez Wnioskodawcę stanów faktycznych postanowiono ująć je w jednej interpretacji.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju; eksport towarów; import towarów; wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju; wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej; zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji; świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.W myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 106 ust. 1 i ust. 3 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Powyższe przepisy stosuje się odpowiednio do części należności otrzymywanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy o VAT Minister Finansów, w obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008r., rozporządzeniu z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.) określił m. in. szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania.

Zgodnie z § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

W § 5 ust. 1 pkt 1-4 ww. rozporządzenia wskazano, że faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy, numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11, numer kolejny faktury oznaczonej jako FAKTURA VAT, oraz dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży (.).

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl art. 19 ust. 13 pkt 4 cyt. ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze - z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy (.).

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca w październiku 2008r. zakupił nieruchomość od Zakładu J. Zakład J. miał podpisaną umowę o zarządzanie tą nieruchomością ze Spółką J.

W momencie nabycia nieruchomości toczył się spór przed Sądem Rejonowym o stwierdzenie skuteczności rozwiązania umowy o zarząd nieruchomością pomiędzy Zakładem J. a Spółką J. Wyrok, który mówi, że zarząd Spółka J. prowadziła bezprawnie jest prawomocny.

Wnioskodawca na podstawie aktu własności w styczniu 2009r. przejął zarząd nieruchomości i od stycznia 2009r. pobiera czynsze dzierżawne od wynajmujących z którymi ma podpisane umowy. Umowy na wynajem lokali i stanowisk handlowych wypowiedzieli sami dzierżawcy zarządzającej Spółce J. i zawarli umowy z Wnioskodawcą, natomiast dzierżawcy, którzy nie wypowiedzieli umów Spółce J. z Wnioskodawcą nie zawarli umów na dzierżawę i dlatego Wnioskodawca wystawił im faktury VAT za bezumowne korzystanie z wynajmowanych stanowisk handlowych na kwoty dwukrotnie większe niż z handlowcami mającymi ze Spółką podpisane umowy. Faktury zostały ujęte w rejestrach sprzedaży, a VAT odprowadzony do budżetu. Ponieważ handlowcy ci nie przyjęli tych faktur i nie płacili za zajmowane stanowiska handlowe Wnioskodawca sprawę skierował do Sądu o należne mu kwoty z tyt. zajmowanych stanowisk na jego nieruchomości. Obecnie Wnioskodawca zawarł jedną ugodę przedsądową, w której zmniejszył wielkość czynszu a zajmujący stanowisko handlowe spłaca w ratach należną Wnioskodawcy kwotę zawartą w ugodzie, jednak wystawionej faktury VAT - korekty, nie podpisał. Ugoda zawiera następującą treść: Pozwany zobowiązuje się zapłacić Wnioskodawcy kwotę 1.400 zł w czterech miesięcznych ratach po 350 zł począwszy od 1 stycznia 2010r.

Z jednym zajmującym bezumownie stanowisko Wnioskodawca wygrał sprawę w sądzie. Wnioskodawca posiada prawomocny wyrok gdyż przy odwołaniu nie zachował terminu do odwołania, natomiast z pozostałymi zajmującymi stanowiska bezumownie, sprawy w Sądzie zakończyły się na niekorzyść Wnioskodawcy. Sąd odrzucił żądanie Wnioskodawcy o zapłatę argumentując, że zajmujący stanowiska handlowe posiadali umowy ze Spółką J. i w dobrej wierze wpłacali czynsz do tej spółki z którą mieli umowy. Z uzasadnienia wyroku wynika, że osobom którym Wnioskodawca wystawił faktury VAT za użytkowanie zajmowanych stanowisk, również Spółka J. wystawiła faktury VAT za te stanowiska. Osoby te wpłacały należności wynikające z wystawionych przez Spółkę J. faktur VAT na konto komornika prowadzącego postępowanie egzekucyjne przeciwko Spółce J. Tym samym Sąd stwierdził, iż na podstawie tych okoliczności pozwani nie mogli powziąć wątpliwości co do skuteczności swojego prawa najmu i podmiotu uprawnionego do pobierania czynszu.

Na podstawie prawomocnego wyroku Wnioskodawca wystawił faktury VAT korekty, których przyjęcia odmówili zajmujący stanowiska bezumownie. Wnioskodawca posiada oryginały faktur VAT i faktur VAT korekt (za każdy miesiąc).

W myśl art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku, gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.

Jak wynika z treści przytoczonych przepisów, podatnik wystawia fakturę w przypadku sprzedaży towaru lub usługi oraz w przypadku otrzymania zaliczki przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. Faktura VAT jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego (potwierdzeniem nabycia określonych towarów lub usług lub też otrzymania zaliczki).

Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura VAT jedynie sporządzona, a nie wprowadzona do obrotu prawnego, nie jest zatem fakturą wystawioną w rozumieniu wyżej cytowanego przepisu prawnego i nie stanowi podstawy do zapłaty podatku w niej wykazanego w trybie art. 108 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z § 13 ust. 1 ww. rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008r., w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą. Stosownie do § 13 ust. 2 rozporządzenia faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:numer kolejny oraz datę jej wystawienia; dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4, nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych rabatem; kwotę i rodzaj udzielonego rabatu; kwotę zmniejszenia podatku należnego.Zgodnie z § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Ze wskazanych przepisów wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury VAT wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Zatem faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Podkreślić należy, iż faktury korygujące wystawiane są w sytuacji, kiedy pierwotna faktura została wprowadzona do obrotu prawnego tj. została odebrana przez nabywcę danego towaru lub usługi. Nie ma możliwości dokonywania korekty faktury w sytuacji, gdy faktura pierwotna została wystawiona ale nie weszła do obrotu prawnego (z uwagi na to, że nie została przekazana adresatowi), bowiem nie wywołuje ona wówczas skutków prawnych.

A zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury VAT powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. W przepisach ustawy o VAT i rozporządzenia wykonawczego do ww. ustawy nie przewidziano innej formy zmiany błędnych danych zawartych na fakturze VAT. Żaden z przepisów ustawy ani rozporządzenia nie zawiera regulacji odnoszących się do możliwości anulowania wystawionej przez podatnika faktury VAT.

Jednakże w praktyce istnieją przypadki, gdy wystawiona faktura nie została wprowadzona do obrotu, a zatem uznaje się, że nie ma podstaw do poprawiania błędów poprzez wystawienie faktury korygującej - wówczas dopuszczalne jest anulowanie faktury. Wprawdzie możliwość anulowania faktur VAT (jako sposób skorygowania zaistniałego błędu) nie została wyraźnie przez ustawodawcę przewidziana, jednak w praktyce należy uznać za dopuszczalne jej stosowanie jako praktyczną i realną drogę do wycofania się podatnika z faktu błędnego ich wystawienia. Należy jednak w tym miejscu podkreślić, iż anulowanie faktur VAT powinno dotyczyć wyłącznie tych dokumentów rozliczeniowych, które nie zostały wprowadzone przez podatnika do obrotu prawnego (np. poprzez doręczenie ich kontrahentowi).

W przypadku anulowania faktur VAT wystawca powinien posiadać w swojej dokumentacji podatkowej zarówno oryginał, jak i kopię dokumentu sprzedaży z dokonaną na nich adnotacją unieważniającą fakturę, która uniemożliwi ich powtórne wydanie i wykorzystanie.

Ponadto zaznaczyć należy, iż anulowanie faktury VAT powinno być traktowane w sposób wyjątkowy i wykorzystywane tylko w przypadku zaistnienia takiej konieczności, nie może stać się powszechną praktyką podatkową, a podatnik wystawiając fakturę VAT jest zobowiązany dołożyć należytej staranności w dokumentowaniu zaistniałych zdarzeń gospodarczych.

W konsekwencji anulowania faktury VAT, podatnik jest uprawniony do zmniejszenia podatku należnego wykazanego pierwotnie w deklaracji VAT-7 za okres rozliczeniowy, w którym uwzględniono wartości wynikające z anulowanej faktury VAT, poprzez złożenie korekty deklaracji VAT-7.

W stosunku do faktur VAT, które nie zostały przyjęte przez nabywcę (co ma miejsce w przedmiotowej sprawie - pomiędzy stronami toczył się spór zakończony wyrokiem sadowym, z którego wynika, że umowa najmu miała miejsce pomiędzy najemcą a poprzednim zarządcą nieruchomości, a nie między Wnioskodawcą i najemcą, tym samym faktury VAT zostały przez Wnioskodawcę wystawione niezasadnie), brak jest podstaw do wystawienia faktur korygujących, które - co do zasady - wystawiane są do dokumentów posiadanych przez nabywcę tj. faktur, które weszły do obiegu prawnego.

W przedmiotowej sprawie istotne jest, że zarówno oryginały jak i kopie faktur są w posiadaniu Wnioskodawcy, gdyż nie wprowadził przedmiotowych faktur do obrotu prawnego. W związku z powyższym wyjątkowo dopuszczalne jest anulowanie ww. dokumentów (oryginałów i kopii faktur). Dokumenty tej operacji księgowej opatrzone odpowiednią adnotacją powinny być zachowane w dokumentach Wnioskodawcy.

Jednocześnie w konsekwencji anulowania przedmiotowych faktur VAT Wnioskodawca jest upoważniony do zmniejszenia podatku należnego wykazanego pierwotnie w deklaracji VAT-7 za okres rozliczeniowy, w którym wykazano wartości wynikające z anulowanych faktur VAT, poprzez złożenie korekty deklaracji VAT-7 oraz do skorygowania rejestru sprzedaży.

Jak wskazał Wnioskodawca we wniosku w ugodzie sądowej zawarto zapis, że najemca zobowiązuje się do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy określonej w ugodzie kwoty 1400 zł w czterech miesięcznych ratach po 350 zł począwszy od 1 stycznia 2010r. (i jak wynika z wniosku, zajmujący stanowisko handlowe spłaca w ratach należną kwotę określoną w ugodzie).

W tej sytuacji Wnioskodawca zobowiązany jest do wykazania podatku należnego od otrzymanych od najemcy kwot miesięcznych rat, począwszy od 1 stycznia 2010r. określonych w ww. ugodzie, za miesiące dokonania tych wpłat, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w ugodzie (która w ocenie tut. organu zastępuje umowę), stosownie do cyt. art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o VAT określającego moment powstania obowiązku podatkowego w przypadku świadczenia usług najmu.

Natomiast odnośnie najemców, którzy nie rozwiązali umów najmu za Spółką J., a którym Wnioskodawca wystawił faktury VAT za bezumowne korzystanie z lokali i stanowisk handlowych, Wnioskodawca posiada prawomocne wyroki Sądu, w których Sąd odrzucił w całości żądania Wnioskodawcy o zapłatę należnych mu kwot z tytułu bezumownego korzystania z zajmowanych lokali i stanowisk handlowych. Sąd w wyroku stwierdził, że Spółka J. wystawiła faktury VAT z tytułu najmu tych lokali i stanowisk handlowych. Osoby te wpłacały w dobrej wierze należności wynikające z wystawionych przez Spółkę J. faktur VAT na konto komornika prowadzącego postępowanie egzekucyjne przeciwko Spółce J. Tym samym Sąd stwierdził, iż na podstawie tych okoliczności pozwani nie mogli powziąć wątpliwości co do skuteczności swojego prawa najmu i podmiotu uprawnionego do pobierania czynszu.

Tak więc w sytuacji najemców, którzy mieli podpisane umowy najmu lokali i stanowisk handlowych ze Spółką J. (umowy nie zostały rozwiązane), jak również byli w posiadaniu faktur VAT wystawionych przez Spółkę J. za korzystanie z zajmowanych lokali i stanowisk a także wpłacali czynsz na podstawie tych faktur, wystawione przez Wnioskodawcę faktury VAT za bezumowne korzystanie z przedmiotowych lokali i stanowisk były kolejnymi fakturami wystawionymi w związku w tym samym zdarzeniem gospodarczym.

Należy zauważyć, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest dopuszczalne wystawienie dwóch faktur VAT dokumentujących te samą transakcję (zdarzenie gospodarcze) tj. w przedmiotowej sprawie jeden najemca nie może brać w najem tego samego pomieszczenia czy stanowiska handlowego jednocześnie od dwóch wynajmujących w tym samym czasie.

Istotnym jest również to, że ww. najemcy (jak wynika z wyroku, działający w dobrej wierze co do skuteczności swojego prawa najmu i podmiotu uprawnionego do pobierania czynszu) odmówili przyjęcia kolejnych wystawionych przez Wnioskodawcę faktur VAT z tytułu korzystania z zajmowanych lokali i stanowisk handlowych.

Tak więc faktury te pomimo, że zostały wystawione przez Wnioskodawcę nie weszły do obrotu prawnego z uwagi na to, że nie zostały przyjęte przez nabywców, a sąd nie stwierdził istnienia stosunku najmu pomiędzy Wnioskodawcą z tymi nabywcami.

W związku z powyższym ww. faktury VAT wystawione przez Wnioskodawcę z tytułu bezumownego korzystania z lokali i stanowisk handlowych winny być w tym konkretnym przypadku anulowane.

Konsekwencją anulowania faktur VAT jest brak możliwości dokonania ich korekty.

Reasumując, zarówno w sytuacji gdy postępowanie zostało zakończone wyrokiem Sądowym oddalającym powództwo Wnioskodawcy jak również ugodą Wnioskodawca nie ma możliwości wystawienia faktur korygujących do faktur VAT wystawianych przez Wnioskodawcę za bezumowne korzystanie z lokali i stanowisk handlowych ponieważ, jak wskazano powyżej, faktury te winny być anulowane.

W sytuacji natomiast, gdy Wnioskodawca już wystawił faktury korygujące do faktur, które w tym szczególnym przypadku winny być anulowane, to te faktury korygujące również należy anulować z tych samych powodów co faktury pierwotne.

Tym samym przedstawione przez Wnioskodawcę stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Należy zauważyć, że wskazany przez Wnioskodawcę art. 89a ustawy o VAT nie znajduje zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Równocześnie należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Należy również zauważyć, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
Słowa kluczowe: faktura, faktura korygująca, obniżenie podatku należnego, wystawienie faktury
Data aktualizacji: 20/10/2013 06:00:01

Potwierdzenie odbioru korekty faktury elektronicznej

Na podstawie art. 14b 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji...

Czy błędy zawarte w fakturze VAT zawsze podlegają skorygowaniu

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając na podstawie art.14b par.5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz.U. z 2005r. Nr 8 poz.60 ze zm.) po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 13 kwietnia 2007r. na...

Uznanie za usługę podlegającą opodatkowaniu w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wykony...

Na podstawie art. 14b 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji...

Obowiazek wystawienia faktury

Na podstawie art. 14b 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji...

Czy podatek naliczony w fakturach zakupu wystawianych za druk, wysyłkę i plakatowanie w ca...

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków - Stare Miasto działając na podstawie art. 14 a 1 oraz 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( j.t. z 2005 r. Dz. U. Nr 8, poz. 60 ) po rozpatrzeniu Pana wniosku z dnia 15.03.2005 r. ( wpł...
Polecamy ciekawe artykuły do przeczytania
Moment powstania obowiązku podatkowego, obowiązek wystawienia faktury zaliczkowej, podstawa opodatkowania oraz wystawienie faktury końcowejJak powinna być wystawiona faktura VAT w przypadku świadczenia na rzecz polskich podatników usług przewozu osób do innych państw Unii EuropejskiejDokumenty potwierdzające nabycie nieruchomości zwolnionej z VATJak prawidłowo wystawiać faktury korygujące i faktury końcowe do faktur zaliczkowych?Czy fakturę na zakup paliwa może ująć w kosztach uzyskania przychodu?
 Zamknij Ta strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z polityką cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce, kliknij tutaj aby dowiedzieć się więcej.